Ο Γιώργος με το βλέμμα στην έξοδο...

Ο Γ.Α. Παπανδρέου στο δρόμο της «εθελούσιας ηρωικής εξόδου»

• Γράφει ο Σάββας Παπαδόπουλος

Ήγγικεν η ώρα για την «νωπή εντολή» και του Γ.Α.Παπανδρέου στο δρόμο της «εθελούσιας ηρωικής εξόδου» που χάραξε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ανοίγοντας νέες παραδόσεις στην διαδοχή των μεταπολιτευτικών μας κυβερνήσεων.
Μετά βέβαια την επικείμενη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, και την καταβολή της έκτης δόσης, τολμώ να πω.

Με πολύ ενδιαφέρον θα παρακολουθήσουμε την αιτιολογία της αποτυχίας ενός σεβαστού και συμπαθή κατά την γνώμη μου Έλληνα εκσυγχρονιστή πολιτικού.

Δεξί χέρι επί κυβερνήσεων Σημίτη του πρωθυπουργού που “εκσυγχρόνισε” την Ελλάδα, που επί των ημερών τους διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες, ενταχθήκαμε στο Ευρώ, έγιναν τα μεγάλα έργα, και υπογράφηκε η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επειδή θέλω να βλέπω θετικά τα πράγματα δεν θα καταπιαστώ με το ότι επί των ημερών τους συνέβησαν Εθνικές τραγωδίες από τα Ίμια έως το Χρηματιστήριο, από την πιο ακριβή Ολυμπιάδα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων έως τα πιο ακριβά δημόσια έργα σε αναλογία χιλιόμετρο /εκατομμύρια ευρώ, από την ασύδοτη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος μέχρι την εκμηδένιση της περιφερειακής ανάπτυξης της χώρας, από την ευφάνταστη δημιουργική λογιστική και την παραποίηση στατιστικών στοιχείων έως την υπόγεια διπλωματία των “ζεϊμπέκικων” και την αποδοχή του σχεδίου Ανάν, από τα “ευχαριστώ τους Αμερικάνους” έως την παράδοση της Εθνικής μας οικονομίας στους Γερμανούς.

Και επειδή ο λαός λέει η αλεπού εκατό τα αλεπουδάκια εκατόν ένα, έτσι και η κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου μετά τα προεκλογικά ψεύδη του 2009,την παραποίηση των στατιστικών επί υπουργού οικονομικών Παπακωνσταντίνου, την περίεργη συκοφάντηση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας παγκοσμίως, τα ασύστολα ψέματα μέχρι την έλευση του ΔΝΤ, την ψήφιση του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και τώρα του πολυνομοσχεδίου κάνει τις κυβερνήσεις της “αλλαγής” του “εκσυγχρονισμού”, και της “νέας διακυβέρνησης” (για να μην αφήσω στο απυρόβλητο τους συνιδιοκτήτες της μεταπολιτευτικής εξουσίας) μαζί με τα επιτεύγματά τους να μοιάζουν πολύ λίγες μπροστά στο θεάρεστο έργο(sic) της χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών.

Επειδή σύμφωνα με το μανιφέστο των τριών μάλλον “υποψηφίων διαδόχων” πλην Χρυσοχοϊδη μην ξεχάσω να αναφέρω, προθέσεις αγνές -σε θεωρητικό επίπεδο πάντα -θεωρώ ότι πράγματι έχουν εκφραστεί από τους κυβερνώντες και τον Πρωθυπουργό ιδιαίτερα, μηδενιστικά δε, συμπεραίνω ότι καμία θέση –πρόθεση του ΠΑΣΟΚ της πράσινης ανάπτυξης και της Ελπίδας δεν μετουσιώθηκε σε πράξη.

Αντιθέτως ζούμε σαν σε εικονική πραγματικότητα –ας είναι καλά τα ΜΜΕ -που “τυχαία” το 70% από αυτά ελέγχεται από τρία ονόματα - την πειραματική προσαρμογή των Ελλήνων σε εργαζόμενους χωρίς συντάξεις, χωρίς περίθαλψη, χωρίς παιδεία, με αυξημένα ωράρια και μειωμένες αποδοχές, με αυξημένους τους ήδη υψηλούς έμμεσους και άμεσους φόρους, στην χώρα των πιο ακριβών σούπερ μάρκετs, του πιο ακριβού καφέ, της αμόλυβδης των 1,99€ (που με πλαφόν διαμορφώθηκε- καλά να είναι οι άνθρωποι -μόνο 1,67€), του 23% ΦΠΑ ακόμη και στα τρόφιμα, να ζούνε σε μόνιμη αβεβαιότητα κάτω από το φάσμα της απόλυσης αν δεν έχουν ήδη απολυθεί και με μοναδική διέξοδο την εκδοχή της μετανάστευσης. Τους δε “έχοντες” επιχειρηματίες –επενδυτές που φορολογούνται με 45% σε κατάθλιψη που δεν πρόλαβαν ακόμα να κλείσουν τις εδώ επιχειρήσεις τους και να μεταναστέψουν σε όμορα κράτη.

Και όλα τα παραπάνω για τους έχοντες εργασία και εισόδημα, για τους ανέργους των 40 ετών και την νέα γενιά των 500€ και αυτά αν βρούνε δουλειά, ούτε λόγος.

Τα δεδομένα που κατάφερα να συλλέξω και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχει φτάσει -πριν την ώρα της- η ηρωική έξοδος του Γ.Α.Παπανδρέου από την διακυβέρνηση της χώρας είναι:


1. Η τοποθέτηση του ίδιου του πρωθυπουργού ότι δεν τον ενδιαφέρει η επανεκλογή του.

2.Η προσπάθεια του Ιουνίου του 2011 για συν κυβέρνηση με τον Α. Σαμαρά, άμεση δηλαδή ομολογία αδυναμίας διακυβέρνησης.

3. Η παράδοση του δαχτυλιδιού της διαδοχής με την αντιπροεδρία ή “τυράκι” για την απαξίωση του ως διάδοχου κατά άλλους του κινήματος στον Ε. Βενιζέλο ως άμεση ομολογία αδυναμίας μελλοντικής πολιτικής ενασχόλησης του “εντός των τειχών”.

4.Η δεύτερη αναβολή της μετάβασής του στις ΗΠΑ.

5. Η δήλωση της Ν. Μπακογιάννη για αναγκαιότητα κυβέρνησης εθνικής ενότητας (με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής την ίδια υποθέτω…).

6.Η παραίτηση του Θ. Ρομπόπουλου όπου απηχεί τις θέσεις πολλών κυβερνητικών βουλευτών.

7. Η μετωπική σύγκρουση όλων πλέον των συντεχνιών με την κυβέρνηση.

8. Η συνάντηση με τους ιδιοκτήτες του MEGA και η κηδεμονία των δελτίων ειδήσεων από τον Στ. Ψυχάρη.

9.Η άρνηση της Λούκα Κατσέλη να ψηφίσει το άρθρο 37.

10. Η 90λεπτη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (μάλλον για να πεισθεί να μην παραιτηθεί πριν τον ίδιο και να υπογράψει το πολυνομοσχέδιο όπως έκανε και με το μνημόνιο δηλαδή;).

11.Το μανιφέστο των τριών(ως κατάθεση πολιτικής παρακαταθήκης για το πολιτικό τους μέλλον και σίγουρα όχι ως στήριξη προς τον Πρωθυπουργό όπως ευαγγελίζονται.) .

12. Η συνέντευξη Γ.Α .Παπανδρέου ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί άμεσα οτιδήποτε που το μεταφράζω ότι “αφού δεν μπορώ να προσφέρω στον τόπο καλό είναι να φεύγω και εγώ σιγά σιγά ”.

13.Η δήλωση της Χ. Αράπογλου ότι “σχεδόν όλοι οι βουλευτές τόσο καιρό νομοθετούμε υπό εκβιαστικά διλήμματα”.

14.Η διαφαινόμενη αδυναμία του πρωθυπουργού να γίνει πλέον πιστευτός και άρα να διαπραγματευτεί και για οτιδήποτε από τον γαλλογερμανικό άξονα..

15. Η στενάχωρη γι αυτόν αποδοχή του ότι η πρώτη του κυβέρνηση δεν υλοποίησε κανένα μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα και με τις δικές του στραβοτιμονιές χτύπησε στην ξέρα του Πασοκικού παρακράτους που ως συνδαιτυμόνας του όφειλε πολύ καλά να το γνωρίζει και ο ίδιος.

16.Τις τελευταίες δηλώσεις Σαμαρά όπου με σαφήνεια πλέον παίρνει θέση μάχης απέναντι στον Γ.Α.Παπανδρέου παρ’όλες τις εξωτερικές πιέσεις που του έχουν ασκηθεί για συμπόρευση στα θέματα των βουλών της Τρόικας.

Το ενδεχόμενο κοινής ή ξεχωριστής παρουσίας των Παπανδρέου -Σαμαρά στις Βρυξέλες για μια ύστατη προσπάθεια διαπραγμάτευσης αποδεικνύει την αδυναμία του πρωθυπουργού για άλλη μια φορά και μαρτυρά την κρισιμότητα των επόμενων ημερών.

Η σημερινή πανελλαδική απεργία εάν ξεφύγει από τον έλεγχο των δυνάμεων καταστολής που για πρώτη φορά συνεπικουρούνται και από μια ευρωπαϊκή δύναμη καταστολής ταραχών μπορεί να οδηγήσει και σε απρόσμενες εξελίξεις.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση