Λάθος συνταγή...

Της Μαρίας Νεγρεπόντη - Δελιβάνη*

ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ. Αυτός ο συλλογισμός ήταν πολύ-πολύ συνηθισμένος στο παρελθόν και όταν ως παιδιά κάναμε ανοησίες και προσπαθούσαμε να τις δικαιολογήσουμε, με την επίκληση « μα, έτσι που είπε ο Χ να κάνω», θυμάμαι τον Πατέρα μου, που συνήθιζε να λέει: «κι αν σου έλεγε να πέσεις από το παράθυρο ή στη θάλασσα θα ακολουθούσες τις συμβουλές του; Δεν θέλω να καταφεύγεις σε τόσο κουτές δικαιολογίες»!

Αλλά, δυστυχώς, οι δικοί μας αρμόδιοι, συμπεριφέρθηκαν, και εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ακριβώς έτσι! Δηλαδή, δεν ενδιαφέρονται διόλου για το αν οι διαταγές που τους δίνει η Τρόικα είναι πραγματοποιήσιμες, τι κόστος έχουν σε ανθρώπινη εξαθλίωση, πως συμβιβάζονται με τις ιδιορρυθμίες της ελληνικής οικονομίας, πως δικαιολογούνται με βάση τα συγκεκριμένα δεδομένα κ.λ.π., αλλά απλώς σπεύδουν με κλειστά μάτια να τις εκτελέσουν! Και στο μεταξύ αγωνιούν αν η εκτέλεσή τους θα είναι αρεστή στους Τροικανούς, ενώ αδιαφορούν για τα δεινά που προκαλούν στη χώρα και στο λαό της. Και έτσι εξηγείται η έλλειψη παντελούς αντίδρασης στις απανωτές δηλώσεις του ΔΝΤ, περί της διάπραξης τραγικών λαθών στην ελληνική περίπτωση.

Πως, αλήθεια, να αντιδράσουν, και τι ακριβώς να απαντήσουν; Ότι αυτά τα τραγικά λάθη ήταν εμφανή από την αρχή, ακόμη και για όσους δεν είχαν επαρκείς γνώσεις οικονομίας; Ότι ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους έπρεπε να γίνει εσπευσμένως στην αρχή και όχι όταν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, εκτός ημών, είχαν ξεφορτωθεί τα «κακά χαρτιά τους»; Αλλά, όταν εγώ και άλλοι το φωνάζαμε με αγωνία, με απελπισία λαμβάναμε πάγια την απάντηση από επίσημα χείλη ότι…. «αυτό θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα»! Τι να απαντήσουν λοιπόν οι αρμόδιοι μας ; Ότι, ενόσω Έλληνες και ξένοι οικονομολόγοι προσπαθούσαμε απεγνωσμένα να πείσουμε τους αρμόδιους ότι μας πάνε κατά γκρεμό, απαντούσαν με ειρωνικούς και αφ’ υψηλού χαρακτηρισμούς ότι είμαστε «λαϊκιστές», ότι «ανήκουμε στη μαφία της δραχμής», ότι «δεν…ξέρουμε τι μας γίνεται»! Και έτσι φθάσαμε στο οικτρό αυτό σημείο… επειδή κάποιοι πίστευαν ότι τα ξέρουν όλα, ενώ δυστυχώς……. Δυστυχώς!!!!

Αυτά που διαπράχθηκαν στην Ελλάδα ισοδυναμούν με ειδεχθή εγκλήματα. Τα εγκλήματα αυτά έχουν, κυριολεκτικά, διαλύσει την Ελλάδα. Η τιμωρία των υπευθύνων αποτελεί κάθαρση, αλλά δεν είμαι αρμόδια να ασχοληθώ μ’ αυτήν. Αυτό που τώρα, ξανά και ξανά αισθάνομαι υποχρεωμένη να βροντοφωνήσω είναι ότι επιβάλλεται αμέσως, χωρίς ούτε λεπτό αργοπορίας, να εγκαταλειφθεί αυτή η πολιτική αφανισμού των πάντων. Να αρχίσουμε να γιατρεύουμε τις πληγές μας. Η αγορά εργασίας μας, για την οποία αρκετοί υπεύθυνοι της κατάντιας της τολμούν να υποστηρίζουν ότι έγιναν σ’αυτήν οι «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις» είναι χωρίς υπερβολή χειρότερη και αγριότερων συνθηκών από αντίστοιχη της μαύρης Αφρικής. Είναι ΝΤΡΟΠΗ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ.

Πρέπει, πάραυτα, να αρχίσουν μεταρρυθμίσεις προς μια στοιχειώδη ομαλότητα συνθηκών αγοράς ευρωπαϊκής οικονομίας. Οι απολύσεις, αυτός ο έσχατος εξευτελισμός ανεξάρτητης και όχι επίσημα τουλάχιστον υποτελούς χώρας, οφείλει πάραυτα να διακοπεί. Οι επίορκοι (που φυσικά έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί μόλις διαπιστώθηκαν τα παραπτώματά τους και, οπωσδήποτε, να μην υπαχθούν στο γενικότερο μέτρο των αδικαιολόγητων απολύσεων με το έτσι θέλω των φανατισμών της Τρόικας) να απομακρυνθούν, αλλά οι υπόλοιπες στρατιές των χωρίς αιτία μελλοθάνατων να παραμείνουν, αν θέλουμε, έστω και την ύστατη στιγμή, να εμφανιστούμε ως συγκροτημένο κράτος και όχι ως… κράτος-οπερέτα. Και πάνω απ’ όλα, και επιτέλους, να διαμαρτυρηθούμε για τα ΛΑΘΗ, που μας κατέστρεψαν ως έθνος, (αλλά που ανεχθήκαμε και υποθάλψαμε, και προστατεύσαμε επί τρεισήμισι χρόνια) ως κοινωνία και ως οικονομία, να απαιτήσουμε άμεσα ουσιαστική δικαίωση και έναρξη αποκατάστασης της τεράστιας, της αβυσσαλέας ζημίας που έχουμε υποστεί. Δηλαδή, απλά επιβάλλονται μεταρρυθμίσεις προς την ριζικά αντίθετη κατεύθυνση της καταστρεπτικής, που ακολουθήθηκε ως τώρα!

Να αντιμετωπίσουμε, επιτέλους, με στοιχειώδη σοβαρότητα το πράγματι τεράστιο πρόβλημα της φοροδιαφυγής, και όχι με μέτρα αναποτελεσματικά, επιπόλαια και τυχάρπαστα, που επιπλέον επιφέρουν θανάσιμο πλήγμα σε όλη την οικονομία, και κυρίως στην οικοδομική δραστηριότητα, που κινητοποιεί (ή ακινητοποιεί) μεγάλο αριθμό παράλληλων και βοηθητικών δραστηριοτήτων.

Οι «εταίροι» μας δεν είχαν το δικαίωμα να καταστρέψουν την Ελλάδα. Και, δυστυχώς, επειδή δεν αντιδράσαμε, προχώρησαν και σε δεύτερη καταστροφή, που και πάλι αμεσότατα μας αφορά, αυτή της Κύπρου, που είναι Ελλάδα κι αυτή. Πρέπει, έστω και τόσο απαράδεκτα καθυστερημένα, να τους το δώσουμε να το καταλάβουν!

Τυχαίνει να έχω πολλές επιστημονικές επαφές στο εξωτερικό, είμαι σε πολυάριθμες ενώσεις, συμβούλια κλπ., βρίσκομαι πολύ συχνά εκτός Ελλάδας και, ειλικρινά, μπερδεύω τα λόγια μου, και δεν ξέρω τι και πως να απαντήσω, όταν συνάδελφοι, με εύλογη απορία, με ρωτούν: «Μα, καλά, γιατί τα δέχεστε όλα, χωρίς αντίδραση, χωρίς διαπραγμάτευση;;». Μα, «πως συμβαίνει και δεν έχετε αντιληφθεί ότι πρόκειται για αδιέξοδο πρόγραμμα» αυτό που σας επιβάλλουν!!!

Εξυπακούεται ότι το πρόγραμμά μας ήταν αδιέξοδο, και τέτοιο ήταν από την αρχή, ενώ στην πορεία συνεχώς επιδεινώθηκε. Προσωπικά, ωστόσο, το μόνο που μπορούσα να κάνω, και το έκανα κατά κόρο, είναι να το γράφω, να το φωνάζω εντός και εκτός Ελλάδας, αδιαφορώντας για την αδιαφορία των Ελλήνων αρμοδίων.

Αλλά, τώρα, ο Θεός της Ελλάδας μας δίνει μια ακόμη ευκαιρία για να σωθούμε, την ύστατη στιγμή: ΤΟ ΛΑΘΟΣ του ΔΝΤ, που έρχεται στο προσκήνιο για δεύτερη φορά (έγραψα γι αυτό την πρώτη φορά ένα άρθρο στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, στις 12.03.2013 με τίτλο «Το λάθος του ΔΝΤ: μια απαγορευμένη συζήτηση»).
Και διερωτώμαι, πως και γιατί ξυπνήσαμε με τη δεύτερη ομολογία του ΔΝΤ, ενώ παραμείναμε αδρανείς με την πρώτη, που έγινε από τον ίδιο τον Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής μακροοικονομολόγος του ΔΝΤ στις 03.01.2013;
Γιατί τότε δεν κινήθηκε φύλλο; Δεν μας αφορούσε ΑΜΕΣΟΤΑΤΑ, η ομολογία;
Γιατί δεν εκμεταλλευθήκαμε τότε την ανέλπιστη αυτή ευκαιρία;
Θα την εκμεταλλευθούν, άραγε, οι αρμόδιοι τώρα, ή θα εξακολουθήσουν να προσπαθούν να πείσουν-δεν γνωρίζω βέβαια ποιους, εκτός του εαυτού τους- ότι δήθεν πάμε καλά, και ότι το βασικό μας πρόβλημα δήθεν είναι η αποφυγή του GREXIT;

*π. Πρύτανης ΑΠΘ.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση