Ως πότε η αντιπολίτευση θα είναι θεατής στην καταστροφή της χώρας;

Του Κώστα Ροδινού

Ενώ η χώρα καταστρέφεται, ο πρωθυπουργός επιδίδεται σε τακτικισμούς για να κερδίσει πολιτικό χρόνο.

Ζήτησε, λοιπόν, συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς, σε μια προσπάθεια όχι αναζήτησης συναίνεσης, αλλά εκ των υστέρων επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων.

Είπε και κάτι άλλο, που μάλλον πέρασε απαρατήρητο: ότι θα ζητήσει δημοψήφισμα, αν προταθεί αλλαγή της συνθήκης της Λισσαβώνας.

Αυτό το τελευταίο έχει μεγαλύτερη σημασία. Το δημοψήφισμα μπορεί να είναι μια πρωτοβουλία που θα δώσει μεν την ευκαιρία στο λαό να …εκτονωθεί εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια και τη διαμαρτυρία του, παράλληλα, όμως, θα επιτρέψει στον κ. Παπανδρέου να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με το εκλογικό σώμα και να εξουδετερώσει την κριτική της αντιπολίτευσης.

Παράλληλα επανήλθαν και τα σενάρια για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Με δύο κυρίως αποδέκτες του μηνύματος. Το εσωτερικό του κόμματός του (ποιος θα διαμαρτυρηθεί εν όψει λίστας;), αλλά και προς τα μικρότερα κόμματα (με στηρίζετε, σας διευκολύνω εκλογικά)

Προς πορεία μη αναστρέψιμη;

Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του έχουν υιοθετήσει μια λογική διαχείρισης της οικονομίας με βάση τις επιταγές της τροϊκας.

Δυστυχώς, αυτή η διαχείριση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας. Χρόνο δίνει στους πιστωτές μας για να ρυθμίσουν τις εκκρεμότητές τους.

Η χώρα δεν κυβερνάται. Εχει εισέλθει σε μια τροχιά καταστροφής.

Όμως, το χειρότερο δεν είναι αυτό! Αν η πολιτική του κ. Παπανδρέου συνεχιστεί για μερικούς μήνες ακόμα, τότε η κατάσταση της οικονομίας μας θα είναι μη αναστρέψιμη, με αποτέλεσμα η χρεοκοπία να απομένει ως φυσική κατάληξη. Δηλαδή, τα πράγματα θα έχουν αποκτήσει τέτοια δυναμική, ώστε η ανατροπή τους να είναι αδύνατη. Πολύ φοβούμαι ότι ο κ. Παπανδρέου ήδη λειτουργεί ως εκκαθαριστής.

Αυτό μας οδηγεί σε δυο συμπεράσματα:

Πρώτον, ότι η συναίνεση που αναζητά ο κ. Παπανδρέου είναι «φύλο συκής». Καιροσκοπεί απροκάλυπτα και αποβλέπει να καταστήσει συνενόχους και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Επομένως, συναίνεση με ειλημμένες αποφάσεις δεν γίνεται, αλλά και αν ακόμα ο κ. Παπανδρέου ήταν ειλικρινής, συναίνεση σε μια καταστροφική πολιτική είναι αδιανόητη. Ισοδυναμεί με παραίτηση της αντιπολίτευσης από τον θεσμικό της ρόλο.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος καλόπιστος: Μα ο κ. Παπανδρέου θέλει να οδηγήσει τη χώρα σε πτώχευση; Ο πρωθυπουργός έχει οδηγηθεί σε κινούμενη άμμο. Με τα καλά λόγια που ακούει από το εξωτερικό, μπορεί να προσδοκά και να ελπίζει μόνο σε μια προσωπική διάσωση.

Χρειάζεται ουσιαστική αντιπολίτευση

Το δεύτερο συμπέρασμα απευθύνεται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Για πόσο ακόμα θα ανέχεται αυτήν την κατάσταση;

Μήπως ήρθε πλέον καιρός να αποφασίσουν να κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση; Και όταν λέω αντιπολίτευση δεν αναφέρομαι στις άνευρες γραπτές ανακοινώσεις που οι αρμόδιοι τομεάρχες αναρτούν στο site της Ν.Δ. και μοιράζουν στις εκλογικές τους περιφέρειες.

Εννοώ, να τολμήσει να αναμετρηθεί στα σοβαρά με την κυβέρνηση και να επιδιώξει την ανατροπή της.

Μιας τέτοια αναμέτρηση σημαίνει:

1. Να καταγγείλει την κυβέρνηση ότι δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση να κυβερνά διότι η πολιτική που ακολουθεί ουδέποτε εγκρίθηκε από τον ελληνικό λαό και βλάπτει τα συμφέροντά του.
2. Να καταγγείλει την πολιτική του μνημονίου ότι είναι καταστροφική για τη χώρα και να δηλώσει ρητά ότι αφ΄ εξής θα καταψηφίζει όλα τα νομοσχέδια που έρχονται προς υλοποίησή του. Καμιά στήριξη στην κυβέρνηση του Μνημονίου.
3. Να υποβάλλει πρόταση μομφής ζητώντας παράλληλα εκλογές για να αποφασίσει ο λαός.
4. Να αναλάβει την πρωτοβουλία να οργανωθούν επιτέλους δυο μεγάλες αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, χωρίς κομματικές σημαίες και πλακάτ. Η πολιτική του μνημονίου αφορά όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας.

Η Ν.Δ. θέλει πράγματι να κυβερνήσει;

Η Ν.Δ. αντί να διαμαρτύρεται που οι κ. Στρος Κάν και Ολι Ρέν δεν ήξεραν το πρόγραμμά της (αλήθεια τι έκανε η ίδια για να τους ενημερώσει), ας τολμήσει να δείξει στον ελληνικό λαό, ότι έχει άλλη πρόταση, θέλει και μπορεί να κυβερνήσει. Σκιαμαχώντας δεν θα πείσει κανέναν.

Γιατί μπορεί να συμβεί και το εξής. Αν τα μεγέθη της οικονομίας μας επιδεινωθούν δραματικά, (όπως είναι το πιθανότερο) τότε το πρόγραμμα που εξήγγειλε ο κ. Σαμαράς δεν είναι υλοποιήσιμο διότι στο μεταξύ θα έχουν αλλάξει τα δεδομένα επι των οποίων εκπονήθηκε.

Αυτό το έχουν λάβει υπόψιν τους στη Ρηγίλλης; Εχουν σκεφτεί το εφιαλτικό σενάριο, να κληθεί να διαχειριστεί ο κ. Σαμαράς την πτώχευση της χώρας;

Μη μας αντιτάξουν ότι ακόμα δεν είναι έτοιμοι, γιατί με το ρυθμό αυτό θα …καούν στην προθέρμανση! Στο κάτω-κάτω είδαμε που μας οδήγησαν αυτοί που δήλωναν έτοιμοι και έλεγαν πως είχαν και σχέδιο. Όταν ο λαός είναι σε απόγνωση, θα εμπιστευτεί αυτόν που θα τον εμπνεύσει και τα τον πείσει ότι μπορεί.

Ο κ. Σαμαράς δεν είναι χθεσινός.

Πέρασε από κρίσιμα υπουργεία, είναι έμπειρος μπορεί να βρεί (και θα βρεί) αρκετούς να τον ακολουθήσουν σε μια εθνική αποστολή για τη σωτηρία της πατρίδας. Εννοείται με ρίσκο, για να ξέρουμε τι μας περιμένει

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση