Ελλάδα και Κύπρος καθόμαστε στο ίδιο κλαδί που... κόβεται...

• Του Λάζαρου Μαύρου

Όλες ανεξαιρέτως οι κομματικές ηγεσίες, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με όλους τους υπουργούς του, η Βουλή συμπολιτευομένων και αντιπολιτευομένων, σε κάθε περίπτωση διαβεβαίωναν το αυτονόητο: Ότι, το μεγαλύτερο στήριγμα της Κύπρου, ήταν και είναι η Ελλάδα μας. Σαν στερεότυπο επαναλαμβανόταν το λογύδριο ευγνωμοσύνης προς την Κυβέρνηση, τη Βουλή, τις πολιτικές δυνάμεις και τον λαό της Ελλάδας μας, για την αδελφική, αμέριστη συμπαράσταση προς τη δοκιμαζόμενη Κύπρο.

Τώρα που η Ελλάς δοκιμάζεται και κινδυνεύει, ουδείς από τους στερεοτύπως «λόγοις ευγνωμονούντες» έδειξε να αισθάνεται, ως καθήκον, το αμφίδρομο. Το καθήκον κατεπείγουσας επινόησης της αποτελεσματικής ανταπόδοσης. Κανένα κυβερνητικό ή κομματικό όργανο και ουδείς εκ των κρατούντων θεώρησε ως επείγουσα υποχρέωση να μελετήσει η Κύπρος πώς θα βοηθήσει αποτελεσματικά την Ελλάδα και πώς θα συνδράμει έμπρακτα τον αδελφό ελλαδικό λαό. Ούτ’ ένα από τα σοφά μας υπουργεία, το σοφότερο Υπουργικό μας Συμβούλιο ή οι πάνσοφες ηγεσίες των κομμάτων μας, δεν μπήκαν στον κόπο να «σπαταλήσουν» έστω και μισή συνεδρία τους, με θέμα την έμπρακτη και αποτελεσματική βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την Ελλάδα μας.

Μοιραίοι στην απρονοησία. Κοντόφθαλμοι και στρουθοκαμηλίζοντες. Δεν βλέπουν, δεν συνειδητοποιούν ότι όλοι καθόμαστε στο κλαδί που κόβεται. Και Ελλαδίτες και Κύπριοι. Ότι όλοι στηριζόμαστε στον κορμό που πριονίζεται. Και ότι, αν δεν ορθοποδήσει κι αν δεν ανορθωθεί ΤΩΡΑ η Ελλάς, μύρια τουρκικά και άλλα κακά έπονται. Και στην Κύπρο, και στο Αιγαίο και στη Θράκη και παραπέρα.

Στις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης κ.α., οι λαοθάλασσες των Αγανακτισμένων απαιτούν από τους εκεί ανεπαρκέστατους κυβερνώντες να φέρουν επιτέλους τον νουν τους. Αξιώνουν τη διάσωση της χώρας και του λαού.

Στις πλατείες της Λευκωσίας, της Λάρνακας, της Λεμεσού, της Πάφου, λαοθάλασσες θα ‘πρεπε να ‘χαμε κι εμείς. Με ένα και μόνο αίτημα προς τους εδώ ανεπαρκείς ηγέτες: Να αναβάλουν όλα τ’ άλλα, για ν’ αποφασίσουν, πρώτα, πώς έμπρακτα κι αποτελεσματικά θα βοηθήσουμε την Ελλάδα μας. Πώς θα συνδράμουμε και θα συμβάλουμε στη διάσωσή της. Πού είναι όλα εκείνα τα προσόντα της «αριστοτεχνικής» και «ευέλικτης» πολιτικής τους, να δείξουν επιτέλους ΕΜΠΡΑΚΤΑ και την ευγνωμοσύνη και την αλληλεγγύη και προπάντων την αυτοάμυνα, την αυτοπροστασία του Ελληνισμού;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση