Ο Ερντογάν... αφέντης

• Αυτό που θα προκύψει από τις 21 συμφωνίες, μνημόνια και διακηρύξεις που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας είναι ανάλογο μ αυτό που συμβαίνει όταν ένα μπακάλικο συνάπτει συμφωνία συνεργασίας με ένα σούπερ μάρκετ: Απορρόφηση

Τους κανόνες στις διεθνείς σχέσεις (όπως και στη ζωή) τους θέτουν οι ισχυροί. Στην προκειμένη περίπτωση, στη δεδομένη συγκυρία, ο ισχυρός ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία είναι η Τουρκία. Η υπεροχή της σε δημογραφικό δυναμικό (ογδόντα εκατομμύρια, 27 χρόνια ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού) και σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο έναντι της Ελλάδας, είναι συντριπτική. Είναι λοιπόν φυσικό ότι τους όρους για την ελληνοτουρκική προσέγγιση στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο τους έθεσε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο Ταγίπ Ερντογάν. Οι πανηγυρισμοί με τους οποίους η κυβέρνηση αποδέχεται τους τουρκικούς όρους δεν μπορούν να εξηγηθούν ως φυσιολογικές αντιδράσεις. Πρόκειται για πανηγυρισμούς που ο μόνος τους στόχος είναι η συσκότιση της πραγματικότητας.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ολοφάνερη: Οι είκοσι δύο συμφωνίες, διακηρύξεις και μνημόνια που υπογράφηκαν ανάμεσα σε βασικά υπουργεία των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας την περασμένη βδομάδα περιγράφουν την πολύπλοκη και καθ όλα νόμιμη διαδικασία με την οποία το τουρκικό σούπερ μάρκετ απορροφά το (υπό πτώχευση) ελληνικό μικρομάγαζο. Με τις συμφωνίες αυτές εμφανίζεται το πλαίσιο για τη δημιουργία ενός μόνιμου κοινού ελληνοτουρκικού πολιτικού μηχανισμού που θα χαράζει πολιτικές για αποφασιστικής σημασίας ζητήματα που αφορούν στην οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό και την ασφάλεια.
Κάτι το οποίο προς το παρόν δεν έχει γίνει αντιληπτό και δεν έχει επισημανθεί όσο θα έπρεπε, είναι ο θεσμικός και μόνιμος χαρακτήρας του κοινού ελληνοτουρκικού πολιτικού μηχανισμού ο οποίος αποφασίστηκε να δημιουργηθεί. Με απλά λόγια, στο πλαίσιο αυτού του πολιτικού μηχανισμού δέκα υπουργεία στην Ελλάδα και άλλα τόσα στην Τουρκία θα συναντώνται και θα διαμορφώνουν πολιτικές 3 με 4 φορές το χρόνο. Επίσης, δύο φορές το χρόνο τα υπουργεία εξωτερικών των δύο χωρών θα συναντώνται για να έχουν την υψηλή εποπτεία των θεμάτων που προωθούνται. Τέλος μια φορά το χρόνο, θα συγκαλείται ένα κοινό ελληνοτουρκικό υπουργικό συμβούλιο (Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας, το ονόμασαν) υπό την προεδρία των δύο πρωθυπουργών το οποίο θα επικυρώνει τις αποφάσεις που είχαν ληφθεί κατά τις τακτικές επαφές των υπουργείων. Ολα τα παραπάνω περιγράφουν την δημιουργία μιας κοινής ελληνοτουρκικής γραφειοκρατίας, η οποία εργάζεται για κοινούς σκοπούς.
Αν τα πράγματα στις Διεθνείς Σχέσεις ήταν αγγελικά πλασμένα δεν θα μπορούσε κανείς να διατυπώσει σοβαρές ενστάσεις για μια τέτοια εξέλιξη. Ομως, στις Διεθνείς Σχέσεις, όπως και στις ανθρώπινες το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό…
Στην προκειμένη περίπτωση, ο έλεγχος αυτού του μηχανισμού, βρίσκεται στα χέρια της Αγκυρας, όχι μόνο γιατί στην παρούσα φάση εμφανίζεται εύρωστη αλλά και γιατί είχε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του. Σύμφωνα με πληροφορίες όλες οι συμφωνίες που υπογράφηκαν διαμορφώθηκαν από «σχέδια κειμένων» τα οποία ήρθαν στα ελληνικά υπουργεία από την Αγκυρα…
Αν καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την εικόνα με τα πολλά χαμόγελα και τα ωραία λόγια που πρόβαλλαν τα ΜΜΕ κατά την επίσκεψη Ερντογάν αυτό που μένει είναι τουλάχιστον ανησυχητικό για το κοντινό και το απώτερο μέλλον: Η ελληνική κυβέρνηση ανοίγει την πόρτα της οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας στην Τουρκία η οποία απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο, διεκδικεί τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του μισού Αιγαίου και αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία ακόμη και σε κατοικημένα από Ελληνες νησιά!
Δεδομένων τούτων, αποδεχόμενη την δημιουργία ενός κοινού ελληνοτουρκικού πολιτικού μηχανισμού, είναι προφανές πως η ελληνική κυβέρνηση τοποθέτησε τη χώρα στην τροχιά της τουρκικής σφαίρας επιρροής...
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση