Ο Αμερικανός φίλος...

Του Νίκου Μελέτη

Η αναζήτηση ειδήσεων σχετικά με τον χειρισμό των ελληνοτουρκικών, αλλά και της υπόθεσης των δύο στρατιωτικών που κρατά σε καθεστώς ομηρίας η Τουρκία, τροφοδότησε δημοσιεύματα σχετικά με... διαμεσολάβηση των ΗΠΑ για συνάντηση σε αμερικανικό έδαφος των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, Κοτζιά και Cavusoglou.

Ο βασικός λόγος που τροφοδότησε τα δημοσιεύματα, παρά τις διαψεύσεις από ανώτατες πηγές του ΥΠΕΞ, είναι η παρουσία των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας το ίδιο διάστημα στις ΗΠΑ: του κ. Κοτζιά για διαλέξεις σε γνωστό πανεπιστήμιο της Βοστόνης (που είχαν αναβληθεί το περασμένο φθινόπωρο, λόγω της επίσκεψης Τσίπρα στον Λευκό Οίκο) και για επαφές σε Ουάσινγκτον και στη Νέα Υόρκη, αλλά και του κ. Cavusoglou, για συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, στο πλαίσιο των προσπαθειών για αποκατάσταση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων.

Αυτομάτως υπήρξαν σενάρια περί συνάντησης των κ. Κοτζιά και Τσαβούσογλου, ακόμη και με την παρουσία του μέχρι σήμερα Αμερικανού ΥΠΕΞ, R. TIllerson, σε ρόλο μεσολαβητή... Βέβαια, η απομάκρυνση του Rex Tillerson από το State Department θέτει εν αμφιβόλω γενικότερα τις κινήσεις του αμερικανικού παράγοντα το επόμενο διάστημα.

Τι θα σήμαινε όμως μια τέτοια συνάντηση;
Ποιο ακριβώς θα ήταν το περιεχόμενο της διαμεσολάβησης;

Ούτε σύγκρουση υπάρχει ώστε οι ΗΠΑ με την ισχύ τους να επιβάλουν κατάπαυση του πυρός, αλλά και σε ό,τι αφορά την υπόθεση των δυο στρατιωτικών θα είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι θα παρέμβει η Ουάσινγκτον ζητώντας την αποφυλάκισή τους και γι’ αυτό μάλιστα θα χρειαζόταν να γίνει μια τριμερής συνάντηση στην Ουάσινγκτον.

Τα προβλήματα που έχει η Ουάσινγκτον με την κυβέρνηση Erdogan είναι γνωστά: απορρίπτει τα αιτήματα έκδοσης του Gulen στην Τουρκία, διατηρεί τα εντάλματα σύλληψης των φρουρών του κ. Erdogan, κρατά τον τραπεζίτη του Erdogan και τον Ιρανό επιχειρηματία που αποκάλυψε το σκάνδαλο με το ξέπλυμα δισεκατομμυρίων δολαρίων του Ιράν μέσω τουρκικών τραπεζών. Συγχρόνως η Τουρκία κρατά φυλακισμένους έναν Αμερικανό πάστορα και υπαλλήλους του αμερικανικού προξενείου...

Το περιβάλλον αυτό κάθε άλλο παρά ευνοϊκό είναι για αμερικανική μεσολάβηση στην υπόθεση των δυο στρατιωτικών.
Εξάλλου και η κυβέρνηση έχει επιλέξει να αφήσει να εξελιχθεί η τυπική δικαστική διαδικασία πριν «αναβαθμίσει», όπως δηλώνει, τις αντιδράσεις της.

Η παρέμβαση προς τον κ. Τσαβούσογλου είναι εντελώς άνευ περιεχομένου, καθώς ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έχει περιθωριακό ρόλο στην τουρκική κυβέρνηση, όπου αποφάσεις ακόμη και για την υπόθεση των δύο στρατιωτικών λαμβάνονται από τον στενό κύκλο του Τ. Erdogan.

Ο αεικίνητος και μετρ των δημοσίων σχέσεων, Αμερικάνος πρεσβευτής κ. Πάιατ, έσπευσε να δηλώσει από την επομένη του επεισοδίου στον Εβρο ότι η κυβέρνησή του έχει εμπλακεί ενεργά στην υπόθεση των δύο στρατιωτικών. Αν δεν ήταν μια απλή μεγαλοστομία στο πλαίσιο των δημοσίων σχέσεων του, θα πρέπει να εξηγήσει ποια ήταν αυτή η εμπλοκή και τελικά να μας παρουσιάσει το αποτέλεσμά της.

Όσοι ελαφρά τη καρδία θέλουν να σπρώξουν την ελληνική πλευρά να παγιδευτεί σε μια «συνεννόηση» με την Τουρκία μέσω της διαμεσολάβησης των ΗΠΑ, αγνοούν προφανώς την παγίδα που αποτελεί αυτή η διαδικασία. Οι τελευταίες διαμεσολαβήσεις των ΗΠΑ έγιναν το βράδυ της 31ης Ιανουαρίου 1996, όταν επισημοποιήθηκε η υπονόμευση της ελληνικής κυριαρχίας στα Ιμια και στις 8 Ιουλίου 1997, όταν, παρουσία της Μ. Ολμπράιτ, η Ελλάδα αναγνώρισε «νόμιμα και ζωτικά «δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και δεσμεύθηκε για αποφυγή «μονομερών κινήσεων», παραιτούμενη ουσιαστικά από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της, χωρίς την... άδεια της Τουρκίας.

Δεν είναι ίσως ευρέως γνωστό ότι οι ΗΠΑ συμπλέουν με την Τουρκία σε ό,τι αφορά τη μη αναγνώριση του ελληνικού εναέριου χώρου πέραν των 6 ν.μ. έως το όριο των 10 ν.μ., έχουν αποδεχθεί την τουρκική θέση περί αμφισβητούμενης κυριαρχίας στα Ίμια, ενώ και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ βολεύονται με την εφαρμογή των «κανόνων Λουν», που πρακτικά γκριζάρουν μεγάλο μέρος του Αιγαίου. Και σταθερά, στο μεγαλύτερο μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων, συστήνουν «διμερή διάλογο»…

Είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα η ενημέρωση της αμερικανικής κυβέρνησης για την απειλή που αποτελεί η Τουρκία, όχι μόνο για τη Μέση Ανατολή, αλλά και για τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, και άλλο τα επικίνδυνα σενάρια περί διαμεσολάβησης. Σήμερα που δεν υπάρχει καν η δυνατότητα παρέμβασης της Ουάσινγκτον, ώστε να τιθασευτεί η τουρκική επιθετικότητα, μάλλον άλλα κίνητρα έχουν όσοι καλλιεργούν και νομιμοποιούν την ιδέα υποβολής αιτήματος προς τις ΗΠΑ για διαμεσολάβηση… Και αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι το να πλανώνται στην ατμόσφαιρα τέτοια σενάρια καλύπτουν το κενό της δικής της αντίδρασης, κάνει λάθος και πρέπει η ίδια να τα διαψεύσει, πριν εγκλωβιστεί σε μια τέτοια παγίδα.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση