Ελληνική εξωτερική πολιτική: Το succes story δεν σταματά στην οικονομία!

Tου Σταύρου Καρκαλέτση*

Επί τρία χρόνια, στη μνημονιοκρατούμενη πατρίδα ακούμε για χρεοκοπία και οικονομικό Αρμαγγεδώνα. Και είναι αλήθεια, μια αλήθεια μαύρη που τη βιώνει στο πετσί του η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτό με το οποίο δεν ασχολείται κανείς είναι, πλάι στα οικονομικά αδιέξοδα, τα success stories μιας εξωτερικής πολιτικής που τρέχει «στον αυτόματο», δίχως πυξίδα και στόχους. Με εμμονή, ας ξανατονιστεί πως οικονομία (έστω κατεστραμμένη) κάποια στιγμή υπό προυποθέσεις ανορθώνεται. Εθνικές ήττες όμως και ακρωτηριασμοί, δεν θεραπεύονται. Ιδίως αν έχεις απέναντί σου αρπακτικά τύπου Τουρκία! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις πρόσφατες μόνο, «εθνικές επιτυχίες»; Σταχυολογούμε, προς επίρρωση του ισχυρισμού μας, τα παρακάτω:

- Ανοίξαμε την πόρτα του ΝΑΤΟ στην Αλβανία, δίχως κανένα αντάλλαγμα. Διαχρονικά γενναιόδωρη η εκάστοτε ηγεσία του ελληνικού ΥΠΕΞ. Το ευχαριστώ των Τιράνων: Καταγγελία της πρώτης συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ελλάδα (κατόπιν τουρκικής υπόδειξης), ο Μπερίσα έφτασε τη χώρα του μέχρι την Πρέβεζα, και τώρα τα θλιβερά γεγονότα της Πρεμετής σε βάρος της ελληνορθόδοξης παρουσίας στη βόρειο Ήπειρο. Ο τελευταίος «άθλος» της μικροαθηναικής ακηδίας: Η πρόθεση κοψίματος των συντάξεων των Βορειοηπειρωτών, αν δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα. Βοηθά δηλαδή η ηγεσία του ΥΠΕΞ να αδειάσει οριστικά η βόρειος Ήπειρος από Ελληνισμό. Όπως επιδιώκουν με λύσσα δεκαετίες τώρα οι Αλβανοί. Όντως, δεν υπάρχουν όρια στο σύμπαν και στη βλακεία!

- Στο μείζον ζήτημα του σκοπιανού αλυτρωτισμού τι μεθοδεύεται; Αληθεύει πως η Αθήνα συζητά στη βάση του «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας»; Μετά τη γενναιοδωρία προς τους Αλβανούς, ετοιμαζόμαστε να κάνουμε το ίδιο και με τον Γκρουέφσκι; Κι όμως, οι Σκοπιανοί θα έπρεπε να επείγονται για λύση, όχι εμείς! Κανένα άνοιγμα καμίας πόρτας στον Γκρουέφσκι και στην παρέα του, ούτε για την ΕΕ ούτε για το ΝΑΤΟ. Αυτό θα απαιτούσε μια πολιτική όχι αδιάλλακτη, αλλά υπεράσπισης εθνικών τίτλων χιλιετιών.

- Χρίζεται από το ίδιο το Μαξίμου ενεργειακός εταίρος, μέσω της ΔΕΣΦΑ, το τουρκόφωνο Αζερμπαιτζάν. Η χώρα που διατηρεί σχέσεις με το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο και στέλνει επίλεκτες δυνάμεις της για εκπαίδευση στον Πενταδάκτυλο! Ζητήθηκε τουλάχιστον από τους Αζέρους να κλείσουν τη «διπλωματική αντιπροσωπεία τους» στο τουρκοκυπριακό προτεκτοράτο της Άγκυρας; Θα είχε ενδιαφέρον εδώ μια απάντηση από την κυβέρνηση. Εκτός αν είναι μονόδρομος μόνο να δίνουμε…

- Μαξίμου και ΥΠΕΞ παρακολουθούν «από ασφάλεια» τις βρετανικές μεθοδεύσεις στην Κύπρο, εν όψει Ανάν-2. Κανείς δεν ασχολείται στην Αθήνα με το δόλωμα που λέγεται επιστροφή Αμμοχώστου. Με αντάλλαγμα, κατ’ ουσίαν αναγνώριση του ψευδοκράτους και μετατροπή της «νέας Κύπρου» σε Σιγκαπούρη. Μάλλον κάτι ήξερε ο παλιός πρέσβης των ΗΠΑ Μόντυ Στερνς, που έγραφε 30 χρόνια πίσω πως η Κύπρος προσφέρεται για τη δημιουργία αεθνικού κράτους. Η Αμμόχωστος θα είναι το πιλοτικό πείραμα μετάλλαξης των Ελλήνων της Κύπρου σε Καβαφικούς «Ποσειδωνιάτες», και από πόλη-φάντασμα θα γίνει η πόλη-τάφος του κυπριακού Ελληνισμού. Δυστυχώς (και) αυτή η κυβέρνηση στην Αθήνα, παραδομένη στα μνημόνια και την τρόικα, αδυνατεί να δει την Κύπρο ως εθνική υποχρέωση, και όχι ως ενόχληση. Η τακτική της εξαρτημένης ελληνικής (;) εξωτερικής πολιτικής προς την Κύπρο, θα είναι ξανά η ανέξοδη και πολύ βολική «συμπαράσταση».

- Γιατί το ελληνικό ΥΠΕΞ και ο κος Βενιζέλος (όπως και ο προκάτοχός του) σιωπούν προκλητικά, μπροστά στην εξόντωση της ελληνορθόδοξης κληρονομιάς στην σπαρασσόμενη Συρία; Την ώρα που η Τουρκία, ορμητήριο των σκληρών ισλαμιστών που σφάζουν χριστιανούς στη Συρία, αποκαλύπτεται ως ο νο1 παράγοντας αποσταθεροποίησης της ασφάλειας στην περιοχή, η Αθήνα δεν θα έπρεπε να ψελλίσει έστω κάτι, για δικούς μας ανθρώπους και δικούς μας τίτλους που καταστρέφονται; Τα ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία, η ελληνική πολιτισμική σφραγίδα στη Συρία από τα ελληνιστικά ακόμη χρόνια, δεν πρέπει να τύχουν ενός ελάχιστου, προσχηματικού έστω, ενδιαφέροντος;

- Πόσο λογικό είναι να τρέχει ο πρωθυπουργός και το μισό υπουργικό συμβούλιο στην Άγκυρα, υπηρετώντας το ανέκδοτο που λέγεται Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας –Τουρκίας; Και την ίδια ώρα, η τουρκική αεροπορία να προβαίνει σε υπερπτήσεις ελληνικών νησιών; Γιατί οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος δεν προωθούν Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου, σε μόνιμη και θεσμική βάση; ‘Εχουν περισσότερα να πουν με τον Νταβούτογλου και την παρέα του απ’ ότι με τους Έλληνες της Κύπρου;

Η λίστα του success story στην ελληνική (;) εξωτερική πολιτική θα μπορούσε να είναι μακριά. Όπως και στην οικονομία. Είναι θλιβερό, μα αληθινό: Ακόμη και για το με ποια κράτη «επιτρέπεται» να έχει σχέσεις η Ελλάδα, αποφασίζεται από εξωελλαδικά κέντρα. Όπως και στην ενέργεια.

Το χειρότερο: Κάποιοι στην Αθήνα ποντάρουν στο ότι ο λαός ξεχνά! Και στο ότι είναι παραδομένος και οικονομικά καθημαγμένος, άρα μειωμένων εθνικών αντανακλαστικών και αντιστάσεων. 
 Θυμάται κανείς σήμερα τη στάση, πριν 9 χρόνια, του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ στο σχέδιο Ανάν; Του Ευάγγ. Βενιζέλου συμπεριλαμβανομένου;
Θυμάται κανείς την ανάλογη στάση μεγάλου μέρους της τότε ΝΔ;
Το παρελθόν, παλιό και πρόσφατο, διδάσκει πως ελάχιστη εμπιστοσύνη οφείλουν να έχουν οι Έλληνες στους περισσότερους συμβατικούς πολιτικούς τους στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων.
Την ώρα που τα σύννεφα, σε Αιγαίο, Κύπρο, και πέρα από τα βόρεια σύνορά μας, πυκνώνουν…

* Πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.  Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύεται στα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" που κυκλοφορούν

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση