Ο πόλεμος στη Συρία αναβάλλεται (μέχρι νεωτέρας)...

Γράφει ο Ιωάννης Μιχαλέτος 

Οι τελευταίες εξελίξεις σχετικώς με το ζήτημα της σχεδιαζόμενης Αμερικανικής επίθεσης στη Συρία, επικεντρώνονται στις διπλωματικές συνεννοήσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την αποκλιμάκωση της κρίσης με τη παράλληλη επιτήρηση του χημικού οπλοστασίου των Σύρων.

Το RIMSE εδώ και αρκετές ημέρες είχε ειδοποιήσει περί των εξελίξεων και του "σκηνικού" επαφών αλλά συγκρούσεων όλων των "παιχτών" στη Συριακή κρίση. Η ανάλυση του παρόντος ιστοχώρου βασίζεται σε λογική ανάλυση των πεπραγμένων που πλαισιώνεται από αξιόπιστη πληροφόρηση "ανοιχτών πηγών" από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.

Προσέτι, η ανάλυση είχε την μορφή ολιστικής ανάγνωσης των εξελίξεων, δηλαδή την ολόπλευρη έρευνα σε πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό αλλά και "παρασκηνιακό" ούτως ώστε να δοθεί στους αναγνώστες μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη. και έγκυρη εικόνα των εξελίξεων. Τη παρούσα περίοδο η πιθανότητα πλήγματος εκ μέρους των ΗΠΑ προς τη Συρία για το μήνα Σεπτέμβριο εκτιμάται σε 10% (Από 25% των προηγούμενων ημερών-βλέπε σχετικές προηγούμενες αναφορές RIMSE την 1η και την 4η Σεπτεμβρίου).

Επιπροσθέτως, πρέπει να σημειωθεί, ότι η τωρινή αποκλιμάκωση δεν σημαίνει και το τέλος της Συριακής κρίσεως, αλλά αποτελεί απλώς μια κρίσιμη καμπή της. Τους επόμενους μήνες θα υπάρξουν μετά πάσης βεβαιότητας και άλλες κρίσεις σε διάφορα επίπεδα και η στάση της Σαουδικής Αραβίας παίζει μείζονα ρόλο καθότι σε μεγάλο βαθμό πλέον ποδηγετεί την Αμερικανική διπλωματία, ενώ το Βασίλειο των Σαούντ αντιμετωπίζει βαθύτατες αντιφάσεις και εσωτερικές αντινομίες που θα γίνουν και ευρέως γνωστές κατά την επερχόμενη Βασιλική διαδοχή. Μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο ότι θα συνεχιστεί η χρηματοδότηση, ο εξοπλισμός και η εκπαίδευση των Τζιχαντιστών κατά το προσεχές διάστημα για την πρόκληση τρομοκρατικών επιθέσεων και καταδρομικών επιδρομών στη Συριακή Επικράτεια.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, εξακολουθεί να προκαλεί έκπληξη αλλά και δυσαρέσκεια σε πλείστους όσους αλλοδαπούς πολιτικούς και μη κύκλους που πρόσκεινται φιλικά στη χώρα η "σιωπή" του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ελλαδικής Αρχιεπισκοπής για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Ορθοδόξων στη Συρία και γενικότερα των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή. Μάλιστα η σιωπή αυτή καθίσταται δυσεξήγητη όταν οι λοιπές Ορθόδοξες εκκλησίες διαρκώς "κερδίζουν πόντους" στους κατοίκους αυτών των περιοχών, συχνά με κίνητρα κρατικής φύσεως, ενώ το κράτος του Βατικανού διαμέσου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας πετυχαίνει τη μέγιστη δυνατή εξάπλωση της επιρροής του διαβλέποντας εγκαίρως την εξέλιξη των πραγμάτων.

Επιπλέον η Ελλαδική εξωτερική πολιτική εξακολουθεί να παρακολουθεί εξ' αποστάσεως τις εξελίξεις μη έχοντας τη δύναμη ή την βούληση να αρθρώσει κάποιες τυπικές προτάσεις επιλύσεως των προβλημάτων ή έστω να δώσει ψήγματα εγρήγορσης, καθότι μια τυχόν ανάφλεξη στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον του βέβαιου ότι θα επεκταθεί και θα επηρεάσει βαθύτατα και λίαν αρνητικά τόσο την Ελλάδα όσο και τη Κύπρο.

Τέλος πρέπει εμφατικά να τονιστεί ότι οι διεθνείς εξελίξεις όπως εκτυλίσσονται την παρούσα περίοδο αλλά και οι εκτιμήσεις για το βραχύ και μέσο χρονικό μελλοντικό διάστημα, παρουσιάζουν σαφέστατα την αλληλεξάρτηση σε διεθνές επίπεδο όλων των μεγάλων δυνάμεων είτε κρατικών είτε ιδιωτικών δρώντων αλλά και την ανάγκη για ένα "Μόντους Βιβέντι" προτού η κατάσταση εκτροχιαστεί σε απρόβλεπτες πολεμικές συγκρούσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη.

Ως εκ τούτου, η θεώρηση τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο περί "Μονοπωλίων εξουσίας", "προκαθορισμένων αποφάσεων" αλλά και "Μονοπωλιακών καταστάσεων" πρέπει να απορριφθεί.

Συνεπακολούθως ο ρόλος της διπλωματίας αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις, αλλά και των αφανών εργαλείων της εξωτερικής πολιτικής όπως είναι οι υπηρεσίες πληροφοριών, η κρατικά κατευθυνόμενη ενημέρωση (προπαγάνδα) και η χρήση των οικονομικών εργαλείων ως μέθοδοι άσκησης διεθνούς πολιτικής. Με απλά ,σαφή και κατανοητά λόγια, το 2013 απέχει παρασάγγας από τη δεκαετία του '90 και στο νέο αυτό ανταγωνιστικό, αλληλεξαρτώμενο, ευμετάβλητο και θηριώδες περιβάλλον καλείται η διεθνής κοινότητα να συμβιώσει και βεβαίως οι χώρες που βρίσκονται πλησίον "καυτών ζωνών" όπως η Ελλάδα, έχουν μεγαλύτερες προκλήσεις από ότι στο παρελθόν.

Παράρτημα

Χάρτης διάταξης Ναυτικών Δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο 08/09/2013

Πηγή RIMSE

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση