Μια σπίθα μπορεί να βάλει φωτιά....

Του Δημήτρη Παπαχρήστου 

Εδώ και τέσσερα χρόνια υφιστάμεθα τις συνέπειες μίας κρίσης που δεν περιορίζεται στην οικονομική της διάσταση. Το χειρότερο είναι πως πάνε να μας τρελάνουν. Είτε πρόκειται για την ΕΕ και την ΕΚΤ, είτε για το ΔΝΤ. Αφού πρώτα μας εξοντώσουν και μας πεθάνουν, μετά θα μας ζητούν συγνώμη γιατί έκαναν λάθη.

Οι τροϊκανοί και οι συγκυβερνώντες παίζουν με τις αντοχές και τα νεύρα ενός λαού που δεινοπαθεί και μίας χώρας που χρησιμοποιήθηκε με λαθεμένη εν γνώσει τους συνταγή, για να μην καταρρεύσει η Ευρωζώνη τους και κλιμακωθεί η κρίση τους που αφορούσε και αφορά την ίδια την ενότητα της ενωμένης Ευρώπης.

Οι κατά καιρούς δηλώσεις των υπευθύνων πάντα ήταν εκβιαστικές και τα μέτρα της δανειακής σύμβασης παίρνονταν για το καλό μας, για να σωθούμε από τη χρεοκοπία και στο μεταξύ η ύφεση βάθαινε και από πουθενά δεν φαινόταν η ανάπτυξη.

Τώρα μας λένε πως του χρόνου θα έχουμε πρόσβαση στις αγορές, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Θα πρέπει να παρθούν και άλλα μέτρα, το δήλωσε ο κυνικός κ. Τόμσεν.

Επειδή, όμως, έχουμε φτάσει στο απροχώρητο, το πρόβλημα δεν θα λυθεί με τις επερχόμενες εκλογές, ούτε με εκβιαστικά διλήμματα. Αν δεν ανατραπεί ριζικά αυτή η κατάσταση που έχει να κάνει με την ίδια μας την ύπαρξη, οι μεταρρυθμίσεις, οι επιδιορθώσεις και τα μπαλώματα δεν θα αντέξουν στην οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων που πλήττονται και των ανέργων που δυστυχούν. Μέχρι τώρα υπήρξε μία ανοχή εξαιτίας του φόβου και της τρομοκρατίας που καλλιεργήθηκε από τους συγκυβερνώντες και από τα ηλεκτρονικά μέσα. Από εδώ και πέρα τα πράγματα θα οδηγήσουν στη σύγκρουση και θα έρθει από εκεί που δεν θα το περιμένει κανείς.

Για τη διάσωση μίας πλατείας ξεκίνησαν στην Κωνσταντινούπολη οι διαδηλώσεις και εξαπλώθηκαν σε όλη την Τουρκία σε μία εβδομάδα και ο σίγουρος νικητής Ερντογάν και συμβολικά, αλλά από ό,τι φαίνεται και πραγματικά ως νεοσουλτάνος θα εκπέσει του θρόνου του.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν έχει σύνορα. Η ενωμένη Ευρώπη δεν είναι ενωμένη ούτε πολιτικά, ούτε οικονομικά, τον ηγεμονικό της ρόλο θα τον χάσει και η Γερμανία που φάνηκε περίτρανα από τα κέρδη που αποκόμισε από την πολιτική της λιτότητας την οποία επέβαλε πως το μοντέλο αυτό δεν έχει πέραση - ήδη το παραδέχονται και οι ίδιοι. Μια άλλη Ευρώπη, ένας άλλος κόσμος, που θα χωράει ελεύθερους και σκεπτόμενους ανθρώπους, είναι εφικτός. Η γενική απαξίωση και η απογοήτευση τους βολεύουν, όποιος αγωνίζεται όμως δεν έχει καιρό να απογοητευτεί.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση