Ζητείται ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης

Tης Δώρας Αντωνίου

Στην Αμυγδαλέζα, οι αλλοδαποί παράνομοι μετανάστες εξεγέρθηκαν το βράδυ του Σαββάτου, αντιδρώντας στην απόφαση για παράταση της κράτησής τους από τους 12 στους 18 μήνες. Στο ερώτημα γιατί, εφόσον έχει κριθεί ότι παράνομα βρίσκονται στη χώρα, δεν προχωρούν οι διαδικασίες απέλασης όλο αυτόν τον καιρό, οι αρμόδιες αρχές απαντούν ότι οι συλληφθέντες συχνά δεν δίνουν τα πραγματικά στοιχεία τους και, σε πολλές περιπτώσεις, οι διπλωματικές αρχές των χωρών προέλευσης δεν συνεργάζονται, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προχωρήσουν οι επαναπροωθήσεις.

Στην Ιταλία, στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας, έξι μετανάστες πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τις ιταλικές ακτές στην περιοχή της Κατάνια. Οι υπόλοιποι 94, που επέβαιναν στο ίδιο σκάφος, αρνήθηκαν να δώσουν τα στοιχεία τους στις ιταλικές αρχές, δηλώνοντας ότι θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη βόρεια Ευρώπη.

Οι χώρες του ευρωπαϊκού Nότου -Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία- εξακολουθούν να δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση από τις ροές παράνομων μεταναστών. Στην Ελλάδα οι αριθμοί έχουν κάπως υποχωρήσει, καθώς στον Εβρο τα χερσαία περάσματα έκλεισαν με την κατασκευή του φράχτη και ενεργοποιείται ξανά η διά θαλάσσης μεταφορά, που, όμως, είναι πιο δύσκολη για τα κυκλώματα των διακινητών. Και οι τρεις χώρες, πάντως, που δοκιμάζονται τα τελευταία χρόνια από την οικονομική κρίση, δεν αποτελούν παρά σημείο εισόδου στην Ε.Ε., καθώς στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι παράνομοι μετανάστες δηλώνουν ότι τελικός προορισμός τους είναι κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Η Ε.Ε. συνεχίζει να αντιμετωπίζει το θέμα της παράνομης μετανάστευσης αμήχανα και αποσπασματικά. Το Δουβλίνο ΙΙΙ, που διαδέχθηκε το Δουβλίνο ΙΙ, έδωσε παράταση στο αντιπαραγωγικό μοντέλο διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών από τις χώρες εισόδου, παρά τις επίμονες φωνές που ζητούν ένα σύστημα εσωτερικής κατανομής των παράνομων μεταναστών, ώστε να είναι περισσότερο ορθολογικός ο καταμερισμός των βαρών και, τελικά, πιο αποτελεσματική η διαχείριση του ζητήματος.

Οι χώρες του Βορρά επιμένουν να κλείνουν τα μάτια στο υπαρκτό πρόβλημα, φορτώνοντάς το στις ήδη βαρυφορτωμένες πλάτες των χωρών του Νότου και περιορίζουν τη συνδρομή τους στην οικονομική ενίσχυση πολιτικών ελέγχου συνόρων σύλληψης και επαναπροώθησης των παράνομων μεταναστών.

Η οικονομική κρίση διαμορφώνει μια νέα πραγματικότητα στο εσωτερικό της Ε.Ε. Οι εσωτερικές μεταναστευτικές ροές ενισχύονται, η κρίση στον Νότο στέλνει εξειδικευμένο προσωπικό, αλλά και φθηνά εργατικά χέρια στον Βορρά. Η ανάγκη για εισαγωγή εργαζομένων από τρίτες χώρες μειώνεται δραματικά. Οι καραβιές των δυστυχισμένων, όμως, συνεχίζουν με αμείωτους ρυθμούς. Οσο η Ε.Ε. επιλέγει να κρύβει το πρόβλημα κάτω από το νότιο άκρο του χαλιού, αυτό θα γιγαντώνεται και θα γίνει εκρηκτικό.

Στην εξαιρετικά πιεστική πραγματικότητα των λαών του ευρωπαϊκού Νότου, η μεταναστευτική πίεση αποτελεί εύκολη βαλβίδα εκτόνωσης. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός αυξάνονται ραγδαία. Η Ευρώπη επιλέγει να αγνοεί ότι αυτό πλέον αποτυπώνεται και στον συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση