Ψήφος χωρίς ντροπή και χωρίς συναίσθηση εθνικής αξιοπρέπειας

Το ότι υπήρξαν ουκ ολίγοι συμπολίτες μας, που χωρίς ντροπή και χωρίς συναίσθηση στοιχειώδους εθνικής αξιοπρέπειας, λειτούργησαν ως κομιστές των ψηφοδελτίων του αίσχους και του ισλαμοφασισμού των Καμινομπουτάρηδων... 

Του Κ. Κυριακόπουλου

Αποτυπώνει κατ αρχήν ένα στίγμα ξεφτίλας απόλυτης, στις δυο μεγάλες πόλεις της χώρας. Και από αυτό το γεγονός, ηττημένη δε βγαίνει μονάχα η τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και η ίδια η αξιοπρέπειά μας.

Καλό θα είναι θα είναι λοιπόν να αναλογιστούν οι φερόμενοι ως ψηφοφόροι που επιμένουν ν ακολουθούν το τσίρκο του αρχιδηλωσία, τι εντολή θα τους δώσει ο "ευπατρίδης" πρωθυπουργός για το δεύτερο γύρο των εκλογών. 

Να υπερψηφίσουν ή να καταψηφίσουν επιδεικτικά τον ισλαμοφασισμό και τον Κεμαλοναζισμό στο δεύτερο γύρο;

Ας προσγειωθούμε λοιπόν και κυρίως ας αποφασίσουμε. 

Ποιος κέρδισε τελικά από την αναμέτρηση του α’ γύρου;

Η τοπική αυτοδιοίκηση;

Οι κομματικοί στρατηγικοί σχεδιασμοί;

Η χειραφέτηση μιας κοινωνίας που βολοδέρνει αμήχανη και άβουλη, χρησιμοποιούμενη ως καταλύτης νομιμοποίησης των πολιτικών εθνοκτονίας;

Το βέβαιο είναι, πως όποιος οραματίζεται την αφύπνιση της παρκαρισμένης αξιοπρέπειας στην Ελλάδα της θλίψης, δε μπορεί να πανηγυρίσει μ αυτό που προέκυψε από το άνοιγμα των κουτιών.

Η τοπική αυτοδιοίκηση σαφέστατα και δεν υπήρξε ο νικητής, αλλά το μεγάλο θύμα από τη χθεσινή φαρσοκωμωδία ενός απίστευτου λαού που «Μανώλης πήγε… Μανώλης γύρισε» κατά την άσκηση του κυριαρχικού του καθήκοντος.

Το μεγαλύτερο θύμα ωστόσο, υπήρξε η ίδια η κοινωνία που γι ακόμη μία φορά λειτούργησε ως επικίνδυνος αυτόχειρας με τις ολέθριες επιλογές της.

Το ότι υπήρξαν ουκ ολίγοι συμπολίτες μας, που χωρίς ντροπή και χωρίς συναίσθηση στοιχειώδους εθνικής αξιοπρέπειας, λειτούργησαν ως κομιστές των ψηφοδελτίων του αίσχους και του ισλαμοφασισμού των Καμινομπουτάρηδων, αποτυπώνει κατ αρχήν ένα στίγμα ξεφτίλας απόλυτης, στις δυο μεγάλες πόλεις της χώρας. Και από αυτό το γεγονός, ηττημένη δε βγαίνει μονάχα η τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και η ίδια η αξιοπρέπειά μας.

Από την άλλη το γεγονός πως τσαλακώθηκαν ή εκτοπίστηκαν με τρόπο θεαματικό, οι αγαπητικοί του Σα(χλα)μαρά σε κορυφαίους δήμους, κι αυτό σε συνδυασμό με την ισχυροποίηση και σε κάθε περίπτωση με τα ποσοστά που συγκέντρωσαν οι αυτοαποκαλούμενοι ως «αντάρτες», είναι προφανές πως δε συνιστά πράξη πολιτικής ή αυτοδιοικητικής αντίστασης, αφού επί της ουσίας και οι δυο λειτουργούν ως συγκοινωνούντες τενεκέδες, στα πλαίσια της ίδιας μήτρας που τους γέννησε, αλλά και ως Δούρειοι Ίπποι στο υπό κατευθυνόμενη ανασύνταξη πολιτικό σκηνικό.

Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν μπορεί να εμφανίζεται τυπικά σε οργανική αποσύνθεση, παραμένει ωστόσο ο χώρος με την ισχυρή παρουσία που εκπροσωπεί και λειτουργεί απροκάλυπτα ως πιστός τοποτηρητής της κατοχικής συμμορίας στον τόπο μας.

Το ΠΑΣΟΚ ταμπουρωμένο πίσω από τους κυρίους «Τίποτε» επιχειρεί να δηλώνει παρουσία μέσα στον παρασιτισμό της συνολικής του αποκαθήλωσης, δια του εγωπαθούς ανδρεικέλου που βρίσκεται στην ηγεσία του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές πως δε νίκησε, και παρά τις όποιες εντυπωσιοθηρικές θριαμβολογίες για το αποτέλεσμα της Αθήνας, οι ερμαφρόδιτες πολιτικά και οι επικίνδυνες εθνικά προσεγγίσεις του, θα τον οδηγήσουν σύντομα είτε στο άρμα μιας κατοχικής συγκυβέρνησης, είτε στην έναρξη των διαδικασιών της αυτοαποδόμησής του. Αυτό πάντως που φαίνεται πως έχει απολέσει οριστικά, είναι το όποιο φορτίο ελπίδας και προσδοκιών εναπόθεσαν στο άρμα του οι γυρολόγοι με το ψηφοδέλτιο.

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, είναι προφανές ότι βγήκε εκλογικά κερδισμένη. Κι αυτό είναι το τίμημα της ηλιθιότητας όλων εκείνων που της εκχώρησαν το δικαίωμα να χρησιμοποιεί ατζέντα «πατριωτισμού», γιατί οι ίδιοι αρνήθηκαν να τη διαχειριστούν με ριζοσπαστισμό ικανό να εμπνεύσει και να αφυπνίσει μια καθηλωμένη κοινωνία. Είναι επίσης το τίμημα της ατζέντας του πολιτικού ακτιβισμού που της εκχωρήθηκε, από όλους εκείνους που αν είχαν φροντίσει να τον διαχειριστούν στοχευμένα, και η κοινωνία θα είχε ανακαλύψει σ αυτόν ένα ισχυρό αντιστάθμισμα σε λογικές ηττοπάθειας και καναπεδάτης οργής, αλλά και η νεοναζιστική του εκτροπή θα είχε αποτραπεί με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.

Το ΚΚΕ, με δικαιωμένη επί της ουσίας την ευρωπαϊκή του πολιτική για την πεμπτουσία της οικονομικής κρίσης, των αιτιών και της μήτρας που τη γέννησε, εμφανίζεται με μια θεαματική ανάκαμψη, γεγονός που το καθιστά επίσης κερδισμένο αυτών των εκλογών. Στη ζωή όλοι έχουν δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία, και απ ότι φαίνεται το πολιτικοποιημένο τμήμα του εκλογικού σώματος, αποφασίζει να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία εν όψει σημαντικών εξελίξεων και λοιπών ανακατατάξεων, και αυτό σηματοδοτεί μια σειρά από συγκεκριμένες προσδοκίες.

Το ΚΚΕ οφείλει να συνεκτιμήσει αυτό το αποτέλεσμα, με την αρνητική δυναμική που οδήγησε στο απογοητευτικό αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών, διότι η πρόκληση είναι σαφής και δε δικαιούται για δεύτερη φορά να την υποβαθμίσει.

Η κοινωνία δεν το θέλει αποκούμπι στον πόνο της αλλά εμπνευστή και οργανωτή πολιτικών ανατροπών. Ανατροπών που για να δρομολογηθούν, απαιτούν τόλμη, ρήξεις με τις βολικές συνήθειες, στοχευμένες πολιτικές πρωτοβουλίες, πολυεπίπεδη δράση χωρίς φοβικά σύνδρομα και άλλου είδους αναστολές.

Στα πλαίσια της αταλάντευτης πολιτικής στάσης του, η κοινωνία απαιτεί από την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, να ξαναδεί καλύτερα την οργάνωση της πολιτικής του πάλης χωρίς μονομέρειες και περιορισμένης αποτελεσματικότητας εμμονές.

Η πολιτική δράση στους τόπους δουλειάς και στο συνδικαλιστικό, είναι ένας σημαντικός τομέας της δράσης των μελών και των στελεχών του, που είναι σύμφυτος με την πολιτική του φυσιογνωμία, και προφανώς θα πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί.

• Όμως αυτή τη φορά, αν στο όνομα αυτής της δράσης, επαναληφθούν φαινόμενα ανεπάρκειας, πολιτικής ατολμίας και φοβικά σύνδρομα…

• Αν αυτή τη φορά η παραδοσιακή του δράση δε συνδυαστεί επαρκώς με την ανάδειξη στοχευμένης πατριωτικής ατζέντας, αλλά και με την ανάληψη στοχευμένων πολιτικών πρωτοβουλιών που θα θέτουν ατζέντα στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής, τέτοια που δε θα μπορεί να αποσιωπηθεί…

• Αν αυτή τη φορά δεν παραμεριστούν λογικές που θα καταδικάζουν το ΚΚΕ να ακολουθεί αναγκαστικά την ατζέντα που θέτουν οι άλλοι… Τότε είναι πολύ πιθανό, τρίτη ευκαιρία να μην υπάρξει. 

Ας το λάβει λοιπόν καλά υπ όψιν της η ηγετική ομάδα, και ας φροντίσει να δώσει το στίγμα της άλλης λογικής, ήδη από το μεσοδιάστημα που μας χωρίζει μέχρι τις ευρωεκλογές της επόμενης Κυριακής.

Πηγή «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση