Ευτυχώς γλιτώσαμε την... λοβοτομή

Αν θα επιχειρούσε κανείς μια έρευνα μέσα στην κοινωνία, ρωτώντας τους πολίτες στο δρόμο τί θυμούνται από το ΠΑΣΟΚ κατά την προεκλογική περίοδο του Οκτωβρίου του 2009, θα έπαιρνε άμεσες, συνθηματικές απαντήσεις.
Θα μπορούσε να καταγράψει απαντήσεις όπως "Λεφτά υπάρχουν", "Πρώτα ο πολίτης", "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", "Αυξήσεις μισθών και συντάξεων", "Μείωση του ΦΠΑ", "Πράσινη ανάπτυξη", "Πάμε", "Πρόγραμμα 100 ημερών", "Όχι αλλαγές στο ασφαλιστικό", πιθανώς μερικοί να απαντούσαν και εκείνο το αλησμόνητο, "Την Κυριακή όλοι στις κάλτσες!" που αναφώνησε ο σημερινός πρωθυπουργός από βήματος, στη Θεσσαλονίκη, με το πλήθος από κάτω του να παραληρεί.
Το ΠΑΣΟΚ διέθετε πάντα αυτή την ικανότητα, συνεπικουρούμενο βέβαια πάντα από ένα πολυσχιδές πλέγμα συγκοινωνούντων ΜΜΕ, να περνάει μηνύματα - συνθήματα στο υποσυνείδητο του μέσου ψηφοφόρου. Η συνταγή αυτή είναι γνωστή από τα πρώιμα χρόνια της δεκαετίας του '80, τότε που τα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" και "Έξω οι βάσεις του θανάτου", αναπαράγονταν από σεληνιασμένους οπαδούς σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και γράφονταν με σπρέι στους τοίχους. Τότε που η "Αλλαγή" ερχόταν να "βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τη ΝΔ", χρονοντούλαπο που κόστισε την κατασπατάληση των ευρωπαϊκών πόρων που εισέρρευσαν στη χώρα μετά την ιστορική εθνική επιτυχία του Εθνάρχη και την έναρξη ενός αλόγιστου χορού εξωτερικού δανεισμού της χώρας που εκτόξευσε κάθε γνωστό σχετικό δείκτη της εποχής σε επίπεδα πλανητάριου. Ελάχιστοι βέβαια θυμούνται και μνημονεύουν ότι μερικά χρόνια αργότερα, από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ξεκίναγε η θεωρία της "στενωπού" και του "τούνελ". Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1994 έως το 2004 η Ελλάδα εξελίχθηκε σε σούπερ νόβα που κατάπινε όλο και περισσότερα δάνεια, δάνεια που κάποια στιγμή έπρεπε να πληρωθούν. Από εκεί και μετά, η Ελλάδα μείωνε αισθητά τις δαπάνες της, αύξανε όμως το χρέος της, γιατί τα τοκοχρεολύσια γιγαντώνονταν και η χώρα μετατράπηκε σε απόλυτο έρμαιο των δανειστών της και των οίκων διαχείρισης του χρέους της.
Ο Οκτώβριος του 2009 ήταν σημαδιακός. Θα περίμενε κανείς ότι οι Έλληνες δεν θα έπεφταν ξανά στην ίδια παγίδα, στην "διαστημική σκουληκότρυπα" του αχαλίνωτου λαϊκισμού και της άκρατης αλλά άσφαιρης παροχολογίας, της συνειδητής διαστρέβλωσης της αλήθειας και της πραγματικότητας. Η συνθηματολογία όμως είχε κάνει καλά τη δουλειά της και η γνωστή "δικτατορία του θορύβου" δεν επέτρεπε να ακουστεί τίποτα άλλο από τα συνθήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Τότε ήταν που η ΟΝΝΕΔ Κορινθίας κυκλοφορούσε στο νομό μια αφίσα με τον τίτλο "Μη μασάς... ό,τι σου σερβίρουν", αφίσα που λοιδορήθηκε και αντιμετωπίστηκε από πολλούς ως μια κίνηση που "υποβάθμιζε τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων". Η περίτεχνη προπαγάνδα δεν μπορούσε τότε να χωνέψει ότι κάποιοι παρέμεναν ανυπόταχτοι στα κελεύσματά της και αρνούνταν τις βουλές της, όχι απλώς φωνάζοντάς το, αλλά δείχνοντάς το απεικονισμένο, τυπωμένο και με υπογραφή.
Από τότε, κανείς από όσους τελικώς μάσησε, δεν βγήκε δημοσίως να υπερασπιστεί ευθέως όλα εκείνα που η σημερινή κυβέρνηση διακήρυττε τότε ως παράταξη που διεκδικούσε τις τύχες της χώρας.
Ταυτόχρονα όμως, τα περισσότερα ΜΜΕ, τα περισσότερα διαδικτυακά μέσα και οι τόσοι δημιουργικοί, ευρηματικοί και εύστροφοι bloggers που μεσουρανούσαν τότε, χάθηκαν μέσα σε ένα περίεργο σκηνικό λήθης και αφλογιστίας. Δεν μάζεψαν αρχειακό υλικό, δεν κράτησαν συνεντεύξεις και δηλώσεις, κάτι συνέβη και δεν είδαμε εκείνο τον συνήθη ορυμαγδό με σποτάκια στο διαδίκτυο που συνήθιζαν να φτιάχνουν σχεδόν καθημερινά. Λες και κάτι απροσδιόριστο συνέβη, σαν το μεγάλο μυστήριο της εξαφάνισης των δεινοσαύρων από τον πλανήτη. Λες και υπέστησαν κάποιο είδος λοβοτομής, που διέγραψε πληροφορίες, εικόνες, μνήμες.
Για καλή μας τύχη, όλων, γιατί τα αποτελέσματα της λήθης δεν επηρεάζουν μόνο όσους την υφίστανται, η ομιλία του Προέδρου της Ν.Δ. κ. Αντώνη Σαμαρά στην 75η ΔΕΘ, συνοδεύτηκε από ένα πλήρες και εμπεριστατωμένο οπτικοακουστικό υλικό που δεν άφηνε κανένα περιθώριο. Ο ίδιος και το επιτελείο του μέσα σε μια εβδομάδα συνέλεξαν υλικό, ξεσκέπασαν και αποδόμησαν τη δεύτερη μεγαλύτερη πολιτική απάτη σε επίπεδο συνθημάτων από εκείνη των αρχών της δεκαετίας του '80.
Μπορεί να ακουστεί παράδοξο, αλλά ακόμη υπάρχουν πολλοί πολίτες που στα αυτιά τους ηχούν τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ από την περίοδο των εκλογών του Οκτωβρίου και έπρεπε κάποια στιγμή να αναδειχθεί η αλήθεια με τρόπο πολυμεσικό (multimedia), δηλαδή με εικόνα, κείμενο και στερεοφωνικό ήχο. Χρειαζόταν να γίνει αυτή η θυσία σε βάρος μιας διεξοδικής ανάλυσης της αναπτυξιακής πρότασης της Νέας Δημοκρατίας, που ναι μεν παρουσιάστηκε λεπτομερώς και διεξοδικά, αλλά το ανάχωμα που έχει στηθεί εναντίον της παραμένει συμπαγές και επίμονο.
Έχουμε φτάσει δυστυχώς στο σημείο που η ανάδειξη της αλήθειας απαιτεί καθημερινή και επίπονη προσπάθεια, που τα αυτονόητα πρέπει να οπτικοποιούνται και που η ελπίδα των πολιτών αγωνίζεται να σκαρφαλώσει οροσειρές διαθλαστικών μηνυμάτων και εικόνων. Η προσπάθεια συνεχίζεται.
Για την ώρα, γλιτώσαμε τη λοβοτομή...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση