Ό,τι σέρνεται δεν πέφτει

Tου Βασίλη Βησσάριου

Δυστυχώς αυτή η χώρα ζει ένα ακόμη δράμα. Ένα δράμα που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε μια ιδεοληπτική και ανίκανη να κυβερνήσει τη χώρα ομάδα ανθρώπων. Ανίκανη σε όλους τους τομείς είτε πρόκειται για την Οικονομία και τα Εθνικά Θέματα, είτε την Ασφάλεια, την Υγεία, την Παιδεία ακόμη ακόμη και τον Αθλητισμό.

Έχουν αποτύχει σε όλα και έχουν δημιουργήσει, οι εκ διαφορετικής ιδεολογικής προέλευσης ορμώνενοι συγκυβερνώντες, τραγικά αδιέξοδα. Παντού και στα πάντα. Ειδικά τους τελευταίους μήνες τα χτυπήματα που δέχονται ο Αλέξης Τσίπρας, ο Πάνος Καμμένος και τα στελέχη του είναι απανωτά.

Στην Οικονομία τα αποτελέσματα είναι ορατά σε όλους τους πολίτες. Ορατά και απτά. Στην τσέπη, στη λεγόμενη καθημερινότητα. Όμως και τα μακρόπνοα, μεγαλεπήβολα σχέδια τινάζονται στον αέρα. Ήδη έγινε γνωστό ότι το χρέος θα συζητηθεί μετά το κλείσιμο της 4ης αξιολόγησης και αφού ολοκληρωθούν και τα 88 προαπαιτούμενα. Σε 100 ημέρες από σήμερα.

Διαφορετικά, η αποκάλυψη του Φιλελεύθερου περί τεχνικής παράτασης έως τα τέλη του έτους είναι προ των πυλών. Για αρχή. Και αυτό σημαίνει ότι τα περί καθαρής εξόδου πάνε περίπατο, μαζί με το αφήγημα των Αλέξη Τσίπρα, Ευκλείδη Τσακαλώτου.

Για τα Εθνικά Θέματα, ο όποιος σχολιασμός είναι περιττός. Τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης κινούνται σε διαφορετικούς δρόμους ως προς την ονομασία των Σκοπίων. Διαφορετικοί είναι οι δρόμοι και ως προς τη διαχείριση της σύλληψης των δύο στρατιωτικών με τον Πάνο Καμμένο να έχει μπει στο... ψυγείο και να κάνει δηλώσεις μόνο από το εξωτερικό. Και από εκεί όμως δημιουργεί πρόβλημα αφού την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας ομιλεί για ένα σύνηθες συμβάν, αυτός κάνει λόγο για ομήρους και για πιθανό θανατηφόρο ατύχημα εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας.

Επί της ουσίας κυβέρνηση δεν υπάρχει. Και αυτό διότι πλέον δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα αφού όλοι εκτιμούν πως οι σχέσεις των δύο εταίρων είναι στο κενό και ως εκ τούτου δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η... δεδηλωμένη.

Σε ό,τι αφορά την Ασφάλεια τα πράγματα είναι απλά. Ποια ασφάλεια; Οι κουκουλοφόροι και οι Ρουβίκωνες «τα δικά μας παιδιά», σύμφωνα με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καθορίζουν ακόμη και σε ποια φυλακή θα μεταφέρονται κατηγορούμενοι για υποθέσεις ακόμη και για τρομοκρατικές ενέργειες. Το δ κράτος των Εξαρχείων μόνο κυβέρνηση δεν έχει εκλέξει.

Υγεία και Παιδεία βρίσκονται στα χέρια του Παύλου Πολάκη και του Κώστα Γαβρόγλου με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ ο Αθλητισμός και κυρίως το ποδόσφαιρο, το πιο λαοφιλές άθλημα, έχει αφεθεί στα χέρια... ενόπλων, όχι ομάδων αλλά παραγόντων.

Και όλα αυτά συνεχίζονται καθημερινά. Και όσο συνεχίζονται καθιστούν περισσότερο ορατή την ακυβερνησία. Μόνο αυτοί στους οποίους ανατέθηκε η διακυβέρνηση δεν το βλέπουν. Ή κάνουν πως δεν το βλέπουν ώστε να μη χρειαστεί να εγκαταλείψουν τις καρέκλες της εξουσίας γνωρίζοντας ότι δύσκολα θα ξαναδούν τέτοια μεγαλεία.

Και αφήνουν τη χώρα να σέρνεται έχοντας υιοθετήσει το δόγμα «ό, τι σέρνεται δεν πέφτει», αφήνοντας έναν ολόκληρο λαό έρμαιο των διαθέσεων του αυτόματου πιλότου.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση