Θα μείνουμε ακίνητοι και περιδεείς να βλέπουμε σαν γελάδια τα τρένα της Νέας Τάξης να περνάνε;

• Ο Ιππίας και ο Δημάρατος ήταν νέο ΠΑΣΟΚ;

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ο φόβος είναι όπλο. Όλες οι εξουσίες έχουν παίξει μαζί του. Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, κομισάριοι, όλοι τον έχουν κουνήσει τον μπαμπούλα μπροστά στο έντρομο βλέμμα του πλήθους.
Όταν ο άλλος φοβάται, θα κάτσει πιο εύκολα κότα. Κι ο πιο βαθύς αταβιστικός φόβος, το πιο βαθύ ένστικτο είναι της επιβίωσης. Όταν λοιπόν ενσταλάξεις στην ψυχή του πλήθους τον φόβο της πείνας, της ανεργίας, της φτώχειας, τότε πιο εύκολα θα του επιβάλλεις αυτά που δεν τολμάς να ψελλίσεις πριν τις εκλογές.
Όταν το πλήθος μένει βουβό, μουδιασμένο, τότε μπορούν οι επίορκοι να υπηρετήσουν χωρίς προσχήματα τους ξένους αφέντες τους και τις ιδεοληψίες τους.
Το παλιό ΠΑΣΟΚ αποβιομηχάνισε την χώρα και ξεκίνησε κι ολοκληρώνει την αποβιοτεχνοποίηση της. Ευνούχισε κι εξευτέλισε τους αγρότες, τους έκανε δούλους των επιδοτήσεων, έσπασε την ραχοκοκαλιά της κοινωνίας. Έκανε πελατειακή πολιτική με πακτωλό δανεικών αλλά ΟΧΙ ΑΓΥΡΙΣΤΩΝ (όπως αποδεικνύεται τώρα.
Η διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας ολοκληρώθηκε στη συνέχεια επί των ημερών του «σημίτειου άγους». Επί της διακυβέρνησης της χώρας από την «μαύρη τρύπα» της νεότερης πολιτικής μας Ιστορίας, εκτός από τις γκρίζες ζώνες, το φιάσκο των S-300, το ρουφιανιλίκι της υπόθεσης Οτσαλάν και το πρώτο κύμα επιδρομής της «πολιτικής ορθότητας», είχαμε και δυο τεράστιες επιχειρήσεις πλιάτσικου, μοναδικές στα χρονικά της Πατρίδας: το Χρηματιστήριο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η καθεστωτική αλητεία, λούμπεν απόγονοι μαυραγοριτών, ανακυκλωμένοι «προοδευτικοί», «εκσυγχρονιστές», «ανανεωτικοί» και κοσμοπολίτες ενοχικοί δεξιοί, έκαναν την μεγαλύτερη κουρσάρικη επιδρομή απευθείας στις τσέπες των πολιτών. Δημιουργήθηκαν αφανείς «εταιρείες», εγκληματικές οργανώσεις – παρέες από σοσιαλιστικά στελέχια, κολλητούς επιχειρηματίες, χρηματιστές κι εκδότες, που μάδησαν το πόπολο μέχρι φόδρα, με το πιο μεγάλο παπατζίδικο κόλπο της Ιστορίας. Σκουπιδόχαρτα αντί ζεστού χρήματος. Οι κράχτες ήταν οι ίδιοι οι σοσιαλιστές κυβερνώντες με τις δηλώσεις και παραινέσεις τους. Οι παρεούλες αυτές, ούτε 500 άνθρωποι, μάζεψαν όλο το χρήμα. Το ξανάγραψα: ποτέ τόσο λίγοι δεν έκλεψαν τόσο πολλά από τόσους πολλούς σε τόσο λίγο χρόνο. Η Κατοχή μας κόστισε λιγότερο.
Αντί για συγκέντρωση κεφαλαίων για ένα αναπτυξιακό, τεχνολογικό και παραγωγικό μπουμ, ήταν τελικά μια πολυτελής εκδοχή του κλασσικού παιχνιδιού, που παίζουν τα ξεφτέρια σε μια αναποδογυρισμένη χαρτόκουτα στην Πειραιώς, σε βάρος των κορόιδων. Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι τα φράγκα οέο;
Η ατιμώρητη αυτή εθνική κλοπή που παρέσυρε στη δίνη της και κατέστρεψε και τίμιους επιχειρηματίες (υπάρχουν και τέτοιοι) επέτεινε ακόμη περισσότερο το βούλιαγμα της παραγωγικής βάσης. Παράλληλα, στις δεκαετίες πριν το Εθνικό Ριφιφί της Σοφοκλέους, συνεχιζόταν το πέταμα των κοινοτικών κονδυλίων στην άβυσσο του κομματικού κράτους. Τα κεφάλαια που προορίζονταν για την οικονομική αναδιάρθρωση και την ανάπτυξη της χώρας τα κάνανε μουνταρία μεταξύ τους τα καλόπαιδα που ξυρίσανε τα μουστάκια, βγάλανε τα ζιβάγκο και θρέψανε μπάκα στο Κολωνάκι. Από κοντά φίλοι, συγγενείς, όλα τα προοδευτικά μπατζανάκια.
Τότε λοιπόν, ήρθε το επόμενο μεγάλο κόλπο, η ευκαιρία να σπάσουν τα κόκκαλα της Πατρίδας και να της ρουφήξουν και το μεδούλι: η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ανήκα στην μειοψηφία, αυτών που ήταν ΚΑΤΑ. Και δεν άλλαξα ποτέ γνώμη. Ήξερα ότι αυτό το καλαμπαλίκι είχε τόση σχέση με το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο», όση και το ΠΑΣΟΚ με τον σοσιαλισμό ή η Ντόρα με τον φιλελευθερισμό κι εν γένει τις ιδέες, όλες τις ιδέες. Η μισή χώρα δεν έχει σιδηρόδρομο της προκοπής κι εμείς φτιάχναμε κωπηλατοδρόμια, ποδηλατοδρόμια, την τύφλα μας τη μαύρη. Οι μπετατζήδες, καναλάρχες κι εθνικοί προμηθευτές, με μάτι που γυάλιζε, μαζεύτηκαν όπως οι λύκοι στην πανσέληνο κι όπως οι λύκοι καμιά φορά τρελαίνονται και σκοτώνουν πολύ περισσότερα αρνιά απ’ όσα θα φάνε κι αφού τους πιούν λίγο αίμα, τα παρατούν νεκρά στοιχημένα το ‘να δίπλα στ’ άλλο, έτσι κι αυτοί ζαλίστηκαν. Κάθε μέτρο και δισταγμός παραμερίστηκε. Η χώρα, εσείς κορόϊδα, δανείστηκε υπέρογκα ποσά, με πενταετή δάνεια κι έφτιαξε τεράστια ΠΑΘΗΤΙΚΑ έργα που δεν αποσβέστηκαν ΠΟΤΕ και τα οποία κόστισαν 2,3, 4 5 φορές επάνω. Γιατί όσο πιο πολύς ο προϋπολογισμός για τον ανάδοχο, τόσο πιο πολλά τα «μαύρα» για τα στελέχια και τους μεσάζοντες.
Εμείς σαν μαλάκες οδηγούσαμε πειθήνια και στριμωγμένοι για ν’ αφήνουμε ελεύθεροι την «ολυμπιακή λωρίδα», για την Πατρίδα, ρε γαμώτο, και αυτοί με τις τσέπες ξέχειλες από τα πλιάτσικα λεφτά, μας προσπερνούσαν και μας χαιρετούσαν. Αυτό το τελευταίο κόλπο γκρόσσο ήταν η τελευταία σπρωξιά στον γκρεμό. Η Ν.Δ. που ακολούθησε, που επί των ημερών της ολοκληρώθηκαν τα χρυσοπληρωμένα έργα και έκανε και τους αγώνες, ακολούθησε την πεπατημένη. Μαζέψανε μερικοί από τα ψίχουλα που άφησαν τα στελέχια του «σοσιαλισμού» κι οι μακαντάσηδες τους.
Το καθεστώς λοιπόν τρελάθηκε από το μέγεθος του λουφέ. Τεράστια μεγέθη, αμύθητα ποσά, τα οποία, ΟΛΑ, τα πληρώσατε και τα πληρώνετε εσείς, αδέρφια. Όσες Καγιέν δεν αγοράστηκαν με το Χρηματιστήριο, αγοράστηκαν τότε.
Εμείς τα δανειστήκαμε, αυτοί τα πήρανε.
Σήμερα λοιπόν ήρθε ο λογαριασμός κι έχουμε και λέμε, τι παράγουμε; Σουβλάκι με πίτα, φραπόγαλο, πίτσα με και χωρίς αντσούγιες και ΟΛΑ τα υλικά εισαγωγής.
Είμαστε η μεγαλύτερη ναυτική δύναμη, σε λίγο χωρίς ούτε ένα ναυπηγείο.
Δεν φτιάχνουμε ούτε τρίκυκλο για μανάβηδες πια.
Η συμπαραγωγή στα οπλικά συστήματα είναι άγνωστη λέξη για τους πολιτικούς – ατζέντηδες των εμπόρων όπλων. Μα αν το φτιάχνεις εσύ ο ίδιος, πως θα πάρουν μίζα;
Εμφανίζανε ως δείκτη ανάπτυξης την …κατανάλωση. Με πέντε κάρτες και τρία καταναλωτικά έκαστος αγοράζαμε αυτά που παράγουν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Κορεάτες, οι Γιαπωνέζοι. Όχι εμείς. Αυτοί. Και τους πληρώναμε με δανεικά. Και κάναμε χλιδάτους αγώνες τρεις φορές υπερτιμολογημένους. Με δανεικά. Ποιοι τα πήραν; Αυτοί που τα παίρνανε όλα. Πάντα.
Τώρα λοιπόν μας κουνάνε το δάχτυλο. Ο γνωστός καρπαζοεισπράκτορας κάθε πρόσφατης εθνικής ντροπής παριστάνει τον παιδονόμο, φοβερίζει, απειλεί, βρίζει.
Τρομοκρατούν τους δημοσίους υπαλλήλους, σπέρνουν τον πανικό στους συνταξιούχους και προϊδεάζουν τον ιδιωτικό τομέα για τον μεσαίωνα που έρχεται. Όμως εκεί στα βάθη της Μινεσότα ο Γιώργος κάνει φασίνα για να υποδεχθεί το Δ.Ν.Τ. και νοιώθει πιο σοσιαλιστής από ποτέ, ενώ ο Δρούτσας με το λακαρισμένο μαλλί του νταραβερίζεται με τον νεοοθωμανό Φον Ρίμπεντροπ.
Χρησιμοποιούν την κρίση και την προπαγανδιστική τρομοκρατία για να μας το βουλώσουν. Για να μείνουμε ακίνητοι, περιδεείς και να βλέπουμε σαν γελάδια τα τρένα της Νέας Τάξης να περνάνε.
Από τον Οκτώβρη κωλοβαρούσαν αλλά είχαν την πρόνοια να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα στα πραγματικά μεγάλα ζητήματα: να βγάλουν το «Εθνικής» απ’ το Παιδείας, να κάνουν Προστάτη το Μιχάλη, να καταργήσουν το Μακεδονίας – Θράκης και το Εμπορικής Ναυτιλίας, να δώσουν ψήφο στα παιδιά απ΄τη Λαχώρη και να καταργήσουν την βάση του δέκα, ώστε να μπαίνουν στα ΤΕΙ Λαθροχειρίας και Λοβοτομής και οι έσχατοι των καθυστερημένων, ώστε να μείνουν ανοιχτά τα διεσπαρμένα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα – Επαρχιακά Ρουσφέτια με καθηγητές εφάμιλλους της Ζιμπάμπουε και της Δαχομέης.
Θα σας πω κάτι που θα σας στεναχωρήσει, αδέρφια. Ο Γιώργος δεν μας πολυγουστάρει. Εμείς εδώ, οι Ογκλάλα Σιου, οι Μαυροπόδαροι Τσεγιέν και οι Απάτσι, που βρέθηκε να κυβερνάει, είμαστε πολύ πρωτόγονοι για τα αμέρικαν λίμπεραλ γούστα του. Είμαστε μονομπλόκ ορθόδοξοι κι Έλληνες το φρόνημα. Δεν είμαστε πολύχρωμοι, παρδαλοί, πολυπολιτισμικοί.
Ο Γιώργος λοιπόν νομίζει πως τώρα με όπλο τον ΦΟΒΟ και την κρίση, θα μας στρώσει, θα μας κάνει όπως μας ονειρευόταν: πληθυσμό πάτσγουορκ. Στο χωριό μου το λέμε κουρελού.
Θα φύγουν νύχτα και το 11% του Καραμανλή θα τους φαντάζει θρίαμβος. Θα φύγουν νύχτα, χωρίς ούτε τα χαρτιά τους να μαζέψουν και μαζί τους θα καταρρεύσει όλη η πρόστυχη μπαταρισμένη παράγκα της Μεταπολίτευσης. Θα πάρουν το ψευτοπροοδευτιλίκι τους και τα ρέστα από τα πλιάτσικα και θα φύγουν, γιατί ακόμη κι αν δανειστούμε με 0% επιτόκιο, με αγορά έρημο, μηδενική ανάπτυξη και χωρίς παραγωγική βάση, απλώς θα χρωστάμε ακόμη περισσότερα. Αυτοί έσπειραν τον πανικό, αυτοί επί δεκαετίες λαφυραγώγησαν, αυτοί θα θερίσουν τον δύσοσμο καρπό της Ήττας και της Φυγής μαζί με τις απονομιμοποιημένες κι αραχνιασμένες ιδέες τους.
Και τότε εμείς θα ‘χουμε το χρέος να ξαναχτίσουμε τα πάντα από την αρχή. Θα επιστρέψουμε στη γη μας και θα παράγουμε πάλι την τροφή μας.
Θα χτίσουμε πάλι την βιομηχανία μας και θα την βασίσουμε στην τεχνολογική έρευνα, με πρωτοπορία τα καλύτερα μυαλά μας.
Θα επανελληνίσουμε την Παιδεία μας με μέτρο και δείκτη τους Άριστους κι όχι την αρχή της ήσσονος προσπάθειας και της εξίσωσης προς τα κάτω.
Θα ορθολογικοποιήσουμε την Δημόσια Διοίκηση και θα κάνουμε το φορολογικό σύστημα πόλο έλξης για επενδύσεις κι όχι ανθρωποδιώκτη.
Θα αποκαταστήσουμε τα δυο αγκωνάρια του κοινού σπιτιού μας: την Φιλοτιμία και τον Πατριωτισμό. Το ισχυρότερο κίνητρο είναι το ηθικό. Κι αυτό μόνο Ένας μπορεί να το κάνει. Αυτός που ακούραστα, ακόμη κι όταν ήταν σχεδόν μόνος, εξακολουθούσε να μνημονεύει το αληθινό όνομα του Χρέους. Τώρα πια δεν είναι μόνος. Εμείς μαζί του στον Μαραθώνα, αυτοί συνοδοί του Ξέρξη και του Αρταφέρνη.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση