Η συνάντηση των G20 στην Αγία Πετρούπολη

“Ποτέ δεν πρέπει να πιστεύει κανείς σε μία ομαλή εξέλιξη ενός πολέμου – επίσης ότι, μπορεί να υπολογίσει τις παλίρροιες και τις καταιγίδες, οι οποίες πάντοτε τον περιμένουν, ακόμη και όταν νομίζει ότι πρόκειται για έναν απλό περίπατο”, έλεγε ο W.Churchill – κάτι που θα έπρεπε να προβληματίσει σοβαρά τις Η.Π.Α., οι οποίες θεωρούν «περίπατο» την επίθεση στη Συρία.

Κατά τη διάρκεια της σημερινής συνάντησης των G20 στην Αγία Πετρούπολη, στο «παλάτι του Κωνσταντίνου», στις ρωσικές Βερσαλλίες καλύτερα, πιθανολογείται ότι, ο πρόεδρος της Ρωσίας θα συνεχίσει να παίζει όπως «η γάτα με το ποντίκι», με τον Αμερικανό ομόλογο του. Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

(α) Η επιτροπή εξωτερικών επιθέσεων της Γερουσίας ενέκρινε την επίθεση εναντίον της Συρίας, με δέκα προς επτά ψήφους (ένα παρόν). Το Κογκρέσο αναμένεται ότι θα συμφωνήσει, ενώ η τελική απόφαση θα ληφθεί στις 9. Σεπτεμβρίου.

(β) Ο πρόεδρος της Γαλλίας είναι ο μοναδικός μέχρι στιγμής υποστηρικτής των Η.Π.Α. – προφανώς λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της χώρας του, καθώς επίσης της κατακόρυφης πτώσης της δημοτικότητας του, μετά τις εκλογές.

Η Ρωσία είναι αντίθετη, θεωρώντας πως οι αντικαθεστωτικοί στη Συρία είναι υπεύθυνοι για τη χρήση χημικών – η Κίνα επίσης. Η Βρετανία δεν θα συμμετέχει στον πόλεμο, ούτε η Γερμανία, ενώ τόσο η Ιαπωνία, όσο και η Ν. Κορέα διατηρούν μία ουδέτερη στάση.

(γ) Η Σαουδική Αραβία (μέλος των G20) και το Κατάρ επιθυμούν όσο τίποτα άλλο την πτώση του συριακού καθεστώτος – ενώ η Τουρκία, φοβούμενη την ίδρυση κουρδικού κράτους με πρόσβαση στη θάλασσα, θα ήθελε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, με την εισβολή στρατού.

(δ) Ο πρόεδρος των Η.Π.Α., παρά το ότι έχει τη δυνατότητα να διεξάγει έναν πόλεμο 60 ημερών χωρίς να ρωτήσει κανέναν (σύμφωνα με την «War Power Resolution» του 1973), έχοντας ως μοναδική υποχρέωση του την ειδοποίηση του Κοινοβουλίου της χώρας του εντός 48 ωρών, αποφάσισε να μην αναλάβει μόνος του την πρωτοβουλία.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, είτε έχει πανικοβληθεί μετά την άρνηση της Βρετανίας να συμμετέχει, είτε δεν έχει το κουράγιο – παρά τις κόκκινες γραμμές, τις οποίες είχε θέσει στο καθεστώς της Συρίας, χωρίς αυτό να τις σεβαστεί μέχρι σήμερα. Υπενθυμίζουμε ότι στη χώρα, ο πληθυσμός της οποίας είναι της τάξης των 22 εκ., έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα, στα πλαίσια του εμφυλίου πολέμου, 100.000 άτομα.

(ε) Τόσο το κύρος του προέδρου, όσο και αυτό της υπερδύναμης, η οποία ευρίσκεται σε τροχιά οικονομικής παρακμής, έχουν υποστεί μεγάλο πλήγμα από την αναβολή της επίθεσης στη Συρία – γεγονός που εκμεταλλεύεται όσο μπορεί η Ρωσία, η οποία κατά πολλούς συμπεριφέρεται όπως το γνωστό «τράβα με και ας κλαίω» (θα ήταν ο μοναδικός κερδισμένος από τη διεξαγωγή ενός περιορισμένου πολέμου, αφού θα πούλαγε όπλα, θα είχε μεγαλύτερα έσοδα από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου και θα έπαιρνε ανταλλάγματα από τις Η.Π.Α.).

Ουσιαστικά, η επίσημη αιτία της σύσκεψης των G20 είναι η συνεχιζόμενη αστάθεια των χρηματοπιστωτικών αγορών – καθώς επίσης η τοποθέτηση των βάσεων μίας ισορροπημένης ανάπτυξης στον πλανήτη. Εν τούτοις, η συγκεκριμένη συζήτηση έχει τοποθετηθεί στο περιθώριο – ενώ, σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις του προέδρου της Ρωσίας, οι σχέσεις του οποίου με τον Αμερικανό ομόλογο του έχουν ψυχρανθεί (αφενός μεν από τον πόλεμο της Λιβύης, όπου η Ρωσία δεν μπόρεσε να τον εμποδίσει, αφετέρου από την παροχή ασύλου στον Snowden), η χώρα του δεν θα είχε καμία αντίρρηση στο θέμα της επίθεσης στη Συρία, εάν υπήρχε η συγκατάθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ακριβώς για το λόγο αυτό, επειδή δηλαδή η συγκατάθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι αδύνατη, αφού θα «μπλοκαρισθεί» από τη Ρωσία, ο κ.Putin παίζει το παιχνίδι της «γάτας με το ποντίκι», όσον αφορά τον κ.Obama. – ενώ είτε διεξαχθεί πόλεμος, είτε όχι, θα είναι κερδισμένη (αρκεί να είναι περιορισμένης διάρκειας και χωρίς στρατεύματα ξηράς, τα οποία θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν τον 3ο παγκόσμιο Πόλεμο).

Αναμένονται λοιπόν με πολύ ενδιαφέρον τα επόμενα επεισόδια της σύγκρουσης μεταξύ των δύο ανδρών – ειδικά η συμπεριφορά του «εθνικιστή» προέδρου της Ρωσίας, ο οποίος δεν φαίνεται να συμπαθεί καθόλου, από πολλές πλευρές (φυλετικές, θρησκευτικές κλπ.), τον Αμερικανό.

Πηγή Analyst

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση