Έφαγαν τις σάρκες της χώρας και τώρα την ξεπουλάνε όσο-όσο!

• Δεν με ενδιαφέρει πόσο "πάνε" οι ντομάτες και τα αυγά. Το ζητούμενο είναι προς τα που πρέπει να πάνε...

Τον λύκο κι αν τον κούρευαν, αυτός έλεγε: "Παν, παν τα πρόβατα", λέει ο σοφός λαός. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Κι αφού δεν αλλάζουν, κάποιος πρέπει να τους αλλάξει. Το προφανές βρίσκεται έξω από τις δυνατότητές τους: τις φυσικές, τις πνευματικές, τις ηθικές. Με το κόψε-ράψε, με λογιστικές κουτοπονηριές, με τη διαστροφή εννοιών και με την εκτενή χρήση ευφημισμών δεν διορθώνονται τα πράγματα. Οι άνθρωποι κοπτοραφούδες είναι: άλλοι ράβουν μπλε, άλλοι πράσινα, άλλοι εμπριμέ. Ο κοινός παρονομαστής είναι ο ίδιος.
Το καινούργιο που έρχεται πηγάζει από την οργή, αλλά και από την ανατροπή - ήγουν, την ανάγκη. Όχι από την αφήγηση του παλιού παραμυθιού με άλλα λόγια. Όχι με τον λύκο που ντύθηκε γιαγιά για να φάει την κοκκινοσκουφίτσα. Όχι με τον εκμαυλισμό των πολιτών που και πάλι προσπαθούν να ορθώσουν ως ανάχωμα του ρεύματος που απειλεί να ξεβρωμίσει τον τόπο από τη σαπίλα τους.
Αυτό που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, είναι ότι το "φασκέλωμα" έχει ήδη προσλάβει διαστάσεις συστημικής αμφισβήτησης: δεν περιορίζεται μόνο στο πρόσωπο του ίδιου, ορισμένων ή όλων των συναδέλφων του αλλά εκφράζει έναν ουσιαστικό, βαθύτατο, ριζικό θα έλεγα κλονισμό της πίστης των πολιτών στο ίδιο το σύστημα που όλοι τους στελεχώνουν, διακονούν και αναπαράγουν. Όλοι τους: παλαιοί και νέοι. Παλαιοί που γέρασαν τρώγοντας συστηματικά τις σάρκες της χώρας επί δεκαετίας και νέοι που βιάζονται ν' αρπάξουν ό, τι μπορούν και χάφτουν το πληγωμένο θήραμα ως ολοκαταπότες.
Και δεν είναι μόνο οι μακρυχέρηδες και οι παντοειδώς "διεφθαρμένοι" που εισπράττουν τώρα τα επίχειρα της ποταπότητάς τους. Είναι και οι παρ' αυτοίς, οι καλφάδες, οι συντυχόντες. Είναι όλο αυτό το εικονικό οικοδόμημα μιας δήθεν λειτουργούσας, δήθεν συντεταγμένης χώρας, κάτω από την τσιτωμένη σάρκα της οποίας κοχλάζει ο βόρβορος.
Το φασκέλωμα αυτό δεν προκαλείται μόνον από τη γενικευμένη οργή. Αυταπατώνται, αν με τέτοιες σκέψεις παρηγορούν τη μετριότητά τους. Σηματοδοτεί πρωτίστως απώλεια πίστης στο σύστημα που δημιουργούν, προβάλλουν και αναπαράγουν. Και ανατροπή. Πλήρη, εκ βάθρων ανατροπή, που εκτείνεται στα έργα και τις ημέρες όλων τους. Είτε μπλε είτε πράσινα είτε εμπριμέ περιτυλίγματα αμπαλάρουν την κακοήθεια, την ανεπάρκεια, τη συμμοριτική αλληλεγγύη τους, ο παρονομαστής είναι κοινός.
Απώλεια πίστης και ανατροπή σημαίνουν ανάγκη. Το νέο θα είναι προϊόν ανάγκης. Και ως τέτοιο δεν θα μπορέσουν να το πατρωνάρουν, να το ανακόψουν, να το φθείρουν με τις γνωστές διαβολές και μαιάνδρους. Θα είναι ένα κύμα υψωμένο από το προφανές και το αυτονόητο. Ένα κύμα που θα σαρώσει κάθε ανάχωμα που ορθώνει ο πολύχρωμος, πολύβουος και κενόδοξος πανικός τους, κάθε παραμύθι που θα επιχειρήσουν να αφηγηθούν με άλλα λόγια, κάθε ομολογημένη ή ανομολόγητη προσπάθεια να κωλυσιεργήσουν για ν' αποσώσουν το φαγοπότι. Ελπίζω και προσδοκώ. Ανάγκας και θεοί πείθονται. Πόσω μάλλον φτηνά και γυμνά ανθρωπάκια, προϊόν εγκλωβισμού ψήφων και συνειδήσεων...
Ίσως πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε, επιτέλους πως δεν θα νικήσουμε περιμένοντας τον μεσσία, από τον καναπέ μας. Πρέπει όλοι να σηκωθούμε να πάμε σε ένα σούπερμαρκετ και να αγοράσουμε γιαούρτια, πολλά γιαούρτια... και ντομάτες, πολλές ντομάτες..., πολλές και σάπιες ντομάτες και να τους την στήσουμε αργά το απόγευμα έξω από τα γραφεία τους και την βουλή και να καταστρέψουμε τα κασμηρένια κουστουμάκια τους.
Τότε ίσως στεναχωρηθούν λίγο και καταλάβουν τι θα επακολουθήσει, αν δεν ξεκουμπιστούν ή αν δεν κάνουν αυτά που πρέπει.
Και είμαι σίγουρος, ότι όλοι τους γνωρίζουν ποιά είναι αυτά τα πρέπει...
Βασικά, δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε με τους άχρηστους πολιτικούς μας. Ας υποθέσουμε ότι καταφέρνουν να κρατήσουν τα ηνία αυτής της χώρας (δεν υπάρχει περίπτωση, αλλά λέμε...) και συνεχίζουν να θεωρούν τους πολίτες ως πελάτες, τα μονοπώλια να επιβάλουν στρατηγικές, η ΕΚΤ εγκλωβισμένη και τα ζώα να κάνουν πάρτι. Η χώρα δεν θα είναι απλά ευάλωτη στους κερδοσκόπους αλλά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μία πρωία, οι άχρηστοι θα ανακοινώσουν την χρεοκοπία της.
Κι εδώ ακριβώς τίθεται το ερώτημα: Εντάξει τα οικονομήσανε αλλά που θα πάνε; Στην Ελλάδα δεν θα έχουν καμία τύχη (αφού θα είναι επικηρυγμένοι και θα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να ζήσουν την μεγαλοπρέπεια του Μουσολίνι ή του Τσαουσέσκου... Και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, θα τους περιμένουν οι σύμμαχοι μας (όλοι εκείνοι που θα έχουν χάσει τεράστια ποσά από την χρεοκοπία, αλλά και κάποιοι άλλοι που κλαίνε για τα χάλια που σήμερα ζει η Ελλάδα) με ξεκούμπωτα τα φερμουαρ των παντελόνιων τους...
Που θα πάνε; Θα βρούνε στέγη στην GS; Θα τους βοηθήσει το fund του Πόλσον όπου έχει ποντάρει 4 δισεκατομμύρια στην χρεοκοπία της χώρας μας;
Που θα πάνε; Η μοναδική λύση θα είναι όλα τα λεφτά τους να τα δώσουν στην NASA για να τους στείλει στον Αρη ή σε κάποιον άλλο γαλαξία...
Δεν ξέρω, θα έχουν το δικαίωμα επιλογής; Αφού τα λεφτά θα είναι αρκετά και όποιος τους βοηθήσει θα πληρώσει τα σπασμένα...
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άχρηστοι είναι, όχι όμως βλάκες...
Άρα τους πολίτες πρέπει να μας ενδιαφέρει τι λέει και τι πράττει η ΕΚΤ και η τρόικα και πως θα αντιμετωπίσουμε αυτά που οι ¨"εγκέφαλοι" προγραμματίζουν. Να ασχοληθούμε λοιπόν με τα αφεντικά. Τα "τσιράκια" έχουμε αρκετό χρόνο να τα... τακτοποιήσουμε...
Τώρα το με ποιον τρόπο θα καταλήξουν στα τάρταρα αυτοί που κατέστρεψαν την χώρα μας δεν χρειάζεται να ενδιαφερόμαστε, η ζωή είναι άδικη σύμφωνα με το δικό μας τρόπο σκέψης όχι όμως σύμφωνα με τους κανόνες της προόδου... Σωστά;

Αναγνώστης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση