Πού ήταν στην Μέρκελ οι κουκουλοφόροι;

Του Δημήτρη Παπαγεωγίου

Σε επτά συλλήψεις και 103 προσαγωγές προχώρησε η ΕΛ.ΑΣ., κατά τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Σύμφωνα με την Αστυνομία, από τα επεισόδια τραυματίστηκαν έξι πολίτες και τρεις αστυνομικοί. Σύμφωνα με πληροφορίες ο νεκρός 65χρονος κατέρρευσε κατά την διάρκεια της αποχώρησης του ΠΑΜΕ από το Σύνταγμα την ώρα που δεν είχαν ακόμα πέσει δακρυγόνα.

Την ώρα που οι πορείες βρίσκονταν στην κορύφωσή τους, ομάδα νεαρών με ορμητήριο την πλατεία, άρχισε να πετάει πέτρες, μάρμαρα και βόμβες μολότοφ εναντίον των αστυνομικών, με αποτέλεσμα οι άνδρες των ΜΑΤ να κάνουν χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου – λάμψης προκειμένου να διαλύσουν τους νεαρούς.

Τα πνεύματα οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο, όταν διμοιρίες των ΜΑΤ επιχείρησαν να εγκλωβίσουν διαδηλωτές στην κάτω πλευρά της πορείας, κοντ στην Καραγιώργη Σερβίας. Λίγο πριν 2 και μισή το μεσημέρι η ένταση μεταφέρθηκε έξω από το υπουργείο Οικονομικών, στην οδό Ερμού και στους δρόμους γύρω από την Πλάκα.

Μία από τα γνωστά δηλαδή. Τα πολύ γνωστά. Όχι μόνο στην χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρο πια τον κόσμο, καθώς στο μυαλό των περισσοτέρων Ευρωπαίων, Αμερικανών και όχι μόνο η λέξη Αθήνα έχει ταυτιστεί με τις ομάδες κουκουλοφόρων που σπάνε και καίνε.

Που τα σπάνε, πάντα; Όχι, από ό,τι φαίνεται! Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, λιγότερο από 10 ημέρες, από τις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στο κέντρο της Αθήνας, λόγω της επίσκεψης της καγκελαρίου της Γερμανίας Άγγελας Μάρκελ. Τότε όμως δεν συνέβη σχεδόν τίποτε. Εντάξει είχαμε μικροεπεισόδια, αλλά αφορούσαν μη-οργανωμένες καταστάσεις, καμία πέτρα ενίοτε, τίποτε καφέδες και σπρωξίματα σε φράκτες που δεν υποχωρούσαν με τίποτε. Τίποτε ροπαλιές μεταξύ “περιφρουρήσεων” και αστυνομικών ήταν το άκρον άωτον της βίας που είδαμε.

Πώς δέκα μόλις ημέρες μετά, είχαμε την “εντυπωσιακή” επανεμφάνιση τω κουκουλοφόρων, που κατάφεραν για μία ακόμη φορά να “σκορπίσουν” τους συγκεντρωμένους και διαμαρτυρόμενους, είναι κάτι που αν μη τι άλλο προκαλεί απορίες σε οποιονδήποτε μπορεί να βγάλει το αποτέλεσμα της πρόσθεσης ένα συν ένα.

Πώς άραγε είναι δυνατόν αυτοί οι κουκουλοφόροι, στην περίπτωση της επίσκεψης Μέρκελ να επιλέξουν να μείνουν σπίτια τους ή να συμμετέχουν στις πορείες χωρίς τις... κουκούλες τους. Σε μία επίσκεψη που όλοι ήξεραν ότι ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την επιβίωση του πολιτικού κατεστημένου της χώρας, οι κουκουλοφόροι έλαμψαν διά της απουσίας τους. Και με το που επιστρέψαμε στην “ρουτίνα” των εργατικών κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών των Ελλήνων πολιτών, κατά της κυβέρνησης, θυμήθηκαν να ξαναεμφανιστούν.

Τι ήταν αυτό που προκάλεσε την επανεμφάνισή τους; Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε υπάρχει κάποιος κεντρικός σχεδιασμός της δράσης των κουκουλοφόρων, που δρά με συγκεκριμένη στρατηγική και εφαρμόζει “καταδρομικές” επιλογές, επιλέγει δηλαδή το πού θα εμφανιστεί και πού όχι, είτε υπάρχουν δίοδοι και διαδρομές “πίεσης” και “καθοδήγησης” των κουκουλοφόρων από θεσμικούς παράγοντες, που στηρίζουν το κατεστημένο σύστημα.

Θεωρούμε ότι η πρώτη υπόθεση, είναι λίγο δύσκολο να επαληθευθεί, καθώς εάν πραγματικά υπήρχε κάποιο τέτοιο κέντρο, η παρουσία του θα είχε γίνει αντιληπτή από τους οργανισμούς του κράτους και κατά πάσα πιθανότητα θα είχε εξαρθρωθεί. Άλλωστε είναι η ίδια η ιδεολογία και η λογική των αντιεξουσιαστών που καθιστά απίθανη την ύπαρξη μιας οργανωμένης ιεραρχίας στρατιωτικού τύπου. Είναι πολύ πιθανότερο το να δρούν με βάση συγκεκριμένους πυρήνες και ομάδες, που λειτουργούν σε συνεργασία, αλλά όχι αναγκαστικά με κάθετη ιεραρχία.

Άρα μας μένει ως πλέον πιθανότερη η  δεύτερη εκδοχή. Αυτή που θέλει το κράτος ή έστω κάποιο κομμάτι του κράτους, εάν δεν ελέγχει απευθείας έναν σημαντικό αριθμό των “αντιεξουσιαστών” να μπορεί να τους “επηρεάζει” και “κατευθύνει” σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε πιτσιρικάς που φορά μια κουκούλα, φτιάχνει μια μολότωφ και πάει να την πετάξει στο Σύνταγμα είναι ... αστυνομικός, όπως προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν, προκειμένου να αποσείσουν από πάνω τους τις ευθύνες για την προτροπή μιας ομάδας της νεολαίας προς την αριστερίστικη βία, και μετά την υπόθαλψή τους.

Πιο πιθανό είναι να υπάρχουν ανεπίσημες επαφές μεταξύ ατόμων με ηγετικό ρόλο στον συγκεκριμένο χώρο και κρατικών υπηρεσιών. Η ακόμη και η ύπαρξη “φυτευτών” ανθρώπων, που δεν ανήκουν επισήμως στην αστυνομία, αλλά συνεργάζονται με αυτή, στις τάξεις των αντιεξουσιαστών, που με τον καιρό καταφέρνουν να μπορούν να δίνουν “οδηγίες”. Φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο της χρήσης πληροφοριών που έχει η αστυνομία για εγκληματικές δράσεις αντιεξουσιαστών σε επίπεδο εκβιασμού για να κάνουν ή να μην κάνουν κάτι, όταν αυτό ιεραρχείται ως σημαντικό από την αστυνομία.

Σας φαίνεται υπερβολικό; Κι όμως δεν είναι. Ίδιος είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί η αστυνομία για να αντιμετωπίσει άλλες οργανωμένες ομάδες. Αυτές του οργανωμένου εγκλήματος. Γιατί να μην κάνει το ίδιο και στις περιπτώσεις των αντιεξουσιαστών; Και είναι σαφές ότι το κάνει.

Αυτό που ενδιαφέρει εμάς όμως δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο η αστυνομία ή οι αντίστοιχες υπηρεσίες “ελέγχουν” τις οργανωμένες ομάδες αντιεξουσιαστών. Το προβλημά μας είναι όταν οι αντιεξουσιαστές αφήνονται ελεύθεροι να σπάνε και να καίνε την Αθήνα, αλλά – εάν ισχύουν τα παραπάνω- χειραγωγούνται, όταν πρόκειται για κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για την κυβέρνηση.

Εκεί τίθεται το ζήτημα. Ο κ. Σαμαράς πριν τις εκλογές έλεγε ότι “θα βγάλει τις κουκούλες” των κουκουλοφόρων. Εννοούσε τελικά ότι θα τους εξουδετερώσει ή ότι θα βγάλει τις φωτογραφίες 10 συλληφθέντων στην ιστοσελίδα της αστυνομίας; Γιατί το δεύτερο έγινε, ναι. Αυτό όμως ήταν που εννοούσε;

Πηγή: Ελεύθερη Ώρα

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση