Η σημασία του ελλείμματος της κοινής λογικής

Ή αλλιώς, όταν η ανηθικότητα της εξουσίας δίνει μαθήματα ηθικής και δεοντολογίας

Γράφει η Φιλαρέτη

Στη σειρά ντοκιμαντέρ της ZDF για την ιστορία των Ες-Ες και την εξέλιξή τους σε μηχανή βίας και θανάτου, είδα στην Τηλεόραση της (Ελληνικής) Βουλής, ένα επεισόδιο με τίτλο “ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ “ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ””.

Βλέποντάς το, διαπίστωσα τρομαχτικές (ακόμηκαι φραστικές) ομοιότητες του πολέμου που έκανε ο Χίτλερ για τους δικούς του σκοπούς (δηλαδή τον τρόπο και τη διαδικασία εκπαίδευσης των στρατιωτών, αλλά και των προσδοκιών που καλούνταν αυτοί να ικανοποιήσουν: συγκεκριμένα ι) πόλεμος μέχρις εσχάτων, ιι) όσο ζείς πολεμάς, ιιι) αν σταματήσεις εκτελείσαι, ιν) να διατηρηθεί ο τρόμος και ο φόβος του εχθρού γιατί αυτό είναι δυνατό όπλο, ν) ο στρατιώτης δεν ρωτάει, δεν αμφισβητεί, δεν κρίνει) με τον πόλεμο που δίνουν σήμερα οι ηγέτες της ευρώπη και των οργάνων της για την υποταγή, τον έλεγχο, την ηθική εξουθένωσή μας και τον ολοκληρωτικό μας εθνικό εξευτελισμό.

Αναφέρομαι στις τιμωρητικές ρήτρες»» του μνημονίου, οι οποίες θα καταπέσουν (θα έλεγα, μετα βεβαιότητος), αφού επιδιώκεται να βρεθούμε και να μείνουμε σε θέση αδυναμίας εκπληρώσεως των υποχρεώσεών μας εκ του δανείου,και εφ’ όσον δεν γίνεται καμμία πρόβλεψη κι επιδίωξη για ανάπτυξη/ανάκαμψη της οικονομίας μας, ώστε να αποτραπεί το πιο καταστροφικό ενδεχόμενο. Σαν να μην έφταναν αυτά,έδωσαν και στους δανειστές το δικαίωμα να πάρουν ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε.

Είναι προφανές ότι φτάσαμε ως εδώ γιατί οι πολιτικοί εκμαύλισαν το λαό με θέσεις, παροχές, δάνεια και άλλες υποσχέσεις απολαβής άυλων και υλικών αγαθών και αμοιβών, κι ο λαός άσκεφτα, ανόητα κι αφελώς έπαιρνε τα δώρα χωρίς να αναρωτηθεί για το αντάλλαγμα, και για το χρόνο πληρωμής του «γραμματίου».

Ας μην αναφερθούμε στους πολιτικούς εκείνους που εν γνώσει τους και προσωπικά ωφελούμενοι από τα δώρα του δικού τους ξένου εκμαυλιστή, πλάνεψαν τους πολίτες και τους έσυραν στο χορό της υπερκατανάλωσης, της ατιμώρητης ασυνέπειας,της χαριστικής ανόδου και της δωρεάν επαγγελματικής προόδου. Αυτοί έσυραν το λαό στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Τον έδεσαν σαν το γάιδαρο στο μύλο, υποχρεώνοντάς τον να βγάζει το νερό και να το δίνει στους άλλους. (Ας μην αναφερθούμε στο εξοργιστικό και απαράδεκτο γεγονός ότι αυτοί εξακολουθούν να διατηρούν τα προνόμια, τις εξουσίες και τα τριάκοντα αργύριά τους).

Αλλά το πρόβλημά μας δεν είναι αυτό που λένε οι ξένοι, η Ευρώπηκαι το ΔΝΤ. Είναι το έλλειμμα. Κι όχι μόνο των πολιτών, αλλά της Πολιτείας μας κυρίως.(Το έχει τονίσει άπειρες φορές ο διανοητής της εποχής μας κ. Στέλιος Ράμφος). Το έλλειμά μας παντού, σε κάθε μορφή ευθύνης μας:

1. σε αξιοπιστία (προς τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε),
2. σε συνέπεια (προς τις υποχρεώσεις μας που έχουμε),
3. σε πειθαρχία (προς εξυπηρέτηση της ανάγκης μας ή του σκοπού που θέσαμε),
4. σε συνεργασία (χωρίς αυτοέλεγχο των εγωιστικών προβολών),
5. σε αποτελεσματικότητα (ενεργούμε χωρίς μέθοδο και σύστημα).

Η εξωτερική αφόρητη κι αδιέξοδη πίεση που γίνεται από τους δανειστές μας είναι δικαίωμα που τους δώσαμε εμείς οι ίδιοι, με τα ελλείμματά μας και τις ελλειμματικές ηγεσίες μας. Είναι η ευκαιρία τους να κατακρατήσουν και να οικειοποιηθούν τη χώρα μας ολόκληρη, και μάλιστα χωρίς αντίσταση, μέσω της υφαρπασθείσης διαβεβαίωσης περί ολοκληρωτικής παραδόσεως της χώρας μας, σε περίπτωση μη πληρωμής του αβάσταχτου, αλλά αλόγιστου χρέους.

Η πείσμων απαίτηση ολοκληρωτικής καταστροφής του κοινωνικού ιστού της πατρίδας μας, η απαίτηση ολοκληρωτικής ηθικής υποταγής των ελλήνων στο σύνολό τους, δηλαδή ευτελισμός και προσβολή, έγινε πρώτα (πρέπει να το πούμε) στα πρόσωπα των πολιτικών ανδρών που μας κυβερνούν, οι οποίοι ανυποψίαστοι μάλιστα από ήθος, φρόνημα, ευθιξία κι αξιοπρέπεια, έσκυψαν το κεφάλι.

Κι εδώ, αντί, κάποιος από αυτούς, τους πολιτικούς μας, κάποιος, οποιοσδήποτε, από συναίσθηση και συνευθύνη, να «αυτοκτονήσει» για την ατιμία που «έτυχε» να αφορά το πρόσωπό του,δηλαδή για το γεγονός ότι η προηγούμενη μακρά ή βραχεία πολιτική του, είχε συντελέσει στο να βρεθεί η χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, και να έχει τα προβλήματα και τις ανάγκες που έχει σήμερα,όλοι αυτοί χωρίς αιδώ, έχτισαν γύρω από τον εαυτό τους το προστατευτικό τείχος του ηγέτη, αυτόκλητοι, αναλαμβάνοντας το ρόλο του ήρωα που θα μας (ξανα)σώσει απότον όλεθρο, κι ήρθαν να μας πουν ότι για να σωθούμε πρέπει οπωσδήποτε και μάλιστα ή αδιαμαρτυρητί να συμμορφωθούμε ή συλλήβδην να επαναστήσουμε.

Αλλάζοντας λίγο τα πρόσφατα λόγια του Γερμανού συγγραφέα και νομπελίστα, Γκίντερ Γκρας θα πούμε σε καθέναν από τους επίδοξους ηγέτες μας

«Ξεμακραίνεις από τις ρίζες και τις διδαχές που σου έδωσε τούτη η χώρα …»

και σ’όλους τους τάχα φιλεύσπλαχνους και (αλληλέγγυους με το υπερ-αζημίωτο) συνεταίρους και δανειστές μας,που βρήκαν τη μοναδική ευκαιρία, και εισέβαλαν από την πίσω πόρτα (δηλαδήμε δωροδοκίες εξοπλισμών και μεθόδευση κερδοσκοπικών παιγνίων, που οδήγησαν σε οικονομική αιχμαλωσία του πληθυσμού και άλωση της χώρας μας) κι επιχαίρονται για τηνεπικείμενη λεηλασία μας και τον εξανδραποδισμό μας,θα τους πούμε:

Κι «εσύ Ευρώπη, τοκογλύφος θα πεθάνεις,κατασπαράζοντας τους φίλους και συμμάχους σου. Θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τις υψηλές ιδέες και τις πολιτιστικές αξίες που η Ελλάδα ανέδειξε και που συ, υιοθετώνταςτες, καυχήθηκες ότι απέκτησες πολιτισμένα έθνη…»

Και σ’εσάς κ. Λαγκάρντ, θα πούμε:

«Μη μας μας λυπάστε, εμάς τους Έλληνες, αφού δεν πληρώνουμε τους φόρους μας. Λυπηθείτε τους Νιγηριανούς, που δεν έχουν εισόδημα, γιατί οι όμοιοί σας τους άρπαξαν τον πλούτο.

Α! και κάτι τελευταίο: Εσείς,αλήθεια, για τα υψηλά σας εισοδήματα, τι φόρους πληρώνετε; Και ποια Πολιτεία με την φορολογική συνεισφορά σας ευεργετεί το λαό της;»

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση