Ελληνισμός ενωμένος και δυνατός είναι η απάντηση στην θρασύτητα της Τουρκίας

Του Πανίκου Παναγιώτου

Απέναντι στην επιθετικότητα και τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας δεν υπάρχουν αριστερές και δεξιές επιλογές. Μπροστά στον ανισόρροπο και προκλητικό Ταγίπ Ερντογάν δεν υπάρχουν περιθώρια για σπασμωδικές εξάρσεις και αποπροσανατολιστικές διαμάχες. Απαιτείται συνειδητοποίηση της κρισιμότητας της κατάστασης και μεθοδευμένη οργάνωση για την αντιμετώπισή της σε όλα τα επίπεδα.

Δυστυχώς, όμως, για μια ακόμη φορά, διαπιστώνεται ότι υπερισχύουν ελλείψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές που στο παρελθόν είχαν οδηγήσει τον Ελληνισμό σε περιπέτειες και εθνικές τραγωδίες.

Επομένως, δημιουργούνται ορισμένα εύλογα ερωτήματα, όπως:

Την ώρα που κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να φθάσουν οι Τούρκοι με τις προκλήσεις τους σε Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο, μήπως η εικόνα που παρουσιάζει το εσωτερικό μέτωπο -ειδικά στην Ελλάδα- είναι θλιβερή και συνάμα επικίνδυνη για τη χώρα;

Άραγε η έλλειψη ενιαίας εθνικής γραμμής και οι αχρείαστοι -μερικές φορές- υπερπατριωτικοί λόγοι, από την στιγμή που ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι, συντείνουν ακόμη περισσότερο στην αποθράσυνση των Τούρκων;

Μήπως επειδή ο Ελληνισμός έχει να αντιμετωπίσει την ολοένα αυξανόμενη τουρκική απειλή αυτή την περίοδο, είναι επιζήμιο και ριψοκίνδυνο να επιδιώκεται η εξεύρεση λύσης στην ονομασία των Σκοπίων, κυρίως όταν όλοι γνωρίζουν ότι πέρα από τη σωστή ή λανθασμένη «ρεαλιστική προσέγγιση», πρόκειται για ένα θέμα που διχάζει και προκαλεί έντονες αντιδράσεις στους απανταχού Έλληνες; Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι αντίθετη με ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» και γι’ αυτό η εκάστοτε κυβέρνηση δεν τολμά να κάνει δημοψήφισμα. Ακόμα και στην περίπτωση που η Αθήνα φτάσει σε συμφωνία με νέες υποχωρήσεις από μέρους της, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι η Ελλάδα θα έχει εξασφαλισμένη μια φιλική και εταιρική σχέση με τα Σκόπια όταν θα γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και με ορατή την πιθανότητα να λειτουργήσουν ως «προγεφύρωμα» των τουρκικών επιδιώξεων στην περιοχή; Άλλωστε, αυτό δεν δείχνει η έως τώρα σχέση των Σκοπίων με την Άγκυρα; «Η Τουρκία θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό της “Μακεδονίας”» είχε πει ο Ερντογάν σε σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, τον περασμένο Φεβρουάριο.

Άραγε η νέα πραγματικότητα στις ρωσοτουρκικές σχέσεις και η έναρξη των εργασιών για την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού σταθμού της Τουρκίας από τη Ρωσία οδηγεί κατ’ ανάγκη στην αντιμετώπισή της με συντονισμένες ενέργειες προς την πλευρά της Μόσχας -σε κάθε επίπεδο (πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό)- ώστε να κατοχυρωθούν κάποια βασικά «κοινά συμφέροντα» που διέπουν τις σχέσεις της Ρωσίας με Ελλάδα και Κύπρο; Έχει ρόλο η Ορθοδοξία σε όλα αυτά και, αν ναι, αφού το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι «εγκλωβισμένο» για τους γνωστούς λόγους, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν οι εκκλησιαστικές και μοναστηριακές ηγεσίες σε Ελλάδα, Κύπρο και Άγιο Όρος προς αυτή την κατεύθυνση;

Μήπως θα πρέπει να εξεταστούν συγκεκριμένες νομικές και πολιτικές πρωτοβουλίες από πλευράς ΕΕ ώστε να αντιμετωπιστεί η παραβατικότητα της Τουρκίας και η καταπάτηση του διεθνούς δικαίου; Αλλά, για να συμβεί κάτι τέτοιο ή έστω για να αρχίσει να λειτουργεί ένας «μοχλός πίεσης» χρειάζονται επαρκώς στοιχειοθετημένα επιχειρήματα πάνω στα οποία θα πρέπει να εργαστεί εντατικά και συντονισμένα η Αθήνα και η Λευκωσία, με αξιοποίηση συμμάχων, οργανισμών και διεθνών προσωπικοτήτων.

Άραγε ο «έξω Ελληνισμός» και κυρίως η Ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε να προλάβει τα χειρότερα και να λειτουργήσει ως «σανίδα σωτηρίας»; Αλλά, θα πρέπει πρώτα όλες οι πλευρές να επιδείξουν σοβαρότητα και ευθύνη για τον κοινό σκοπό, παραμερίζοντας προσωπικές φιλοδοξίες, οικονομικές σκοπιμότητες και πρόσκαιρους πολιτικούς τακτικισμούς. Επίσης, η Αθήνα και η Λευκωσία θα πρέπει να μάθουν να τηρούν τα συμφωνημένα στα εθνικά θέματα και όχι άλλα να λένε και να υπόσχονται στους ομογενείς και άλλα να πράττουν στη συνέχεια.

Μήπως θα πρέπει επιτέλους με βάση ένα μελετημένο, μακρόπνοο, πολιτικό, επιστημονικό και ακαδημαϊκό προγραμματισμό να αξιοποιηθούν οι ακατάλυτες δυνάμεις του πολιτισμού μας ως μια διαχρονική φωτεινή πορεία που αφορά όλους τους λαούς;

Οι τουρκικές απειλές και γενικότερα το μεταβαλλόμενο και εύθραυστο περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον δεν μπορούν να αφήσουν κανένα πολίτη αδιάφορο και σιωπηλό. Εάν η ευαισθητοποίηση και οι αντιδράσεις εκδηλωθούν εκ των υστέρων, όπως έγινε με την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, θα είναι αργά και το μεγαλύτερο κόστος, όπως συμβαίνει πάντα, θα το πληρώσει η πλειοψηφία του κόσμου και η πατρίδα.

Δεν αμφισβητείται ο πατριωτισμός κανενός πολιτικού και ενεργού πολίτη, αλλά κρίνεται. Και κρίνεται από τις διαθέσεις και τις πράξεις του. Κι όσο πιο συλλογικές, αποκρυσταλλωμένες και εθνικές είναι οι αποφάσεις και οι πρωτοβουλίες, τόσο περισσότερο ισχυρές είναι σε αντίληψη και υλοποίηση.

Ο Ελληνισμός είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Η συνολική και αποτελεσματική αντιμετώπιση της θρασύτητας του Ερντογάν μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια μελετημένη, ενιαία και συγκροτημένη στρατηγική, με συναίνεση και αποφασιστική δράση για τη διασφάλιση της κυριαρχίας, της ασφάλειας και της ειρήνης.

Ελληνισμός ενωμένος και δυνατός που πατά στα χώματά του, στις μνήμες του και στις αξίες του, που δεν διαπραγματεύεται τις θάλασσες και την κληρονομιά του, που προχωρά με ήθος και όραμα, είναι η αντίσταση σε κάθε επιβουλή σε βάρος της ανθρώπινης ζωής και της εθνικής αξιοπρέπειας.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση