Πόλεμος με ημερομηνία λήξης στη Συρία που όμως μπορεί να ανοίξει τις "πύλες της κολάσεως"

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Πόλεμος με ημερομηνία λήξης. Η απόφαση της Γερουσίας που δίνει το “πράσινο φως” για επίθεση στη Συρία ,κάνει λόγο για επιχειρήσεις 90 ημερών. Πως διασφαλίζεται αυτό κανείς προφανώς δεν μπορεί να εξηγήσει. Και κανείς πολύ περισσότερο δεν μπορεί να πει αν η αμερικανική επίθεση που μοιάζει στη θεωρία μια απλή υπόθεση λόγω της υπεροπλίας της ,δεν θα εξελιχθεί σε μια απρόβλεπτη αναμέτρηση με τρομακτικές επιπτώσεις για την Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή. Στην οποία βρίσκεται και η Ελλάδα.

Το “χτύπημα” στην Συρία μπορεί να ανοίξει τις “πύλες της κολάσεως” στη Μέση Ανατολή οι οποίες δεν θέλουν και πολύ για να παραβιαστούν. Ο στόχος της επίθεσης όπως είπαν οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας των ΗΠΑ είναι να “αποδυναμωθεί η στρατιωτική ισχύς του καθεστώτος Άσαντ”. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι Τόμαχωκ και οι αεροπορικές επιθέσεις θα επιτύχουν τον αντικειμενικό σκοπό.

Ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει για την αντίδραση του καθεστώτος Άσαντ;
Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι οι απειλές για “αντίποινα” σε Ισραήλ και Συρία είναι “κούφιες”;
Ποιος πιστεύει ότι οι αμερικανικοί πύραυλοι θα “πείσουν” τις ποτισμένες με μίσος αντιμαχόμενες πλευρές να αφήσουν τα όπλα και να προσπαθήσουν να βρουν λύση;

Και βέβαια ποιος έχει πειστεί στ΄ αλήθεια ότι οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί “αξίζουν” την επέμβαση της Δύσης; Τα παθήματα σε Λιβύη και Αίγυπτο φαίνεται ότι δεν έγιναν μαθήματα για τους ισχυρούς του κόσμου. Και στη Συρία “αυτό που έρχεται” μοιάζει πολύ πιο φοβερό και τρομακτικό σε σχέση με αυτό που ήρθε σε Αίγυπτο και Λιβύη.

“Ελεγχόμενοι πόλεμοι” είναι δύσκολο να υπάρξουν . Και σε μία πυριτιδοαποθήκη όπως η Μέση Ανατολή είναι αδύνατον. Όποια κι αν είναι τα αμερικανικά σχέδια ,όσο βέβαιοι κι αν αισθάνονται οι αμερικανοί ότι μπορούν να ελέγξουν το παιχνίδι ο κίνδυνος να γενικευτεί η ανάφλεξη είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Στην περιοχή δεν υπάρχει ψυχραιμία και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον Άσαντ ,τους αντικαθεστωτικούς και τη Συρία.
Η Τουρκία για παράδειγμα είναι πλέον σαφές ότι έχει στο τιμόνι της έναν άλλο Ερντογάν. Έναν ηγέτη που δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο και να “πάσχει” από κρίσεις μεγαλομανίας και μεγαλοϊδεατισμού. Έναν ηγέτη που βλέπει πίσω απ΄ όλα συνομωσίες με πρωταγωνιστές τους Ισραηλινούς . Οι οποίοι από τη δική τους πλευρά είναι λογικό να ανησυχούν και να στρέφουν πάλι τη προσοχή τους στο Ιράν που δεν μπορεί φυσικά να μείνει αμέτοχο στην όλη κρίση, παρακολουθώντας την πτώση του καθεστώτος Άσαντ.

Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό που το λιγότερο ανησυχεί για να μην πούμε τρομάζει. Η Ελλάδα είχε και έχει ακόμη την δυνατότητα να παίξει ρόλο σ΄ αυτό το θρίλερ και μάλιστα πρωταγωνιστικό. Όχι στην στήριξη για την εκδήλωση της αμερικανικής επίθεσης . Αυτό είναι το “ευκολο” . Το δύσκολο ήταν και είναι να αξιοποιήσει τη θέση της, τη γνώση της για την περιοχή και τις ιδιομορφίες της και να αναλάβει -κατόπιν συννενόησης με τους ισχυρούς- πρωτοβουλιών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια αρχή έστω εκτόνωσης της πολεμικής έντασης. Όπως είπε στο Onalert κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης “κάποιος θα έπρεπε να είχε ήδη κάνει ένα ταξίδι στη Δαμασκό”. Προφανώς εννοούσε αυτόν που τουλάχιστον σήμερα πάει στο Κάϊρο.

Όπως και να ΄χει ο κίνδυνος να ανοίξει ένα απρόβλεπτο πολεμικό μέτωπο στην πόρτα μας είναι πια δεδομένος. Ας προετοιμαστούμε για τις επιπτώσεις του. 

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση