Η Ιστορία δεν ρωτάει κανέναν αν είναι έτοιμος

Μήπως η κοινωνία είναι πιο μπροστά;

Μίλησα με πολλούς που είχαν πάει στη διαδήλωση. Οι περισσότεροι πήγαν για πρώτη φορά. Αυτό, από μόνο του , έχει τη σημασία του.

Και πήγαν γιατί ήθελαν να φωνάξουν ότι «δεν αντέχουμε άλλο».

Δεν αντέχουν την κοροϊδία και την προφανή αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κρίση.

Δεν μπορούν άλλο τον διασυρμό της χώρας.

Έχουν συνθλιβεί από τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα που μας έφερε η κυβέρνηση του μνημονίου.

Εκείνο που με συγκλόνισε, ήταν το πανό μπροστά από τη Βουλή που έγραφε: «Πεθαίνουμε».

Ο Έλληνας μπορεί να έχει πολλά κουσούρια.

Δεν παύει, όμως, να είναι περήφανος και να έχει φιλότιμο.

Και την αδυναμία του δύσκολα την παραδέχεται και την ομολογεί.

Θα πρέπει να έχει φτάσει στο «αμήν», στο «μη περαιτέρω», για να το κάνει.

Μήπως ήμαστε ήδη εκεί και το πολιτικό μας σύστημα δεν το έχει αντιληφθεί;

Μήπως η κοινωνία βρίσκεται ήδη ένα βήμα μπροστά από την πολιτική, κοινωνική και την πνευματική της ηγεσία;

Μήπως, η ηγεσία του τόπου παρακολουθεί αμήχανα τις δραματικές εξελίξεις επειδή δεν έχει τρόπο να διαχειριστεί την κρίση και να δώσει προοπτική ελπίδας;

Μήπως στα νέα και οξυμένα προβλήματα, προτείνουμε μέχρι τώρα τις δοκιμασμένες, αλλά αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος;

Πολύ φοβούμαι, ότι μέχρι στιγμής κανένα κόμμα δεν έχει πιάσει τον σφυγμό της κοινωνίας.

Η Ελλάδα χρειάζεται μια υπεύθυνη, αλλά πατριωτική λύση.

Επιμένω ιδιαίτερα στο «πατριωτική», γιατί δεν αποτελεί λύση η φαλκίδευση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Υπάρχουν πράγματα που είναι εκτός πλαισίου οποιασδήποτε οικονομικής συναλλαγής.

Ο καιρός είναι …τώρα.

Η Ιστορία δεν ρωτάει κανέναν αν είναι έτοιμος

Ο κόσμος σίγουρα δεν ανυπομονεί να ξαναδεί εκείνους που άφησαν τον Καραμανλή στη γέφυρα να πάει μόνος στο βυθό.

Μήπως νομίζουν ότι οι αλαλιασμένοι πολίτες ενδιαφέρονται για μπουρνουζοσκαφάτους;

Μήπως μερικοί βουλευτές νομίζουν ότι ασκούν «σκληρή» αντιπολίτευση με άσφαιρες δηλώσεις;

Ή μήπως αυτοί που πέρυσι αλληθώριζαν προς το Μνημόνιο και σήμερα νεύουν με νόημα στο ΔΝΤ «καλοί είμαστε κι εμείς…», θέλουν να ποζάρουν για σωτήρες μας;

Μια πορεία με τρεις άξονες περιμένουν οι Έλληνες.

Α. Νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με αξιοκρατία, οικονομικό προγραμματισμό και ανάσχεση όσο είναι εφικτό των δυσμενών συνεπειών από τα «ανοιχτά σύνορα» στην οικονομία.

Β. Άλλη προσέγγιση στην υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων.

Γ. Άλλη παρουσία στη διεθνή σκηνή, άλλη στάση απέναντι σε εταίρους και πιστωτές, δόμηση νέας διεθνούς εικόνας της χώρας, δόμηση νέων συμμαχιών.

Την ύστατη στιγμή, λένε, οι κοινωνίες ενεργοποιώντας το ένστικτο αυτοσυντήρησης «σπρώχνουν μπροστά» τους καλύτερους.

Ο Σαμαράς δεν θα έχει περίοδο χάριτος.

Και ίσως δεν είναι όσο έτοιμος θα ήθελε.

Αλλά η Ιστορία δεν ρωτάει κανέναν αν είναι έτοιμος.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση