Εθνική κυριαρχία μετά τα μνημονιακά χρόνια

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος

Στις αρχές του 2015 τοποθετείται η έξοδος της Ελλάδας από τα Μνημόνια.Το ορόσημο μπορεί να εξυπηρετεί επικοινωνιακούς σκοπούς στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό (αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο στη λογική ότι μια ακόμη προβληματική χώρα, μετά την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, βρίσκει τον δρόμο της), αλλά έχει και ουσιαστικές παραμέτρους. Το τέλος των Μνημονίων και ο έλεγχος από την τρόικα κλείνει με την ανάληψη διαφορετικού ρόλου από το ΔΝΤ και την από κεντρικό θεσμικό επίπεδο παρακολούθηση και αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας. Το πλέον κρίσιμο όμως είναι το κατά πόσον η Ελλάδα θα αναλάβει και πάλι έστω ένα μέρος από την εθνική κυριαρχία της.

Γιατί -κακά τα ψέματα- εθνική κυριαρχία, όπως συνηθίζουμε να την περιγράφουμε, ακόμη και στο επίπεδο της ανεξαρτησίας ή της αυτοδιοίκησης, δεν μπορεί να υπάρξει μετά την ένταξη στο ευρώ. Ομως υπάρχει επίπεδο εθνικής κυριαρχίας ανάλογο με αυτό που διατηρούν οι χώρες της ευρωζώνης που δεν εντάχθηκαν σε ειδικό καθεστώς το 2009-2010. Ο Ελληνας πρωθυπουργός επιζητά με όλες τις κινήσεις του (χωρίς να εξαιρείται από αυτήν τη σκοπιμότητα το ταξίδι του στο Βερολίνο) να είναι αυτός και η κυβέρνηση της επιλογής του που θα οδηγήσει τη χώρα στη νέα εποχή της ανεξαρτησίας της. Θεωρεί, μάλιστα, ότι η στρατηγική που ακολουθεί από το 2012, αλλά και η πλήρης ευθυγράμμιση με τις βουλές του γερμανικού παράγοντα, θα φέρουν συγκεκριμένα αποτελέσματα και στην εσωτερική αγορά της Ελλάδας, πέραν της δημοσιονομικής προσαρμογής που θα επιτρέψουν ανάκαμψη εντός της ευρωζώνης.

Σε μια πρώτη φάση απόκτησης εθνικής αυτοδυναμίας ο Αντ. Σαμαράς δείχνει αποφασισμένος να προχωρήσει σε μειώσεις φορολογίας στα όρια της ευρωπαϊκής ανοχής, όπως τις δημοσιοποίησε στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Σε μια σχεδόν ταυτόχρονη κίνηση φέρεται να έχει οργανώσει με το οικονομικό επιτελείο τη διευκόλυνση των 72-100 δόσεων για τα χρέη προς την Εφορία που θα αφαιρούσε πίεση από τους φορολογουμένους, λύνοντας σε μεγάλο βαθμό και την «παγίδα» των ληξιπρόθεσμων, που πλέον συσσωρεύονται με εφιαλτικούς ρυθμούς.

Βεβαίως, οι όποιες πρωτοβουλίες αυτού του τύπου θα πρέπει να δώσουν λύσεις και στην υπόθεση των «κόκκινων» δανείων που προέρχονται από άλλη εποχή με διαφορετικά εισοδηματικά κριτήρια και κύκλο χρήματος στην Ελλάδα που δεν έχει σχέση με το σήμερα. Στο επίπεδο αυτό, ουσιώδη ρόλο θα παίξουν οι τράπεζες και οι επιλογές των διοικήσεών τους, που θα πρέπει να δουν με ρεαλισμό την πραγματικότητα, να γράψουν επισφάλειες και τελικά ανακεφαλαιοποιούμενες και αποκτώντας διεθνή χαρακτήρα στα μετοχικά κεφάλαιά τους και συμμετοχές να καθοδηγήσουν την ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας στην Ελλάδα. Ομως παραμένει απορίας άξιο γιατί ο πρωθυπουργός αλλά και ο κεντρικός τραπεζίτης κ. Στουρνάρας δεν επιχειρούν συναντήσεις με τους τραπεζίτες και τελική λύση με ενημέρωση των πολιτών. Η διαφάνεια και η αποφασιστικότητα θα φέρουν πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Πέραν αυτών, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να μας εξηγήσει πώς σκοπεύει να επανεργοποιήσει την επιχειρηματικότητα. Γιατί, με το υπάρχον πλέγμα νόμων, ελέγχων, επιβαρύνσεων και γραφειοκρατίας, κάθε επένδυση δείχνει αποκλεισμένη από την ελληνική ζώνη. Χωρίς επιχειρηματικότητα αποκλείεται να υπάρξει ενίσχυση του κύκλου του χρήματος, άρα να εξέλθει η χώρα από την κατάσταση ύφεσης και απαξίας που σήμερα βρίσκεται. Ως προς το ζήτημα των εκλογών, η κρίσιμη επιλογή παραμένει στη βούληση των Αντ. Σαμαρά και του (συγκυβερνώντος) Ευ. Βενιζέλου.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση