Κι αν μας πεθάνει ο Σόιμπλε; Ο Γερμανός είναι “μία κάποια λύση” για τους Έλληνες πολιτικούς

Γράφει ο Γιώργος Πετράκης

Φαντασθείτε λοιπόν ένα απόγευμα να μας φθάσει η είδηση ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Ότι η αδύναμη και κλονισμένη υγεία του δεν άντεξε την πίεση, έπιασαν και οι κατάρες από την Ελλάδα και εγκατέλειψε τον μάταιο αυτό κόσμο.

Νομίζω πιο μεγάλη θλίψη ακόμη και από την οικογένεια του θα είναι αυτή στην Αθήνα. Από εκείνους που έλεγαν χρόνια τώρα ότι εάν δεν υπήρχαν οι Σόιμπλε έπρεπε να τους εφεύρουμε, αλλά και από τους τωρινούς. Που για όλα φταίει ο Σόιμπλε, ίσως και για τον βροχερό καιρό καλοκαιριάτικα.

Φαντασθείτε ξαφνικά το Βέρτικο που θα πάθαινε αυτή η κυβέρνηση να πρέπει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα χωρίς να μπορεί να ξεφύγει, με μια επίθεση στον χερ Σόιμπλε.

Η κυβέρνηση με περισσή ευκολία επέλεξε την προσωποποίηση των προβλημάτων και των δεινών της χώρας αποδίδοντας τα όλα στο πείσμα του «γέρου», “κομπλεξικού” (λόγω αναπηρίας προφανώς) Γερμανού υπουργού οικονομικών.

Πράγματι πολλά από όσα συμβαίνουν στην χώρα οφείλονται στην αντίληψη που έχουν οι Γερμανοί για την Ευρώπη, για την ευρωζώνη. Αν και δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς καθώς όταν έγινε το κοινό νόμισμα με συνταγματική ρύθμιση δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να δεχθούν να γίνει αναδιανεμητική ένωση…

Αυτή την πολιτική την εκφράζει με τον πιο απόλυτο και κλασσικό γερμανικό τρόπο ο κ. Σόιμπλε. Ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ την προτίμηση του να είχε εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ από το 2012, διαβλέποντας προφανώς ότι το παιγνίδι δεν θα ήταν εύκολο.

Ακολούθησε το πείραμα της αυταπάτης του 2015, που και πάλι την μια μέρα ήταν ο δαίμονας, την επόμενη ο σωτήρας. Από τότε η πορεία είναι γνωστή. Ο χερ Σόιμπλε δεν πρόκειται να δεχθεί μείωση του χρέους τουλάχιστον μέχρι τις γερμανικές εκλογές ίσως και μετά από αυτές. Γιατί; Διότι πιστεύει ότι εάν η Ελλάδα δεν αλλάξει, καθόλου δεν θα την βοηθήσει η μείωση του χρέους. Ξέρετε το γνωστό: μην χαρίσεις ψάρι στον πεινασμένο δώσε του πετονιά και μάθε του να ψαρεύει…

Η αυταπάτη της Αθήνας στήθηκε μέρα με την μέρα, μεθοδικά: υποκλίσεις στην φράου Μέρκελ, προσδοκία ότι στις εκλογές θα βγει ο Σουλτς, φαντασιώσεις για αριστερή στροφή στην Ευρώπη, που θα στρίμωχναν τον Σόιμπλε. Και όλο και νέα μέτρα, όλο και πιο βαθιά την χώρα στην κινούμενη άμμο της κρίσης. Και κάθε ημέρα αλλαγή του αφηγήματος…

Ξεκινήσαμε πέρυσι το φθινόπωρο που θα έκλεινε η αξιολόγηση και τον Δεκέμβρη του 2016 θα είμασταν όπως δεσμεύονταν ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί, καβάλα στο QE της ΕΚΤ.

Μετά θυμάστε πως άλλαζαν οι ημερομηνίες για κάθε Eurogroup που συνεδρίαζε και πέρναγε άπρακτο.
Μετά ήρθε το γνωστό: ούτε ένα ευρώ μέτρα.
Μετά ήρθαν τα μέτρα όχι ενός αλλά μερικών δις ευρώ, αλλά και η «δέσμευση» ότι θα έρχονταν ταυτόχρονα τα αντίμετρα…
Και πάλι βολές στο ΔΝΤ που θέλει σκληρά μέτρα και στον Σόιμπλε που δεν δίνει την ελάφρυνση του χρέους.

Ήταν απλός και δημοφιλής ο στόχος: χωρίς τα μέτρα του ΔΝΤ, αλλά με την ελάφρυνση του χρέους από τον Σόιμπλε και μπουναμά μερικά δις για να παίξει με την Ανάπτυξη ο κ. Σταθάκης.

Μετά ήρθε το άλλο: εάν το ΔΝΤ δεν είναι στο πρόγραμμα τότε θα ακυρώσουμε τα μέτρα…
Μετά ήρθαν και νέα μέτρα και το ΔΝΤ εν τέλει έμεινε για να επιβλέπει την εφαρμογή των σκληρών μέτρων χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ..
Το QE πέταξε, πέταξε και η ρύθμιση του χρέους. Και τι έμεινε; Έμειναν κάποιοι στην Αθήνα να κοιτάζονται ως ηλίθιοι μεταξύ τους και να αναρωτιούνται πως βρέθηκαν πάλι να τους έχουν πιάσει … Κώτσους.

Τώρα με την ουρά στα ψάχνουν να βρουν τρόπο να ξεγελάσουν τους λίγους ψηφοφόρους που τους ακούν ακόμη.

Και να δείτε που τελικά θα πανηγυρίσουμε τον …θρίαμβο, της αποδέσμευσης της δόσης. Η οποία κανονικά έπρεπε να είχε γίνει από το φθινόπωρο και χωρίς όλο αυτό το βουνό των μέτρων…

Αλλά ήταν ο χερ Σόιμπλε ο εκπρόσωπος της χώρας που δεν συμβιβάστηκε με την ήττα της στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως είπε και ένας πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβέρνησης…

Και αύριο θα είναι ακόμη η καλή φράου Μερκελ, η γλυκιά Κριστίν Λαγκάρντ, ο συνομήλικος και επομένως «δικός» μας Μακρόν. Που όλοι ήθελαν, αλλά δεν τους άφησε ο Σόιμπλε που τράβηξε χειρόφρενο στο καροτσάκι του… Είναι ο Σόιμπλε που δεν άφησε τον Πούτιν να μας σώσει, είναι ο Σόιμπλε που δεν επέτρεψε τους κινέζους να αγοράσουν όλο το ελληνικό χρέος, είναι για χάρη του Σόιμπλε που και ο Τραμπ δεν μας καλοκοιτάζει τελευταία…

Και για το τρίτο Μνημόνιο και το Μνημόνιο plus, και για τα μέτρα και για τον κακό καιρό μας είναι ο Σόιμπλε που φταίει. Κανείς άλλος…
Και εάν δεν ήταν ο Σόιμπλε ίσως να είχε πιάσει το κόλπο του Αλέξη, του Γιαν(ν)η και της Ζωής το 2015. Αυτός φταίει που το «σχέδιο» τους, κατέληξε αυταπάτη.

Αυτός ευθύνεται για όσα έγιναν και για όσα θα συμβούν. Αρκεί να μας τον έχει ο θεός καλά.

Είναι η αριστερή εκδοχή του «βάστα Σόιμπλε.» …

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση