Μία θετική προσέγγιση στο μυαλό του Γιώργου...
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να προσεγγίσω αυτό που πραγματικά σκέφτεται ο ΓΑΠ, ωστόσο θα αποτολμήσω μια εκτίμηση των πραγμάτων όπως έχουν διαμορφωθεί.
Ο πρωθυπουργός ούτε λίγο ούτε πολύ βγήκε για να εκλιπαρήσει προκειμένου να επιδοκιμαστεί η πολιτική που ακολουθεί και για να συνεχιστεί αυτή η πολιτική.
Πέρα όμως από το ύφος του διέκρινα και μια αγωνία στο πρόσωπό του. Η αγωνία αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι πλέον δεν υπάρχει σωτηρία.
Κακά τα ψέμματα… Μας έβαλαν στο σημάδι και μας πυροβολούν μέχρι τελικής πτώσεως.
Ο ΓΑΠ έχει τον άχαρο ρόλο να διεκπεραιώσει τα διαδικαστικά, δηλαδή από τι ξύλο θα είναι το φέρετρο, τον στολισμό κλπ.
Ο ΓΑΠ επί της ουσίας αυτή τη στιγμή διαπραγματεύεται την επόμενη μέρα της Ελλάδας, ενός κράτους που έχει απωλέσει την εθνική του κυριαρχία, πουλάει τα “ασημικά” του για να περιέλθει στην πλήρη κατάρρευση.
Το πόσο ομαλά θα περάσουμε στην νέα εποχή που επιβάλλει η νέα τάξη πραγμάτων, φυσικά και έχει να κάνει με το πόσο υποτελείς είμαστε, σαν λαός, σαν κοινωνία, ως πολιτικοί και πολίτες.
Και δυστυχώς οι Έλληνες κατά την πρόσφατη ιστορία μας έχουμε δείξει ότι, ναι, είμαστε υποτελείς και… βολεψάκηδες. Τα παραδείγματα είναι γνωστά σε όλους μας.
Όμως όπως κάθε λαός, έτσι και οι Έλληνες, χρειάζονται έναν ηγέτη προκειμένου να κάνουν την επανάστασή τους, επανάσταση έτσι όπως μόνο οι Έλληνες ξέρουν να κάνουν. Αυτή τη στιγμή αυτός ο ηγέτης απλά δεν υπάρχει και αμφιβάλλω αν θα υπάρξει τα επόμενα χρόνια. Ίσως πολύ αργότερα…
Ο ΓΑΠ, λοιπόν, ξέρει ακριβώς που πάει το πράγμα, ξέρει τι έρχεται και επειδή θεωρώ ότι ως άνθρωπος έχει ευαισθησίες, έχει και την αγωνία για το πως η Ελλάδα θα διαβεί μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας της.
Θα χάσουμε πολλά, θα στερηθούμε πολλά, θα πικραθούμε, είναι γεγονός...
Το πόσο όμως είναι αυτό που απασχολεί τον ΓΑΠ, όπως θα απασχολούσε κάθε κυβερνήτη μιας χώρας.
Όχι μόνο ο ΓΑΠ αλλά κανένας πολιτικός μας αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτό που ήρθε και σε αυτό που έρχεται.
Κι επειδή το φαινόμενο δεν είναι πλέον μόνο ελληνικό, αλλά εκτείνεται σε παγκόσμια κλίμακα, το πρόβλημα είναι πλέον της ανθρωπότητας και όχι μόνο της Ελλάδας.
Ελπίζω και εύχομαι, όπως η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή το πειραματόζωο στον δοκιμαστικό σωλήνα, να είναι εκείνη η χώρα που θα βγάλει την ανθρωπότητα από το αδιέξοδο στην οποία την οδηγούν κάποιοι παίζοντας… σύγχρονη μονόπολυ, όπου στο παιχνίδι συμμετέχουν λαοί και οικονομικά συμφέροντα.
Φίλοι μου, αν ανατρέξετε στην ιστορία πάντα έτσι ήταν, είτε μας αρέσει είτε όχι και η Ελλάδα στην παγκόσμια ιστορία είχε πάντα ρόλο πρωταγωνιστή, οπότε προς τι η δυσαρέσκεια που το όνομα της χώρα μας είναι και πάλι πρώτο στην μαρκίζα;
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου αγαπητέ, αλλά... η ιστορία μας δίδαξε και κάτι άλλο... Γνωρίζεις πολλούς ήρωες να τιμήθηκαν ζωντανοί;!;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όπως πολύ καλά προανέφερες, κανείς δεν θέλει να βγει απ'τη βολή του! Δυστυχώς λοιπόν, το πρόβλημα δεν επικεντρώνεται στην έλλειψη ηγέτη, αλλά στην έλλειψη συνείδησης. Της δικής μας συνείδησης και μόνο!
Παρ'ολ'αυτά, ανέκαθεν είχα τις εξής απορίες: Γιατί εδώ; Γιατί "εμείς"; Συνέχεια εδώ; Συνέχεια "εμείς"; Εγωιστικό δεν είναι...;
Επισημαίνω ότι, συμφωνώ μαζί σου σε ότι αφορά την ιστορία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι ότι ο Jeffrey, έχει χάσει και τον ύπνο του, από το άγχος της επόμενης μέρας...
Μην τρελαθούμε τελείως... Το έργο του επιτελεί ο "πατριώτης", και μάλιστα κανονικά!!!
Αχ, πολύ ρομαντικός είσαι. Πιστεύεις στις ευαισθησίες και την ανθρωπιά ενός άνθρωπου που έχει αποδείξει ότι δεν έχει ηθικές αναστολές και εθνική συνείδηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, είναι διεθνής η πλεκτάνη και ναι, οι Έλληνες είχαν πάντα ρόλο πρωταγωνιστή. Όμως τώρα θα κάνουν το βήμα εκείνο που απαιτείται για λογαριασμό όλων των άλλων; Έχουμε την ωριμότητα, συλλογικά, για να αντιδράσουμε όπως πρέπει; Αυτό είναι που φοβάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ.
Τζέφρυ μισέλληνα
ΑπάντησηΔιαγραφή