Νέα δεδομένα στην ψυχολογία εισάγουν οι Έλληνες

Η έλλειψη θυμού ως case study στην πορεία του Έλληνα προς την υποδούλωση 

Είναι βέβαιο ότι στις μεγάλες πανεπιστημιακές έδρες ψυχολογίας το φαινόμενο «Έλληνας» θα αποτελεί το πλέον περιζήτητο μεταπτυχιακό. Πιστός ο Έλληνας στην Ιστορία του καταρρίπτει έναν ακόμη μύθο: Αμφισβητώντας ευθέως τους παραδεκτούς κανόνες της επιστήμης της ψυχολογίας αναδεικνύει νέα επιστημονικά δεδομένα, άγνωστα μέχρι χθές. Ότι στη διαδικασία προς το θάνατο το υποκείμενο είναι δυνατόν να οδηγηθεί από την άρνηση κατευθείαν στην αποδοχή, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙ το ενδιάμεσο στοιχείο του ΘΥΜΟΥ που χαρακτηρίζει την τυπική «ψυχολογία της πορείας

προς το θάνατο». Κάτι τέτοιο ήταν μέχρι σήμερα άγνωστο.

Η Dr. Elisabeth Kubler- Ross που έγινε γνωστή για τη δουλειά της με ετοιμοθάνατους ασθενείς εντόπισε τα στάδια της «ψυχολογίας του θανάτου» στη διαδικασία του ανθρώπου προς το θάνατο. Αυτά, περιλαμβάνουν την άρνηση, το θυμό, την κατάθλιψη και τέλος την αποδοχή.

Παρακάτω περιγράφονται τα διάφορα επί μέρους στοιχεία της τυπικής «ψυχολογίας του Έλληνα» στην πορεία του προς το θάνατο, όπως αυτή έχει παρατηρηθεί σε ανθρώπους που βρίσκονται σε προχωρημένα καρκινικά στάδια. Τα επί μέρους όμως στοιχεία που έχουν παρατηρηθεί σε ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο σε τελικό στάδιο, έχουν στην περίπτωση του Έλληνα μεταλλαχτεί, για λόγους που η επιστήμη πιθανόν να είναι σε θέση να εξηγήσει μετά από πολλά χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι ότι ελλείπει από τον ετοιμοθάνατο σήμερα Έλληνα ο ΘΥΜΟΣ, που είναι το ενδιάμεσο στάδιο της άρνησης και της αποδοχής που ψυχολόγοι, ιστορικοί και κοινωνιολόγοι εντοπίζουν ανέκαθεν στους λαούς που οδηγηθήκαν σε βίαιη και βάναυση υποδούλωση.

Έλλειψη ελπίδας: Το Έλληνας θεωρεί ότι δεν θα υπάρξει τέλος σ’ αυτό το προσωπικό του μαρτύριο. Ελπίζει όμως και προσμένει στην κυκλοφορία του νέου iPhone5.

Αίσθημα ανημποριάς: Το Έλληνας νοιώθει μόνος του στο να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Καμία βοήθεια δεν μπορεί να έρθει από πουθενά, καθώς οι άλλοι Έλληνες είτε δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, είτε δεν μπορούν είτε δεν ενδιαφέρονται να βοηθήσουν. Το νέο εδώ επιστημονικό δεδομένο σε αντίθεση με τις μελέτες που έχουν γίνει σε καρκινοπαθείς (όπου «οι άλλοι» είναι οι υγιείς), είναι ότι «οι άλλοι» είναι οι συνέλληνες που επίσης ακολουθούν την ίδια προς το θάνατο πορεία.

Ανήμπορος θυμός: Σαν αποτέλεσμα του να αισθάνεται ο Έλληνας θύμα αδικίας, υπάρχει μέσα του καταπιεσμένος σιωπηλός θυμός και οργή μαζί με μια αίσθηση απόλυτης ανημπόριας προκειμένου να αντιδράσει. Ο Έλληνας νοιώθει ότι ‘νικήθηκε’. Λίγο πριν εκπνεύσει έχει σιωπηλά αποδεχτεί ότιΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

Απουσία έκφρασης των αρνητικών συναισθημάτων: Είτε από φόβο, ενοχή, σύγχυση ή απλά από απελπισία, ο Έλληνας δεν βρίσκει διέξοδο να εκφράσει ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ τα πληγωμένα του συναισθήματα. Αντίθετα μάλιστα, τα ‘τοξικά’ αυτά αρνητικά συναισθήματα συσσωρεύονται μέσα του. Ο Έλληνας κυριολεκτικά «σηκώνει το σταυρό του» στα κοινωνικά δίκτυα όπου ο φόβος, εξαφανίζεται και βρίσκει διέξοδο να εκφράσει τα πληγωμένα του συναισθήματα.

Ο Έλληνας αισθάνεται ότι έχει παγιδευτεί : Σαν αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, ο Έλληνας νοιώθει ότι έχει εγκλωβιστεί σε μια τρομερή ψυχική φυλακή, από την οποία δεν υπάρχει διέξοδοςαν του κοπεί το ρεύμα. Πληρώνει υποτελικά το χαράτσι της ΔΕΗ για να μπορεί να συμμετέχει στις εργασίες της χιλιοστής εκατοστής έκτης εθνοσυνέλευσης που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος στα πλαίσια της ομάδας εργασίας που δημιουργήθηκε στο facebook «Εδώ και τώρα εκλογές για Συντακτική Εθνοσυνέλευση [Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΚΕΡΔΙΣΕ ΕΜΕΙΣ?]».

Εξάντληση: Η παρατεταμένη, βαριά ψυχική πίεση καταλήγει τελικά σε βαρύτατη εξάντληση, σωματική και ψυχική. Κάτω από το ειδικό αυτό στρες, ο Έλληνας κανονικά δεν θα μπορούσε να βρει καμία ανάπαυση, καμιά εσωτερική «λιακάδα», καθόλου «αέρα» για τον ψυχισμό να αναπνεύσει και να ανανεωθεί. Η ζωή θα γινόταν «ένα ασήκωτο βάρος» αν έλλειπε η εξωτερική «λιακάδα» του καυτού ελληνικού ήλιου με 2.000.000 χλμ ακτογραμμής και 2.000.000 απλωμένες ξαπλώστρες και τραπεζοκαθισματα που βοηθούν τον ψυχισμό 2.000.000 ανέργων να αναπνεύσουν και να ανανεωθούν.

Κατάθλιψη: Εξ αιτίας της συγκεκριμένης ψυχολογικής κατάστασης, το άτομο βαθιά μέσα του δεν μπορεί να βρει καμία χαρά, καμία γλυκύτητα στη ζωή, κανένα λόγο που πραγματικά θα τον ‘τραβούσε’ να ζήσει, πλην του φρέντο καπουτσίνο που δίνει μια νότα γλυκύτητας στη ζωή εκατομμυρίων ελλήνων, ειδικά για αυτούς που τον πίνουνε γλυκό. Πρόκειται για μια ιδιότυπη κατάσταση βαριάς κατάθλιψης που οι Έλληνες ασθενείς βαδίζουν από καφέ σε καφέ αργά, σέρνοντας τα βήματά τους, με τον κορμό κυρτό και κεφάλι σκυμμένο στην εφαρμογή facebook mobile για κινητά android και iOS (6 παρακαλώ).

Ελλείψει λοιπόν του ενδιάμεσου στοιχείου του ΘΥΜΟΥ, οι Έλληνες, σε αντίθεση με τους καρκινοπαθείς, οδηγούνται αμαχητί στην τελική ευθεία προς το απόλυτη υποδούλωση. Στο στάδιο αυτό κυριαρχεί η παραίτηση και η γλυκύτατα ήρεμη αποδοχή της απελπισίας που κατά το μέρος αυτό είναι η ίδια ακριβώς συμπεριφορά που παρατηρείται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε τελικά καρκινικά στάδια.

Παραίτηση: Φαίνεται σαν να μη μπορεί να γίνει τίποτε. Αν και το άτομο μοιάζει να εξακολουθεί να προσπαθεί και να αγωνίζεται, βαθιά μέσα του παραιτείται και ‘υποκύπτει στη μοίρα του’. Ασυνείδητη επιθυμία του Έλληνα να υποταχτεί – να σκλαβωθεί: Παρά την συνειδητή διάθεση του Έλληνα να ζήσει ελεύθερα, την έγνοια του για τους ιστορικούς του Έθνους Αγώνες που τον ωθεί να παραμείνει ελεύθερος και να προασπίσει τα κεκτημένα με αίμα δικαιώματα, ο Έλληνας εβρισκόμενος ήδη σε προχωρημένο στάδιο υποδούλωσης βαθιά μέσα του θέλει να υποταχτεί. Να σκλαβωθεί βαριά. Εξ αιτίας αυτής της μη-συνειδητής επιθυμίας να μη συνεχίσει άλλο να ζει ελεύθερα, η υποδούλωση φαντάζει σαν «ένας εύκολος τρόπος διαφυγής για να υποταχτεί κάποιος»… Όπως ο καρκίνος που έχει χαρακτηριστεί από ορισμένους ερευνητές σαν ‘ένας ευγενικός τρόπος να αυτοκτονήσει κάποιος’.

Γλυκύτητα, ήρεμη αποδοχή της απελπισίας: Όπως και στα τελικά στάδια του καρκίνου, έτσι καιο Έλληνας σήμερα φαίνεται συνήθως πολύ ‘ήσυχος’ και παραιτημένος, με μια στωική αποδοχή της μοίρας και των βασάνων του, σαν να μη θέλει ή να μην έχει πια τη δύναμη να αγωνίζεται και να διεκδικεί να αλλάξει κάτι σ’ αυτά που τον βαραίνουν.

20 χρόνια μετά, ερευνώντας ο ιστορικός του μέλλοντος τα αίτια που οδήγησαν τον Έλληνα να σκλαβωθεί χωρίς να πέσει μια ντουφεκιά, η αρχαιολογική σκαπάνη πιθανόν να φωτίσει το σκελετό του Έλληνα, πάνω σ ένα φτηνό καναπεδάκι ΙΚΕΑ μπροστά σε μια σβηστή οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση