Φάκελλος λαθρομετανάστευση: Η είσοδος στην Ευρώπη κοστίζει ακριβά

Παρά τα εκλεπτυσμένα συστήματα τεχνολογίας, την στρατιωτικοποίηση των Ελληνικών, Ιταλικών, Βουλγαρικών και Ισπανικών συνόρων, τις απελάσεις εκατομμυρίων, η πολιτική της Ευρώπης Φρούριο αποτυγχάνει. Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές αυξάνονται ιδιαίτερα λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στη Μέση Ανατολή και των αναταραχών, οικονομικών και πολιτικών, στην νότια Ασία και την Αφρική.

Από το 2000 και μετά τα πιο αξιόπιστα δεδομένα καταγράφουν περίπου 1,2 εκατομμύρια μη καταγεγραμμένους πρόσφυγες και μετανάστες που πέρασαν τα ευρωπαϊκά σύνορα μέσω ξηράς και θάλασσας, εξαιρώντας την από αέρος πρόσβαση. Εκατομμύρια επιπλέον τα κατάφεραν χρησιμοποιώντας ψεύτικα διαβατήρια ή παραμένοντας σε ευρωπαϊκές χώρες μετά τη λήξη της βίζας τους.

Για τους μη καταγεγραμμένους μετανάστες το πέρασμα στην Ευρώπη κοστίζει ακριβά. Και ταυτόχρονα τροφοδοτεί ένα δίκτυο παραοικονομίας που δημιουργήθηκε λόγω της μη προσβασιμότητας σε νόμιμους τρόπους εισόδου στην Ευρώπη.

Πόσο μεγάλα είναι τα ποσά που διακινούνται; Η ομάδα του Migrants’ Files υπολογίζει πως τα τελευταία 15 χρόνια πρόσφυγες και μετανάστες έχουν πληρώσει το τεράστιο ποσό των σχεδόν 16 δισεκατομμυρίων ευρώ για να ταξιδέψουν στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι παρά τα τεράστια έξοδα που απαιτούνται για το ταξίδι χιλιάδες καταλήγουν νεκροί είναι ένας επιπλέον λόγος για να καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα πως η μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης αποτυγχάνει.

Δεν είναι ξεκάθαρο αν οι τιμές του ταξιδιού ή οι πληρωμές όσων το «διευκολύνουν» αυξήθηκαν μετά τον πόλεμο στη Συρία. Λίγα είναι γνωστά για το πώς δρουν αυτά τα κυκλώματα. Οι κυβερνήσεις της Συρίας και της Λιβύης, για παράδειγμα, θεωρείται πως έχουν οι ίδιες οργανώσει τη διέλευση προσφύγων προς την Ευρώπη με πλωτά μέσα, τόσο σαν μια μορφή πηγής εσόδων όσο και σαν μια μορφή πίεσης σε διαπραγματεύσεις με ευρωπαϊκά κράτη. Το ζήτημα δυσκολεύει επιπλέον όσο η Ευρώπη αποτυγχάνει να διακρίνει μεταξύ διακινητών και ανθρώπων που βοηθούν σε ένδειξη αλληλεγγύης. Οι τελευταίοι θεωρούνται εγκληματίες με βάση τη νομοθεσία των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών.

Λύσεις όπως ταχύπλοα εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων που ταξιδεύουν από τη Λιβύη στην Ιταλία είναι προφανώς διαθέσιμες. Όμως η αγορά «εισιτηρίου» διακρίνεται τόσο με βάση το πέρασμα όσο και με βάση την ταξική ή «φυλετική» καταγωγή. Η μέση τιμή του κόστους που πληρώνουν μετανάστες ή πρόσφυγες από την Υποσαχάρεια Αφρική για να μεταφερθούν στα αμπάρια κάθε είδους πλωτού μέσου προς την Ευρώπη αγγίζει τα 700 ευρώ. Το ταξίδι μπορεί να αποβεί μοιραίο. Πιο ευκατάστατοι μετανάστες ή πρόσφυγες που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή μπορεί να πληρώσουν μέχρι 2000 ευρώ το άτομο για να ταξιδέψουν στα ίδια πλοία, αλλά ταξιδεύοντας στο κατάστρωμα.

Ο πιο δημοφιλής τρόπος μετακίνησης παραμένει το αεροπλάνο. Μέχρι στιγμής όμως δεν υπάρχουν αξιόπιστα δεδομένα για τον αριθμό των ανθρώπων που χρησιμοποιούν αεροπλάνα για να φτάσουν στην Ευρώπη. Πληροφορίες κάνουν λόγο για ένα ταξίδι πιο απαιτητικό σε στρατηγική. Ιρακινοί πρόσφυγες, για παράδειγμα, μπορεί να πληρώσουν μέχρι και 16.000 ευρώ για να πετάξουν από τη Μοσούλη στο Παρίσι μέσω – κι εδώ βρίσκεται το θέμα – της Καγιέν, του Μπελέμ, του Σάο Πάολο και της Κωνσταντινούπολης. Διακινητές από το Μαρόκο προσφέρουν σε μετανάστες μια πτήση στο Παρίσι με αντάλλαγμα 5000 ευρώ. Τους διευκολύνουν να περάσουν τις μεταναστευτικές αρχές του αεροδρομίου χρησιμοποιώντας μια συγκεκριμένη έξοδο στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle, μια επιχείρηση που προφανώς χρειάζεται και τη «βοήθεια» του προσωπικού του αεροδρομίου και της κρατικής διοίκησης. 

Στοιχεία για τα ποσά που δαπανούν πρόσφυγες και μετανάστες για την είσοδό τους στην Ευρώπη.

Το ποσό των χρημάτων που καταβλήθηκε στους λαθρεμπόρους ανά διέλευση από τους μετανάστες που προσπάθησαν να φτάσουν στην Ευρώπη μέσω διαφορετικών διαδρομών κατά τα έτη 2000-2015

Η ομάδα The Migrants Files συνέλεξε ένα μεγάλο αριθμό απο αναφορές των μέσων ενημέρωσης σχετικά με το πόσο που καταβάλλουν οι μετανάστες για να φτάσουν στην Ευρώπη. Αυτή η οπτικοποίηση δείχνει το μέσο, το ελάχιστο και το μέγιστο ποσό ανα διαδρομή

Απελάσεις. Ένα κόστος που κανείς δεν αξιολογεί

Για ανεξήγητους λόγους το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που επενδύει η Ευρώπη στην εφαρμογή πολιτικών μετανάστευσης περνάει απαρατήρητο. Δεν αφορά ούτε στην τεχνολογία ούτε στον εξοπλισμό. Επενδύεται στη γραφειοκρατία. Από το 2000 και μετά τα 28 κράτη μέλη της ΕΕ και μαζί η Νορβηγία, η Ελβετία, το Λιχτενστάιν και η Ισλανδία έχουν απελάσει εκατομμύρια ανθρώπους. Κι αυτό έχει στοιχίσει ως τώρα το αστρονομικό ποσό των 11,3 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Διάφορες προσπάθειες έχουν γίνει ως τώρα για να καταγραφεί το κόστος της πολιτικής ασύλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά καμία δεν έχει αξιολογήσει το κόστος των απελάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κοινοβουλευτικές επιτροπές στη Γαλλία και την Ιταλία έχουν προσπαθήσει να καταμετρήσουν αυτό το κόστος. Τα αποτελέσματα ήταν διπλάσια έως τετραπλάσια από αυτά που έδιναν τα στοιχεία της αστυνομίας.

Μόνο το Βέλγιο καταγράφει το κόστος των απελάσεων που πραγματοποιεί. Στη Σουηδία καταγράφονται μόνο τα κόστη μετακίνησης, όχι αυτά της κράτησης. Το ίδιο ισχύει για την Ελβετία, τουλάχιστον σε εθνικό επίπεδο. Γερμανοί αξιωματούχοι δηλώνουν πως δεν έχουν τη δυνατότητα να υπολογίσουν το συνολικό κόστος των απελάσεων. Η Ελλάδα επίσης δεν διαθέτει επίσημες κι ολοκληρωμένες καταγραφές σε βάθος χρόνου.

Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συγκεντρώσει κανείς αξιόπιστα στοιχεία απελάσεων για την Ευρώπη. Οι ορισμοί και μόνο της νομικής κατάστασης του προς απέλαση ατόμου διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Η EUROSTAT διατηρεί βάση δεδομένων για τις «απελάσεις που ακολουθούν διαταγή απέλασης», όμως ούτε η EUROSTAT ούτε κάποιος άλλος διεθνής οργανισμός συνδυάζει τα στοιχεία που δίνονται από εθνικές υπηρεσίες ώστε να μάθουμε πόσες γυναίκες και άνδρες έχουν απελαθεί από την Ευρώπη και με ποιο κόστος. Αυτή η καταγραφή μοιάζει να μην ενδιαφέρει κανέναν, ούτε και όσους παίρνουν τις κεντρικές πολιτικές αποφάσεις.

Μετά από προσεκτική ανάλυση όλων των διαθέσιμων δεδομένων και γνωρίζοντας τα ελλείμματα πληροφόρησης, η ομάδα του Migrants Files υπολογίζει πως το κόστος των απελάσεων στην Ευρώπη πλησιάζει το ένα δισεκατομμύριο τον χρόνο. 

Στοιχεία για τα ποσά των απελάσεων.

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση