H Ευρώπη και η Ευρωζώνη δεν έχουν μέλλον και οι αιτίες είναι πολλές

• Τα νομίσματα δεν "καταστρέφονται" ούτε "ανατέλλουν" ανάλογα με τα πρωτοσέλιδα των λαϊκών ταμπλόϊοντ που αφηγούνται σε κεφάλια που διαθέτουν αυτιά αλλά όχι μνήμη...
• Τι σημαίνει η "καταστροφή" του ευρώ...

Οπως δείχνει το γράφημα από άποψη ισορροπίας η πτώση της αξίας του κοινού νομίσματος αποτελεί εκτός των άλλων και μια λογική εξισορρόπηση της ανοδικής του πορείας τα τελευταία δέκα χρόνια.
Ξεκίνησε κάτω από 1 προς 1 με το δολάριο και δεν είναι απίθανο να επιστρέψει κοντά σ΄ αυτή την περιοχή πριν αρχίσει ξανά η μακροπρόθεσμη ισχυροποίησή του.
Τα σενάρια που το συνοδεύουν δεν είναι παρά ο θόρυβος της επικαιρότητας...
Σήμερα η κοινή γνώμη έχει εθιστεί στην εικόνα του ισχυρού ευρώ και θεωρεί την πτώση της αξίας σαν καταστροφή και οι αφηγήσεις τη συνοδεύουν με σενάρια διάλυσης και πολέμου. Ανέκαθεν τα νομίσματα είχαν μεγάλες μακροπρόθεσμες διακυμάνσεις οι οποίες από τη σκοπιά της βραχυπρόθεσμης οπτικής γωνίας φαίνονταν παράλογες...
Η προβολή του παρακάτω δείκτη του ευρώ στην πριν το 2000 περίοδο γίνεται με αναλογία καλαθιού ευρωπαϊκών νομισμάτων με κυρίαρχο το μάρκο.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι στα σημερινά επίπεδα η ισοτιμία ευρώ-δολλαρίου είναι κοντά στη "δίκαιη ισοτιμία", αυτή που προκύπτει δηλαδή συγκρίνοντας την αποτίμηση απολαβών προιόντων και υπηρεσιών μεταξύ των 2 οικονομιών.
Αν μέλλον οι αγορές θεωρήσουν ότι η Ευρωπαική οικονομία (σαν σύνολο) είναι σε χειρότερη κατάσταση από την Αμερικάνικη, το ευρώ θα υποχωρήσει περισσότερο, δίνοντας ώθηση στις Ευρωπαικές εξαγωγές και οικονομία (και τούμπαλιν).
Όμως, γιατί όταν το ευρώ πήρε την κάτω βόλτα η ίδια η Κομισιόν καταταράχθηκε; Αυτό ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω . Μήπως έχει κανείς καμμιά ευλογοφανή απάντηση; Η γνώμη μου είναι ότι η ίδια η ευρωζώνη δεν πιστεύει στην πραγματική αξία του ευρώ και φοβάται μιά κατραλύλα. Αλλά, αν είναι έτσι, γιατί πρέπει να το εμπιστευθούμε εμείς;
Χωρίς μέλλον ευρώ και ευρωζώνη
Πρώτον, είναι ένας ετερόκλητος συνασπισμός με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης των χωρών που τον απαρτίζουν, και με διαφορετικά οικονομικά και πολιτιστικά συμφέροντα.
Δεύτερον, δεν έχει πρώτες ύλες και ορυκτό πλούτο και κατά συνέπεια είναι εξαρτώμενη.
Τρίτον, είναι μια γερασμένη Ήπειρος και ο πληθυσμός της βρίσκεται χωρίς οράματα και κίνητρα .
Τέταρτον, και το σημαντικότερο ο πληθυσμός της δεν είναι πεισμένος για την Ευρωπαϊκή ενοποίηση-απόδειξη η ελάχιστη και συνεχώς φθίνουσα συμμετοχή στις Ευρωπαικές εκλογές-και όταν οι λαοί δεν είναι πεισμένοι τότε το εγχείρημα είναι καταδικασμένο.
Πέμπτο, η παγκοσμιοποίηση οδηγεί και θα εξακολουθήσει να οδηγεί στη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και την συνεχόμενη μείωση του αριθμού των μεσαίων στρωμάτων.
Έκτο, η βιομηχανική και αγροτική παράγωγη μεταφέρεται συνεχώς σε άλλες περιοχές του πλανήτη και οι ευρωπαϊκές οικονομίες μετατρέπονται, εκτός της Γερμανίας και λίγο της Γαλλίας, σε οικονομίες υπηρεσιών.
Αυτή είναι η οδυνηρή πραγματικότητα. Η δημιουργία του Ευρώ ήταν μια εγκεφαλική ενέργεια και δεν αντικατόπτριζε ούτε τις αντικειμενικές ούτε τις υποκειμενικές πραγματικότητες. Αποτέλεσμα με την πρώτη κρίση τό όλο οικοδόμημα έπαθε εμπλοκή.
Τι μπορεί να γίνει τώρα; δύσκολη απάντηση. H E. Επιτροπή προσπαθεί μια απέλπιδα φυγή προς τα εμπρός, την περεταίρω δηλαδή ολοκλήρωση που θα καταργεί ενδεχόμενα τις εθνικές κυβερνήσεις σε θέματα όπως η κατάρτιση του προϋπολογισμού αλλά και άλλων. Δεν θα έχει αποτέλεσμα γιατί με ένα συνολικό χρέος ιδιωτικού και δημοσίου 260% του Ακαθάριστου Προϊόντος Ευρωζώνης, μέσα σε ύφεση και ισχνή ανάπτυξη που είναι οι προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια δεν μπορεί να είναι κάποιος αισιόδοξος,
Λύση θα μπορούσε να υπάρξει εάν η Ευρώπη άλλαζε την συνολική οικονομική και γεωστρατηγική πολιτική της, ούτε και αυτό φυσικά χωρίς συνέπειες. Αυτό όμως αποτελεί μεγάλη συζήτηση...
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση