Αναμένοντας την εθνική εκπόρνευση

• Ποιοί και πως ασκούν εξουσία, οδηγώντας μας με βεβαιότητα στα χειρότερα;

H χώρα βρίσκεται εν μέσω μιας βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη συσκότιση πίσω από την οποία κρύβεται.
Η δυνατή και περήφανη Ελλάδα των προεκλογικών λόγων έχει γίνει μπαλάκι των αγορών και των διεθνών οικονομικών κέντρων, τα πρόσκαιρα και ευχάριστα λόγια έχουν γίνει μια εξαιρετικά δυσάρεστη πραγματικότητα για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες.
Η πρόσφατη πολιτική ιστορία, το πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώθηκε από τις πολικές επιλογές της σημερινής πολιτικής ηγεσίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση των πραγμάτων.
Η Ελλάδα έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί στο πουθενά εξαιτίας της έλλειψης μιας στοιχειώδους οικονομικής- κοινωνικής πολιτικής από την μια πλευρά και μιας κρίσης εμπιστοσύνης από την άλλη που απειλεί να παρασύρει το σύνολο της κοινωνίας, παρατηρώντας την πραγματικότητα προκύπτει ότι χιλιάδες πολίτες που αδικούνται κοινωνικά και είναι και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας έχουν επιλέξει να απέχουν συνειδητά από όλες τις πολιτικές διαδικασίες…
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά:
Ποιοι ασκούν εξουσία; τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση στις αποφάσεις και ενέργειές τους…
Ποια κοινωνικά συμφέροντα εξυπηρετεί η σημερινή κυβερνητική πολιτική;
Που βαδίζουν τα έθνη κράτη σε μια εποχή παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής αναδιάταξης;
Τι μορφή πρέπει να έχει η πολιτική οργάνωση στο νέο πολιτικοκοινωνικό τοπίο;
Πως η πολιτική οργάνωση θα ενσωματώσει τη δράση των πολιτών; όταν ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών δεν γνωρίζουν ακόμη τι πραγματικά πιστεύουν και επιδιώκουν οι πολιτικές οργανώσεις;
Πως η αντιπολίτευση θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο και ένα κομματικό περιβάλλον κομματικής δράσης που θα ενισχύει την αμοιβαία εμπιστοσύνη και τον σεβασμό για την άποψη του άλλου;
Το γενικότερο αδιέξοδο που υπάρχει σήμερα και αφορά τόσο την πολιτική ταυτότητα όσο και την ποιότητα της δημοκρατίας μας μπορεί να ξεπεραστεί;
Άρα, συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, για να μπορέσουμε να κάνουμε άλμα στο μέλλον και από μέρος της κρίσης να μετεξελιχθούμε σε φορέα αλλαγής χρειάζεται να αλλάξει η πολιτική φυσιογνωμία και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί τόσο ο κάθε πολίτης, όσο και οι πολιτικές οργανώσεις.
Οι πολιτικοί μας έχουν παρατσούκλια και "χαϊδευτικά" ονόματα. Το ίδιο συνέβαινε και με την "καμόρα"... Σύμπτωση; Ας το ελπίσουμε
Ο Κωνσταντίνος ο Β΄ο και “Βραχύς” επωνομαζόμενος (οι ιστορικοί του μέλλοντός μας θα μπερδευτούν με τούτην την ονομασία, διότι οι εικόνες θα τον δείχνουν γομάρι…), τελείωσε το πρώτο σκέλος της Αποστολής που του παρέδωκε ένας κάποιος άλλος Κωνσταντίνος (ο και ως “Κινέζος” γνωστός…).
Η Συντηρητική Παράταξη της (όχι και τόσο) ένδοξης Δημοκρατίας μας εξεπατώθη δια παντός και η μόνη οδός επικοινωνίας της καθ’ημάς αλήτ με την Δύση στραγγαλίστηκε… Για να μην υπάρχουν δε δυνατότητες ανάκαμψης οποιουδήποτε φιλοδυτικού πυρήνα εν ΝΔ, το δακτυλιδάκι πέρασε κάτω απ’το τραπέζι -και με μαζική ψηφοφορία μάλιστα- στον κυρ Αντώνη (τον εκ Δέλτα καταγόμενον), τον Μακεδονομάχο και θυρωρό της πολυκατοικίας, που και τα κλειδιά κρατά και τα κεφάλια παίρνει…
Ο Γεώργιος ο Β’ (ή ο τρίτος Παπανδρέου, ο μακρύτερος) είχε ομολογουμένως το δυσκολότερο σκέλος της Αποστολής να εκτελέσει, και μέχρις στιγμής τα πάει πρίμα!
Μέσα σε επτά μήνες σκάρτους, η χώρα ανήκει ήδη στον Τρίτο Κόσμο (και με την βούλα πια…), ο λαός της είναι τρομοκρατημένος και κινείται ακροδεξιά, η Ελ.Ας αποτελείται πλέον από gunslingers, και η Κεντρώα Παράταξη (η και Σοσιαλιστική αποκαλούμενη… Άλλο ένα σημείο που θα μπερδέψει τους ιστορικούς…) χρειάζεται τις ευλογίες του Καρατζαφύρερ για ν’αντλήσει πόντους νομιμοποίησης των πολιτικών της.
Αν και το σκέλος Β΄ δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, οφείλω να το ομολογήσω: Not bad, dear Giorgo… Not bad!
Μιαν απορία έχω μόνον m’ Lord… Το δεύτερο σκέλος θα ολοκληρωθεί χωρίς θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, ή αυτή η “Μεταπολίτευση” τουλάχιστον δεν θα τραφεί με ακρωτηριασμένα μέλη της χώρας για να μεγαλώσει;
Απλά ρωτάω…
Υ.Γ.: Παρατηρώ αγαπητοί μου συμπολίτες, μετά μεγάλης εκπλήξεως τ’ ομολογώ, ότι δύσκολα βρίσκεις υψηλόβαθμο Έλληνα πολιτικό χωρίς πολλά ονόματα και παρατσούκλι… Ή πολύ ευγενείς είναι οι πολιτικοί μας λοιπόν (Κώσταντίνος ο Κινέζος, κατά το Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος), ή πολύ μαφιοζοσυμμορίτες (Κωνσταντίνος ο Βραχύς, κατά το Μπάμπης ο Σουγιάς και Μήτσος ο Τανάλιας)…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση