Τα εγκλήματα των πολιτικών

• Γράφει ο Β.Α. Κόκκινος

Σε όλα τα κράτη, τα εκ του νόμου οριζόμενα ως εγκλήματα τιμωρούνται. Όχι μόνον τα εκ δόλου, αλλά και τα εξ αμελείας τελούμενα. Στην Κίνα μάλιστα και για ανθρωποκτονία εξ αμελείας έχει επιβληθεί ποινή θανάτου (βλ. πολύ ενδιαφέρουσα διατριβή Γεωργίου Πλαγιαννάκου, επ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου με τίτλο «Δικαστές και Δικαιοσύνη» εκδ. Νομικής Βιβλιοθήκης). Στην πατρίδα μας και αν διαλυθεί η χώρα, καμία κύρωση δεν επιβάλλεται στον υπεύθυνο και υπαίτιο πρωθυπουργό, εκτός από την καταψήφισή του. Έστω και εάν η πολιτική του ισοδυναμούσε με προδοσία. Είναι αυτό δίκαιον και πρέπον;
Ο Γιώργος Παπανδρέου, παρέλαβε μίαν Ελλάδα, η οποία, παρά τις ανεπίτρεπτες για τη χώρα αντιδράσεις του, όταν ήταν αρχηγός αντιπολιτεύσεως και παρά τις επεμβάσεις ξένων παραγόντων, κατά την προηγούμενη τριετία, λειτουργούσε ως Κράτος και είχε πολίτες αισιοδόξους, με σχέδια για το μέλλον.

Ο Κ. Καραμανλής, όπως κατ΄ επανάληψη έχει γραφεί, είχε επιτύχει συμφωνία με τον κ. Αλμούνια να μειώσει τις κρατικές δαπάνες κατά 30% (που θα ήταν εφικτό με μόνη την κατάργηση ορισμένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, αχρήστων συμβουλίων, «ανεξαρτήτων υπηρεσιών» και την απόλυση αργομίσθων), να παγώσει μισθούς και συντάξεις για μία τριετία, να περικόψει υπερωρίες και επιδόματα και να καθιερώσει τεκμήρια εισοδήματος και ευέλικτες εργασιακές σχέσεις.

Αλλά ήλθε στην εξουσία ο υποσχεθείς στο λαό καλύτερες ημέρες και αυξήσεις μισθών και συντάξεων, κατά το ποσοστόν του πληθωρισμού, κ. Γ.Α.Π., όχι δια να δανεισθεί τα αναγκαία χρήματα από τις αγορές, με το τότε ισχύον χαμηλό επιτόκιο, όπως λογικώς επιβαλλόταν, αλλά για να συνάψει δάνεια με το Δ.Ν.Τ. και την Τρόικα, υπό δυσμενεστάτους για τους Έλληνες όρους.

Περιέκοψε δώρα εορτών και επιδόματα αδείας. Μείωσε δραματικά μισθούς και συντάξεις. Και επέβαλε στα απομένοντα ποσά τούτων βαρύτατες φορολογίες. Οι πολίτες περιήλθαν σε απόγνωση. Οι αυτοκτονίες, κατά τα ΜΜΕ, υπερέβησαν τις 2.000. Ορισμένες οικογένειες, που δεν είχαν τη δυνατότητα να μισθώσουν στέγη, κατέφυγαν σε σπηλιές. Χιλιάδες πολίτες που έμειναν άνεργοι ή έκλεισαν τα καταστήματά τους, σιτίζονται στα συσσίτια του Δήμου ή της Ενορίας τους.

Αυτή δε τη συμφορά, που επέφερε στη χώρα, αν όχι δολίως, οπωσδήποτε εκ βαρυτάτης και ασυγγνώστου αμελείας (ο ίδιος έλεγε ότι οι χώρες που συνδέονται με το ΔΝΤ καταστρέφονται), δεν εντρέπεται να αποκαλεί «σωτηρία» της χώρας. Μας έσωσε από την πτώχευση, διαλαλεί. Αν και του κουρέματος των ομολογιών, προηγήθηκε το βαθύτατο κούρεμα μισθών και συντάξεων. Και ακολούθησε η ανεργία (18%), η στέρηση και η πενία.
Ασφαλιστικά ταμεία αδυνατούν να πληρώσουν συντάξεις, διότι επιβαρύνθηκαν με ασφαλισμένους ουδέποτε εργασθέντες και διότι το Κράτος τα υπεχρέωσε να αγοράσουν ομόλογά του. Τώρα εξαγγέλλεται η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων, μετά την οποία οι συνταξιούχοι θα αδυνατούν να επιβιώσουν.

Παρ΄ όλα αυτά υπάρχουν βουλευτές και πολίτες, που χειροκροτούν τον δημιουργό αυτής της καταστάσεως της όμορφης χώρας μας, το υπέδαφος της οποίας θα ήταν δυνατόν να την καταστήσει πλουσία. Αν αυτή η καταστροφή της πατρίδος μας μείνει ατιμώρητη, οι επιζώντες Έλληνες θα είναι άξιοι της τύχης τους.

Οι πολίτες πρέπει να μάχονται για την εφαρμογή των νόμων, όπως μάχονται και όταν δέχονται επίθεση εχθρού. Οφείλουν να αντιδρούν σοβαρά, όταν γνωστοποιούνται πιέσεις κατά των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων, που επιδιώκουν να εφαρμόσουν το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους. Να αποδοκιμάζουν την προπαγάνδα των αργυρώνητων και πωλημένων διαμορφωτών της κοινής γνώμης, όταν στρέφεται κατά του θεσμού της Δικαιοσύνης και προσπαθεί να υποκινήσει την έχθρα του λαού εναντίον των λειτουργών της.

Θυμηθείτε αυτούς που διαλαλούσαν στα τηλεοπτικά δίκτυα, ότι η σύνταξη των 1.500 ευρώ είναι μεγάλη. Αναλογισθείτε τους βουλευτές, που θεωρούσαν μεγαλοσυνταξιούχους τους συνταξιοδοτουμένους με το ποσό αυτό. Ενώ ο καθένας τούτων επιβάρυνε το Κράτος συνολικώς με ποσό 65.000 ευρώ μηνιαίως, υπολογιζομένων όλων των παροχών (αυτοκίνητα, τηλέφωνα, γραφεία κλπ), που πληρώνει το Κράτος.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε δύο μόνον έτη, επεβάρυνε το δημόσιο χρέος κατά 70 δις ευρώ. Ενώ δε ο αρχηγός του είχε συμφωνήσει με τους εκπροσώπους των ισχυροτέρων κρατών της Ευρωζώνης, τους όρους συνάψεως του τελευταίου δανείου (26 Οκτωβρίου), επανελθών στην Ελλάδα, εδήλωσε, ότι θα γίνει δημοψήφισμα, για την υπογραφή της σχετικής συμβάσεως. Η δήλωση αυτή, όπως είναι γνωστό, επηρέασε δυσμενώς όλα τα Χρηματιστήρια του κόσμου και οι μόνοι ωφεληθέντες εξ αυτής είναι εκείνοι οι οποίοι επιδιώκουν την αύξηση των ασφαλίστρων κινδύνων των δανειστών μας (CDS), που απεκόμισαν ανυπολόγιστα οφέλη.
Και το ερώτημα είναι: γιατί και ποίοι ενοχλούνται από την έρευνα των συνεπειών τούτων, εκ μέρους των Οικονομικών Εισαγγελέων;

Είναι νοητό, ενώ είναι σε εξέλιξη οι υποθέσεις που ερευνούν οι Οικονομικοί Εισαγγελείς, να δηλώνει ο υπουργός Δικαιοσύνης, ότι «δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι Εισαγγελείς έπληξαν το κύρος της Δικαιοσύνης με τις συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές τους και ιδιαίτερα με το ότι εδήλωσαν πως δεν δέχονται να είναι Εισαγγελείς υπό απαγόρευση ή καθ΄ υπαγόρευση»;
Ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης στην ανακοίνωσή του δέχεται ότι τόσον αυτός, όσον και δύο άλλοι ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί, συνέστησαν διαδοχικώς στους άνω αντεισαγγελείς Εφετών να περαιώσουν ταχέως την υπόθεση των CDS. Η σύσταση αυτή λογικώς ερμηνεύεται ως προτροπή για αντικειμενική έρευνα εις βάθος της υποθέσεως ή για «κουκούλωμα» αυτής;

Κατά συνέπεια οι άνω αντεισαγγελείς πλήττουν το κύρος της Δικαιοσύνης, μη ανεχόμενοι συστάσεις του είδους αυτού ή ο υπουργός που τους απειλεί με πειθαρχική δίωξη για την αντίδρασή τους κατά την διάρκεια των ανακρίσεών τους; Και η ανωτέρω υπουργική ανακοίνωση είναι ενέργεια υπουργού κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος ή φανατικού κομματικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ;

Οι τύχες του κόσμου και των κρατών είναι πολλές φορές στα χέρια ανθρώπων οι οποίοι δεν συμβουλεύονται τη λογική. Στο βιβλίο «Αυτοί οι άρρωστοι που μας κυβερνούν», των Pierre Accoce (δημοσιογράφου) και Pierre Rentchnick (ιατρού της Ακαδημίας Επιστήμων της Ν. Υόρκης) περιγράφονται οι ψυχοσωματικές ασθένειες των ηγετών του κόσμου και η επίδραση αυτών στις εξελίξεις των γεγονότων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά τους συγγραφείς αυτούς ο Χίτλερ έπασχε από υστερία και νόσο του Πάρκινσον, ο Μουσολίνι από νευροσύφιλη, ο Τσάμπερλαιν από καρκίνο του εντέρου και κατάθλιψη, ο Γκαμελέν από νευροσύφιλη, ο Στάλιν από παρανοειδή προσωπικότητα, ο Τσώρτσιλ από κυκλοθυμικές διαταραχές και ο Ρούζβελτ από αρτηριοσκλήρυνση του εγκεφάλου.

Το μοίρασμα του κόσμου στη Γιάλτα, που είχε ως αποτέλεσμα τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης να υπαχθούν στο σιδηρούν παραπέτασμα επί μισό αιώνα, έγινε υπό το κράτος των ανωτέρω ψυχοπαθολογικών καταστάσεων των τριών ηγετών. Ο Ρούσβελτ ήταν σχεδόν ετοιμοθάνατος (απεβίωσε μετά 2-3 μήνες με αρτηριακή πίεση 300/170 mm) και έκδηλα σημεία διανοητικής συγχύσεως και εκπτώσεως. Και ο Τσώρτσιλ είχε καταθλιπτική διάθεση και δεν ήταν πρόθυμος να αντισταθεί μόνος στις απαιτήσεις του Στάλιν.

Στο ίδιο σύγγραμμα περιγράφονται οι ψυχοσωματικές παθήσεις και χαρακτήρες των κάτωθι ηγετών: Ουίλσονος, Χάρτιγκ, Αιζενχάουερ, Κένεντυ, Νίξον, Σαλαζάρ, Αντενάουερ, Ντε Γκωλ, Πομπιντού, Λένιν, Κρούτσεφ, Μπρέζνιεφ, Ήντεν, Νασέρ, Τσου–εν-Λαι και Μάο Τσε Τουνγκ, των οποίων οι δραστηριότητες έπαιξαν ρόλο στη ζωή των λαών τον 20ο αιώνα.
Επομένως και σήμερα, ενδέχεται, ορισμένοι πολιτικοί ηγέτες, που παρουσιάζουν μεταπτώσεις ή ελλείψεις επικοινωνίας με την πραγματικότητα, να χρήζουν ιατρικής παρακολουθήσεως!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση