Αναζητώντας την υπέρτατη αλήθεια..

• Γράφει η τοξότισσα

Είναι πράγματι συνταρακτικό το τι συμβαίνει στις μέρες μας σε κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής πάνω στον πλανήτη Γη. Αποκαλύψεις και προπαγάνδα υφαίνουν ένα περίπλοκο κουβάρι της καθημερινότητας μας, όπου ο μέσος πολίτης μοιάζει να είναι αδύνατον να βρει την αλήθεια και να πορευτεί με γαλήνη...

Αυτό που πολλοί αναζητητές και μύστες σε όλες εποχές ονόμαζαν το μονοπάτι στην κόψη του ξυριαφιού, ή αυτό που ο Χριστός ονόμαζε τη στενή πύλη απ' όπου περνά κανείς για την ανώτερη αλήθεια είναι στις μέρες μας ιδιαίτερα προφανές... κι αυτό όχι μόνο στα ανώτερα επίπεδα της πνευματικότητας, αλλά και στις καθημερινές οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και επιστημονικές πλευρές της ζωής όλων μας, ακόμη και εντός των ιδιαίτερα 'καλοπροαίραιτων' (φαινομενικά μόνον) κινημάτων και οργανώσεων...

Είτε αναζητούμε το καλό και το ηθικό στην καθημερινή μας ζωή ως άνθρωποι, είτε ως πολίτες μιας ευρύτερης κοινωνίας, αργά ή γρήγορα ανακαλύπτουμε πως η εποχή μας ζει στο μεγαλείο της μισής αλήθειας. Όμορφες φιλοσοφίες και πολιτικές εξωτερικά, λειτουργούν με πολύ δόλο σαν βιτρίνες, σαν μασκαράτες του δόλου...

Η μισή αλήθεια, όποιο τομέα της ζωής μας κι αν αφορά, δεν είναι παρά ταυτόσημη του ψεύδους, το οποίο αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται. Ως παράδειγμα μου έρχετε πρώτο το πολύ μοδάτο κίνημα 'Zeitgeist' που ομολογουμένως αρχικά με είχε εντυπωσιάσει καθώς έμοιαζε να δίνει διέξοδο στον παλμό της εποχής μας: την ανάγκη για βαθιές ριζικές αλλαγές στο άδικο μοντέλο-σύστημα που επικρατεί στη Γη... Κάποιοι φίλοι θα θυμούνται πως είχα μάλιστα αρχίσει να μεταφράζω κάποια 'πολλά υποσχόμενα' αποσπάσματα και κείμενα από την κεντρική σελίδα του Ζeitgeist, σε αυτόνομο μπλογκ, μιας και τότε δεν υπήρχε 'επίσημη σελίδα' τους στην ελληνική διαδυκτιακή κοινότητα.

Είχα 'τσιμπίσει' κι εγώ στην ιδέα που πρόσφεραν σαν τυράκι στη φάκα τους: πως δηλαδή αναζητούν τη συλλογή ιδεών για τις μεγάλλες αλλαγές που αναζητούν με τόσο πόθο εκατοντάδες άνθρωποι στις μέρες μας, μη αντέχοντας άλο την υποταγή τους στο απάνθρωπο και άδικο σύστημα που ελέγχουν οι λίγοι της 'ελιτ'... Γρήγορα όμως διαπίστωσα πως πίσω από την βίτρινα αυτή είχαν έτοιμη και τη 'λύση' και πως με τίποτε δεν ενδιαφέρονταν για μια συνενετική πολιτισμική αλλαγή, αλλά απλά για την διαφήμιση και τυφλή αποδοχή του τεχνοκρατικού μοντέλου που ακούει στο όνομα 'Venus Project΄που είχε ήδη έτοιμο ο Φρέσκο. Το πρότζεκτ αυτό ούτε λίγο, ούτε πολύ προωθεί ένα κόσμο μηχανών, όπου οι πάντες θα ελέγχονται από κομπιούτερ...

Δεν θα σταθώ παραπάνω στο θέμα αυτό, αφού μόνο ως παράδειγμα το θέτω εδώ, διότι τι κάνει τόσο έξυπνα το κίνημα Zeitgeist; Παίρνει μια υπάρχουσα τάση και ανθρώπινη ανάγκη για αλήθεια, διαφάνεια, ισονομία, δικαιοσύνη και ελευθερία και τη χειραγωγεί στο δρόμο της αποδοχής της ανθρώπινης υποταγής στις 'απρόσωπες' μηχανές/στην ύλη. Φυσικά στα επιχειρήματα τους χρησιμοποιούν άψογα τις αλήθειες που μοιράζουν μέσα από διάφορα βίντεο-ντοκυμαντέρ, όπου για παράδειγμα 'ενημερώνουν' για το πως δημιουργούνται και ποιοί ελέγχουν το χρήμα και το χρέος. Και? Επειδή συμφωνούμε σε ένα μέρος της αλήθειας θα πρέπει να δεχτούμε και τη λύση που μας σερβίρουν? Δεν υπάρχουν άλλες, καλύτερες λύσεις ή πρέπει να δεχτούμε πως τάχα οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να ζήσουν ειρηνικά και με πραγματική αγάπη δίχως την επιτήρηση των ηλεκτρονικών 'επιτηρητών'? Δεκτό πως πολλοί ιδεαλιστές, που προφανώς δεν βλέπουν την παγίδα που έχουν στήσει οι εκτελεστές του προγράμματος Zeitgeist, συνεχίζουν να βλέπουν μόνο το καλό της όλης κίνησης υποστηρίζοντας και αναποράγοντας το κίνημα, όμως αυτό δεν σημαίνει πως εκείνοι, οι εμπνευστές του κινήματος, δεν γνωρίζουν τι ακριβώς σερβίρουν...

Το ίδιο συμβαίνει και με όλες σχεδόν τις σύχρονες θεωρίες, από τις κοινωνικο-πολιτικές και τις επιστημονικές θεωρίες, έως και τις πιο νεοεποχίτικες δοξασίες που πολύ πιο συγκαλυμένα προωθούν την απόρριψη της διάκρισης και την ομογενοποίηση των πάντων. Όμως αυτό που έχουν όλα αυτά τα φαινομενικά διαφορετικά μεταξύ τους κοινωνικά και ανθρώπινα θέματα κοινό, είναι η αποθέωση της ύλης και του μηχανιστικού τρόπου ζωής. Μολονότι οι επιστήμες έχουν ήδη αποδεχτεί πως και η ύλη ακόμη είναι μια μορφή συμπυκνωμένης ενέργειας, συμπυκνωμένης μορφής φωτός, κάποιοι θέλουν να εξισώσουν τον άνθρωπο με την ύλη, το σώμα του, και ακόμη χειρότερα να τον υποβαθμίσουν σε ένα βιο-ρομπότ. Κι ακόμη πιο ύπουλα τα διάφορα νεοεποχίτικα ρεύματα εξισώνουν το Υπέρτατο Ον, το Θεό, με την μία μονάχα όψη Του: την ενέργεια. (Χωρίς αυτό πάλι να σημαίνει πως δεν χρησιμοποιούν και κάποις αλήθειες...)

Που είναι το κακό? Κατ΄αρχήν στη μισή αλήθεια... Και κατ' επέκταση στην απόρριψη της υπαρξης μιας Θεϊκής Ολιστικής Συνείδησης και Θέλησης. Το μέγιστο υλιστικό και αθεϊστικό μοντέλο σε όλο του δηλαδή το μεγαλείο. (Ας υπογραμμίσω εδώ πως δεν είναι όλοι οι άθεοι υλιστές, αλλά οι υλιστές είναι η χειρότερη μορφή αθεϊας... και είναι αυτό το μοντέλο σκέψης που προκάλεσε μύρια δεινά τις τελευταίες χιχλιετίες... με αποκορύφωμα την εποχή που διανύουμε...) Ουσιαστικά ξεπερνούν και ισοπεδώνουν το Θεό, την Πηγή όλων όσων υπάρχουν και από τη Θέληση και τη Συνείδηση του οποίου ξεκίνησαν όλες οι διαστάσεις της Δημιουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας υλικής διάστασης, αναγάγοντας την απρόσωπη και δίχως δική της θέληση ύλη/ενέργεια στο μέγιστο όσων υπάρχουν...

Ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι αναγνώριζαν τον Ένα, τον Ύψιστο Θεό, δίχως να τον συγχαίουν με τις άλλες θεότητες (ποιότητες?), που εκπορεύονται από τον Ένα, συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου του 'ΥΙΟΥ", του Δημιουργού του δικού μας σύμπαντος. Στην ίδια γραμμή κινούνται και οι πανάρχαιες Βέδες. (Ο Δημιουργός δεν είναι ο απόλυτος ΘΕΟΣ)

Σε αντιδιαστολή με τις σημερινές μονοθεϊστικές θρησκείες, -που ομολογουμένως απέτυχαν να διατηρήσουν τους ανθρώπους κοντά στην πνευματικότητα- βλέπουμε στο αρχαιοελληνικό και βεδικό μοντέλο του σύμπαντος μια σαφή διαχωριστική γραμμή μεταξύ των μικρότερων θεοτήτων και Δημιουργών και του Απόλυτου Ώντος, του ενός Θεού. Και αυτή δεν ήταν μια πολυθεϊστική δοξασία, αλλά μια βαθειά κατανόηση της δομής του σύμπαντος, όπου η ύλη απέχει πολύ από το βασίλειο του Ενός Θεού... (μολονότι τη ζωογονεί... και την εμπεριέχει ΚΑΙ αυτή)

Έτσι λοιπόν, επιστρέφοντας στην αρχική μου διαπίστωση, πως στις μέρες μας θέλει να είμαστε πολύ περισσότερο προσεκτικοί όσων αφορά την αναζήτηση της αλήθειας, διότι το μονοπάτι που οδηγεί σε αυτή είναι τόσο λεπτό σαν την κόψη του ξυραφιού, και άρα πολύ εύκολα πέφτουμε σε παγίδες που μας κάνουν να γλιστράμε δεξιά και αριστερά της αλήθειας, αναγνωρίζουμε πως, πίσω από κάθε θέμα που μας απασχολεί, βρίσκεται ένα βασικό μοντέλο κοσμοαντίληψης το οποίο είναι είτε άθεο, είτε ένθεο (με την ευρύτερη έννοια των όρων).

Οι καιροί είναι ιδιαίτερα πονηροί και πολλές φορές έχουμε ήδη διαπιστώσει πως πίσω από τις πιο όμορφες ιδέες βρίσκουμε τους πιο πονηρούς στόχους. Έτσι έγινε ερευνώντας το αληθινό πρόσωπο της 'οικολογίας', όπου τελικά βρήκαμε πίσω της λέσχες, οργανώσεις και πληρωμένες προπαγάνδες... έτσι έγινε με τον 'ανθρωπιστή ΟΗΕ', όπου πίσω του βρήκαμε τους ίδιους ελιτιστές, τραπεζίτες, φαρμακοβιομήχανους και λουσιφεριστές... έτσι έγινε με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, έτσι και σε άπειρα σύγχρονα θέματα που μας απασχολούν, είτε κατά την ερευνητική-επιστιμονική μας προσέγγυση, είτε στην φιλοσοφική-κοινωνική μας προσέγγυση, είτε στην αναζήτηση μας στα πνευματικά μονοπάτια...

Δίχως να θέλω να ισοπεδώσω τα πράγματα, αλλά και δίχως να επιχειρώ μια μακροσκελή ανάλυση των δεδομένων, θα ήθελα μόνο να θυμίσω σε όλους τους εγκάρδιους αναζητητές και συνοδοιπόρους πως όλοι μέσα μας έχουμε ένα μόριο που μας συνδέει με την Απόλυτη αλήθεια. Μπορεί για τη λογική μας να μην είναι απόλυτα κατανοητή και εξηγήσιμη αυτή η αλήθεια του ΘΕΟΥ, όμως υπάρχει και μας δίνει διαισθήσεις και μυνήματα σχετικά με το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό και εν τέλει σημάδια για το αν πλησιάζουμε ή απομακρινόμαστε από εκείνο το τόσο στενό μονοπάτι της υπέρτατης Αλήθειας... (Όπου βέβαια οι ποιότητες του καλού και του κακού δεν αποτελούν απλές πολικότητες λόγω της διάστασης που ζούμε, αλλά μέτρο του πόσο κοντά βρισκόμαστε στην Αλήθεια... εντός των δυνατοτήτων που μας δίνονται στη δική μας διάσταση...)

Κυρίως θέλει να είμαστε όμως σε συνεχή εγρήγορση, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε όσο το δυνατόν πιο έγκαιρα τις παγίδες που τόσο πονηρά έχουν στήσει -σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα- αυτοί οι άκρατοι εγωιστές και μανιακοί της συγκέντρωσης πλούτου, δύναμης και ελέγχου...

Θα τους βρούμε παντού- ειδικά πίσω από τις πιο καλοπροαίρετες κινήσεις- μασκαρεμένους με τίτλους και αξιώματα, όπου οι πράξεις τους δείχνουν την ποιότητα που τους διέπει και είναι σε πλήρη αντίθεση με όσα πρεσβεύουν με λόγια ή όσα το αξίωμα τους απαιτεί... αλλά και στον φαινομενικά αδιάφορο γείτονα...

Ωστόσο η μάχη δεν έχει δείξει να νικούν οι άπληστοι και οι εγωιστές της δύναμης. Επειδή ακριβώς και ΘΕΟΣ υπάρχει και Θέληση έχει, όλοι θα θερίσουν αυτό που έσπειραν... Και ο ΘΕΟΣ μας προίκησε με μια ελεύθερη βούληση: είτε να αγαπήσουμε, από ελεύθερη επιλογή μας, ΑΥΤΟΝ, τον εαυτό μας και ολόκληρη την πλάση ζώντας με αρμονία και γαλήνη σε μια παραδείσια κατάσταση, είτε αποστρέφοντας το πρόσωπο μας από το ΔΙΚΟ ΤΟΥ, αναζητώντας κόλπα και δολιότητες (μικρές και μεγάλες) για να συγκεντρώσουμε πλούτο, δύναμη και εξουσία, θεοποιώντας τον εγωισμό μας και μετατρέποντας το Δώρο της Ζωής σε κόλαση... παραιτούμενοι από την ελευθερία και τις δυνάμεις που μας χάρισε... αναθέτωντας σε άλλους πιο 'ειδικούς' (και πονηρούς) να βρουν το μονοπάτι που θα 'σώσει την ανθρωπότητα' και θα φέρει την πολυπόθητη ειρήνη...

Μια ειρήνη που δεν θα είναι άλλο από μια φασιστικά επιβεβλημένη 'απάθεια' και 'ομοιομορφία', μια φασιστική απαγόρευση της σκέψης και της αναζήτησης του ιδανικού και αρμονικού... Μια ειρήνη που θα βασίζεται στον πόλεμο που θα κατακαίει τα σωθικά όλων των αναζητητών της υπέρτατης αλήθειας... Μια τέτοια ειρήνη μόνο ειρήνη δεν θα μπορεί να είναι. Πιότερο μοιάζει με την απαγόρευση της ομιλίας στη φυλακή... Και σ΄αυτό ακόμη όμως δεν θα φταίει άλλος κανείς, πέρα από τη δική μας νωθρότητα και τη δική μας συγκατάβαση... Εμείς που δεν κάνουμε όλα όσα μπορούμε για την αλήθινή γαλήνη εντός μας και γύρω μας...

Η επιλογή είναι πάντα δική μας.

Η αλήθεια είναι ΜΙΑ και αυτή πάντα λάμπει στο τέλος.

Με αγάπη

η τοξότισσα

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση