Η τουρκική προκλητικότητα θα ακολουθήσει μια γραμμή έντασης για αρκετά χρόνια

Από τον Θάνο Γκουρνέλο

Η προκλητικότητα της Τουρκίας τις τελευταίες εβδομάδες δεν είναι κάτι τυχαίο. Είναι η εφαρμογή ενός ριψοκίνδυνου αλλά και ταυτόχρονα μεγαλεπήβολου σχεδίου από το καθεστώς Ερντογάν, το οποίο έχει ως σκοπό όχι μόνο να εξασφαλίσει τη δική του πολιτική μακροβιότητα, αλλά και να μετατρέψει τη χώρα του σε περιφερειακή δύναμη, η οποία θα λειτουργεί εκτός των ρυθμισμένων εκ των διεθνών συμφωνιών και συμμαχιών πλαισίων.

Η συνεχής επανάληψη φιλοπολεμικών σλόγκαν από πλευράς Αγκυρας αποσκοπεί στη δημιουργία ενός κλίματος «έκτακτης ανάγκης» στην Τουρκία. Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί απλές αρχές πολιτικής, «κορνιζάροντας» τους απέναντι ως εχθρούς. Και αυτό δημιουργεί μια κατάσταση η οποία δεν θα τελειώσει στους επόμενους μήνες, ανεξαρτήτως της κλιμάκωσης ή μη στο Αιγαίο, στον Εβρο ή στην Κύπρο.

Η Τουρκία μετατρέπεται σε ένα rogue state. Μετατρέπεται σε χώρα πειρατή, η οποία γαλουχεί μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων των οποίων το εθνικό αίσθημα βασίζεται στην αντίθεση με τους απέναντι, εμάς δηλαδή, τους Αρμένιους και όλους σχεδόν τους γείτονες της Τουρκίας, με μοναδική ίσως εξαίρεση το Ιράν, με το οποίο στο όνομα του Ισλάμ (και της προσπάθειας κάποιων κύκλων για την ένωση σουνιτών και σιιτών) έχει συμφιλιωθεί και αναπτύξει στενές σχέσεις.

Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική προκλητικότητα θα ακολουθήσει μια γραμμή έντασης για αρκετά χρόνια στο μέλλον. Το ερώτημα είναι εάν στη χώρα μας το αντιλαμβανόμαστε αυτό. Και εάν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό το ενδεχόμενο, το οποίο θα απαιτήσει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση από αυτή που μέχρι τώρα υπήρχε.

Ζητήματα όπως η «ευρωπαϊκή πορεία» της Τουρκίας, οι σχέσεις καλής γειτονίας και τα υπόλοιπα κλισέ που επί τόσα χρόνια χρησιμοποιεί η ελληνική εξωτερική πολιτική θα πρέπει, αν όχι να μπουν στον κάλαθο των αχρήστων, να ακολουθούν μια πορεία σοβαρής αναδιάταξης των προτεραιοτήτων μας. Για πολλά χρόνια η απάντηση των πολιτικών ελίτ σε κάθε τέτοιου είδους ερώτημα προερχόταν από τη σιγουριά της ένταξης της χώρας μας σε μια ομοσπονδιοποιημένη Ευρώπη.

Αυτή η προοπτική πλέον θα πρέπει να έχει κλονιστεί στα μάτια ακόμη και των πιο... φανατικών.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφηθεί ούτε από τις Βρυξέλλες αλλά ούτε και από την Τουρκία.
Είναι υπαρξιακό το ζήτημα.
Και θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε.
Και να σχεδιάσουμε την πορεία μας.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση