Τίνος τα συμφέροντα εξασφαλίζουν Κοτζιάς και Τσίπρας;

Μετά την "συμφωνία" των Πρεσπών έρχεται η Αλβανία...

Η Αλβανία είναι μια μικρή χώρα με μεγάλες φιλοδοξίες αν κρίνει κάποιος από τις συχνές δηλώσεις της πολιτικής της ηγεσίας.

Η προσπάθειά της τα τελευταία, σχεδόν τριάντα χρόνια, να επεκταθεί εδαφικά χρησιμοποιώντας τους πληθυσμούς τ στο Κόσοβο πρώτα και στη συνέχεια στην πΓΔΜ, δεν έφεραν τα αναμενόμεν6α αποτελέσματα.

Η ομαλοποίηση της εσωτερικής κατάστασης στην πΓΔΜ, μετά την εφαρμογή των συμφωνηθέντων στη ¨Συμφωνία της Αχρίδας¨ ανάμεσα σε σλαβόφωνους και αλβανόφωνους από την σημερινή ηγεσία της χώρας, έσβησε και τις τελευταίες ελπίδες του εθνικού κέντρου, των Τιράνων, ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Αλβανικό στοιχείο για κάποια ¨περιπέτεια¨ που θα οδηγούσε στην ¨Μεγάλη Αλβανία¨. Το ίδιο συνέβη και μετά την ομαλοποίηση των σχέσεων ανάμεσα στο Μαυροβούνιο και το Κόσοβο

Η σημερινή πολιτική ηγεσία της Αλβανίας συμφωνεί στην ανάγκη της ταχύτερης, δυνατόν, ένταξης της χώρας στην ΕΕ, προκειμένου να αποφύγει τον κίνδυνο να μείνει εκτός στόχου 2025, όταν αναμένεται ν εισέλθουν στην ΕΕ οι τελευταίες χώρες της Βαλκανικής, εκτός ίσως της Βοσνίας.

Το πρόβλημα της Αλβανίας σήμερα είναι πως κανένα από τα τρία μεγάλα κόμματα δεν επιθυμεί αυτή προοπτική να χρεωθεί στα άλλα.

Η πολιτική αυτή οδηγεί στο μείζον ζήτημα, κατά την ΕΕ, που είναι η αδυναμία τους να χτυπήσουν την διαφθορά και την βαριά εγκληματικότητα, που είναι ενδημική σε κάθε μορφή της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας καθώς μετέχουν στις πράξεις αυτές πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί και μέλη των σωμάτων ασφαλείας.

Η προηγούμενη παρατήρηση αποτελεί συμπέρασμα των εκθέσεων που συντάσσει η Ευρωπαϊκή Ένωση κι αποτελεί την κύρια τροχοπέδη των επιθυμιών της χώρας. Η προσπάθεια που απαιτείται είναι κολοσσιαία και προϋποθέτει μεταβολή της νοοτροπίας του λαού, προκειμένου να αποδεχθεί κανόνες στην καθημερινότητά του και στις μεταξύ τους σχέσεις.

Μια δεύτερη, αναγκαία, προϋπόθεση που μόλις το τελευταίο διάστημα γίνεται αντιληπτή από την πολιτική ηγεσία της χώρας, είναι ότι ο σεβασμός τόσο των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, όσο και οι σχέσεις καλής γειτονίας, αποτελούν υποχρέωση προκειμένου ν’ ανοίξει η πόρτα των Βρυξελλών.

Παρόλα αυτά, ελάχιστα γίνονται που να οδηγούν στον σεβασμό των μειονοτικών δικαιωμάτων, στη νομοθετική κατοχύρωσή τους και την επιβεβαίωσή τους στην καθημερινότητα. Αντιθέτως, πίσω από την ψευδεπίγραφη «λογική» που χρησιμοποιεί για εξαπάτηση, υποστηρίζει πως «στην αυριανή ευρωπαϊκή Αλβανία, όλοι θα έχουν τα ίδια δικαιώματα».

Αυτή η «λογική» οδηγεί στην απώλεια εθνικών μειονοτικών δικαιωμάτων, ιδιαιτέρως δε περιουσιακών και οικονομικών στοιχείων. Οδηγεί επίσης στην απομάκρυνσή τους καθώς δεν μπορούν να αναπτυχθούν στο εχθρικό περιβάλλον που οι Αλβανικές πολιτικές οδηγούν.

Οι πρόσφατες ανακοινώσεις της Ελληνικής κυβέρνησης για «συμφωνία» με την Αλβανία που θα τις επιτρέψει να έχει «ευρωπαϊκό μέλλον» δεν περιέλαβαν καμία φράση, σκέψη ή πρόταση που να αφορά την προστασία ή τα συμφέροντα του ελληνικού μειονοτικού πληθυσμού που βάλλεται το τελευταίο διάστημα.

Ενδεχομένως, η μυστική διπλωματία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μην μας δίνει ολοκληρωμένη εικόνα των αναζητήσεών της διαπραγμάτευσης. Όμως, με όσους εκπροσώπους της μειονότητας κι αν ήρθαμε σε επαφή, δεν λάβαμε έστω και μια θετική άποψη για το μέλλον της, σύμφωνα με τα όσα έχει πράξει ή έχει ανακοινώσει ότι σχεδιάζει η κυβέρνηση των Τιράνων ενώ μηδενική είναι και η πληροφόρησή της από την Αθήνα.

Αυτό γεννά το ερώτημα: θα ανοίξει η Αθήνα την πόρτα της ΕΕ στα Τίρανα πριν εξασφαλίσει πραγματικά τα εθνικά συμφέροντα;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση