Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας: Λύση ή φύλλο συκής;

Του Αλέξανδρου Π. Μαλλιά πρέσβη επί τιμή

Με εξαίρεση το Κυπριακό, για την εξέλιξη του οποίου διστάζω ακόμη να κάνω ασφαλή πρόβλεψη, ριψοκινδυνεύω την εκτίμηση ότι το σύνολο των ζητημάτων τα οποία αφορούν, επηρεάζουν και ενοχλούν την Ελλάδα, η λύση –χωρίς εισαγωγικά– θα καθυστερήσει ακόμη πολύ να φανεί στον ορίζοντα. είναι βέβαιο ότι σε μια σειρά θεμάτων με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση της ονομασία της π.Γ.Δ.Μ. υπάρχει μία ιστορία χαμένων ευκαιριών. Ευκαιριών, που οφείλονται σε κακή εκτίμηση των παραμέτρων ενός σχεδίου συμφωνίας. Άλλοτε στην εκτίμηση ότι η αποδοχή ενός συμβιβασμού συνεπάγεται ανυπέρβλητο πολιτικό κόστος. Ενίοτε, και υπό την απειλή καταψήφισης του σχεδίου λύσης στην Βουλή, ακόμη και από μέλη κυβερνητικής πλειοψηφίας (Μάιος 1993).

Σίγουρα δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων οι οποίοι δεν αναλαμβάνουν την προσωπική τους ευθύνη. Το γεγονός, όμως, ότι έγιναν λάθος χειρισμοί στο παρελθόν, όταν η Ελλάδα εξέπεμπε κύρος, ισχύ, αξιοπιστία, υπεροχή και αίσθημα υπεροχής, δεν αποτελεί συνθήκη αναγκαία και ικανή για μια, όπως-όπως, λύση σήμερα.

Ο συμβιβασμός αποτελεί προϋπόθεση επίτευξης συμφωνίας. Μόνο στην Ελλάδα ο συμβιβασμός θεωρείται ταυτόσημος με προδοσία ή έστω μειοδοσία. Ταυτόχρονα, όμως, ο συμβιβασμός πρέπει να είναι κοντά στους στόχους που έχεις θέσει. Να ανταποκρίνεται και να εξυπηρετεί τα εθνικά σου συμφέροντα. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς, συμπεριφέρεσαι και αποφασίζεις σε ένα βασικό πρόβλημα Εξωτερικής Πολιτικής επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων και παρατηρήσεων για τις παραμέτρους εκείνες που επηρεάζουν την διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Βάζω σε τάξη τις σκέψεις μου. Το γεγονός ότι έχουν περάσει είκοσι πέντε χρόνια από την γένεση του ζητήματος σε συνδυασμό με το μεγάλο πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο που έχουμε αναλώσει, δεν αποτελούν το μοναδικό κριτήριο για την επίσπευση της επίλυσής του. Ιδίως εάν η λύση είναι απλά ένα «φύλλο συκής».

Νιώθω την υποχρέωση να καταγράψω αυτές τις επισημάνσεις, ειδικά για το ζήτημα της ονομασίας. Εάν η Ελλάδα αποφασίσει ότι διεκδικεί τον κότινο του νικητή περνώντας κάτω από τον πήχη, η αξιολόγηση της απόφασής μας θα κινείται στις ακόλουθες γραμμές: Η σημερινή Ελλάδα, αδύναμη σε σχέση με το παρελθόν, υπό την πίεση των εταίρων της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συμμάχων της στο ΝΑΤΟ, υποχώρησε από τις πάγιες εθνικές της θέσεις.

Η μελέτη αυτή της συμπεριφοράς μας θα αποτελεί «πρότυπο αναφοράς» και για άλλα θέματα. Η διαιώνιση ενός ζητήματος δεν αποτελεί λύση. Όμως, μια κακή λύση δεν είναι αυτοσκοπός.

* Απόσπασμα από τον Επίλογο του βιβλίου ‘’Οράματα και Χίμαιρες –Διαδρομές ενός Διπλωμάτη’’, Εκδόσεις Ι.ΣΙΔΕΡΗΣ, ( Αθήνα, 2016)
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση