Η Γερμανική βούληση για Δύναμη, το ευρώ και η Ελλάδα

• Για όσους δεν αντιλαμβάνονται ακριβώς το παιχνίδι της Γερμανίας στην πλάτη της Ελλάδας, αξίζει να αναδημοσιεύσουμε* και πάλι την παρακάτω ανάλυση του Stratfor Global Intelligence

"Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι το χρονικό της προσπάθειας των ευρωπαϊκών δυνάμεων να περιορίσουν την επέκταση της Γερμανίας, ειδικά μετά την ενοποίησή της το 1871.
Το πρόβλημα ήταν πάντοτε γεωπολιτικής φύσης.
Καθώς η χώρα γειτόνευε με τη Ρωσία εξ Ανατολών και τη Γαλλία εκ Δυσμάς, ο φόβος της ήταν πάντα μηπως αναγκαζόταν να πολεμήσει διμέτωπο πόλεμο εναντίον και των δύο αυτών χωρών, με αποτέλεσμα την ήττα της.
Η γερμανική στρατηγική το 1871, το 1914 και το 1939 ήταν να εξαπολύσει προληπτικά πλήγματα στη Γαλλία για να αποφύγει το διμέτωπο αγώνα. Οι δύο τελευταίες προσπάθειές της βέβαια είχαν καταστροφικά αποτελέσματα.
Οσο κι αν η στρατηγική της Γερμανίας δημιουργούσε έλλειψη εμπιστοσύνης στους γείτονές της, αυτοί σαφώς κατάλαβαν την ανάγκη- ειδικά μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο- να μεταμορφώσουν τη δυναμική της χώρας, ώστε να μην ξαναγίνει στρατιωτικά ισχυρή και αυτοί να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσουν εκ νέου το φάσμα της γερμανικής πολεμικής απειλής. Η Γερμανία μπήκε στην στρατιωτική κηδεμονία του ΝΑΤΟ και η οικονομική της πολιτική εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ- Ε.Ε. σήμερα.
Το ΝΑΤΟ φάνηκε να επιλύει προσωρινά τα προβλήματα ασφάλειας της Γερμανίας, ενώ η Ε.Ε. υποτίθεται ότι θα έλυνε το μακροπρόθεσμο πρόβλημα της Γερμανίας που ήταν να δημιουργήσει μια γερμανική Ευρώπη. Για τους Ευρωπαίους - και για τους Γερμανούς φυσικά- οι οργανισμοί αυτοί αντιπροσώπευαν τα καλύτερα στοιχεία των δύο κόσμων. Ενσωμάτωναν την παραγωγική και οικονομική δυναμική της Γερμανίας, ενσωμάτωναν το ισχυρότερο ευρωπαϊκό κράτος σε μια ευρύτερη οικονομική οντότητα και παρείχαν στους Γερμανούς οικονομικά ότι αυτοί χρειάζονταν για να μην το αναζητούν πλέον μέσω της πολεμικής οδού, διασφαλίζοντας ότι οι Γερμανοί δεν είχαν κανένα λόγο- ούτε και την ικανότητα- να κυνηγήσουν εκ νέου την ευρωπαϊκή κυριαρχία.
Το σύστημα αυτό λειτούργησε εξαιρετικά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οι απειλές στην ασφάλεια της χώρας και τα σχετικά κόστη μειώθηκαν. Υπήρχαν βέβαια υποβόσκοντα θέματα κυριαρχίας, αλλά αυτά δεν ήταν προτεραιότητα την εποχή εκείνη. Τα προβλήματα αυτά μπορούσαν να επιλυθούν μέσω της ροής κεφαλαίων. Το παράδειγμα της ευρωπαϊκής ανάπτυξης που αντιπροσώπευε αυτό το παράδειγμα της υπερίσχυσης της οικονομίας επί της εθνικής κυριαρχίας ήταν η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως αντιπροσωπέυεται από την Ευρωζώνη και το Κοινό Ευρωπαϊκό Νόμισμα, το ευρώ.
Οι αναλυτές είχαν πάντοτε αμφιβολίες για το κατά πόσο θα αντέξει το οικοδόμημα του ευρώ. Το να έχουν το ίδιο νόμισμα και την ίδια νομισματική πολιτική, οικονομικά πλούσιες και τεχνολογικά προηγμένες χώρες όπως η Γερμανία και φτωχότερες, αγροτικές και μεταποιητικές οικονομίες, όπως η Ισπανία προοιώνιζε τη δημιουργία προβλημάτων. Χώρες όπως η Γερμανία τείνουν να ευνοούν υψηλά επιτόκια προκειμένου να προσελκύσουν κεφάλαιο για επενδύσεις. Δεν τους ενδιαφέρει το ισχυρό νόμισμα, καθώς το παραγώμενο προϊόν τους είναι τόσο υψηλής προστιθέμενης αξίας που είναι ανταγωνιστικό ανεξάρητα από την τιμή του.
Από την άλλη, χώρες όπως η Ισπανία χρειάζονται ένα πιο ανίσχυρο νόμισμα, καθώς στις εξαγωγές τους δεν περιλαμβάνουν υψηλής ποιότητας προϊόντα. Κράτη όπως αυτή πρέπει να βρίσκουν τρόπους να γίνονται τα προϊόντα τους ανταγωνιστικά στην τιμή. Η ικανότητά τους να αναπτύσσονται βασίζεται κυρίως στην πρόσβασή τους σε φτηνό χρήμα το οποίο μπορούν να κατευθύνουν σε τομείς που η αγορά ενδέχεται να μην εκτιμήσει.
Ο κίνδυνος ήταν η δημιουργία ενός ενιαίου νομίσματος να δημιουργήσει υψηλό πληθωρισμό στα φτωχότερα κράτη, καθώς αυτά θα αποκτούσαν πρόσβαση σε κεφάλαιο που δεν θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Η πρόσβαση αυτή θα δημιουργήσει τεράστια χρέη σε αυτές τις χώρες. Και τα χρεή αυτά θα συμβάλουν στη δημιουργία δυσαρέσκειας στην Ευρωζώνη καθώς η ΕΚΤ φαίνεται να φροντίζει περισσότερες μερικές οικονομίες απο άλλες.
Και αυτό έγινε. Την περίοδο 2008-2009 η οικονομική κρίση στην Ανατολική Ευρώπη έδειξε ότι τα μέλη από τη Δυτική Ευρώπη με βαριά καρδιά βοήθησαν τους εταίρους τους από την Ανατολή, και έτσι οι αναλυτές της Stratfor πείστηκαν ότι αυτές οι κινήσεις θα οδηγήσουν στη σταδιακή διάλυση του ευρώ και εν συνεχεία της Ε.Ε. Τώρα όμως δεν είναι τόσο σίγουροι.
Διότι το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι οι Γερμανοί χρησιμοποιούν το ευρώ- που δημιουργήθηκε για να κρατήσει περιορισμένη τη Γερμανία,ώστε να αποτελέσει το εργαλείο με το οποίο η Γερμανία θα αναπροσαρμόσει ολόκληρη την Ένωση για ίδιον όφελος.
Η διαρκής δημοσιονομική απειθαρχία της Ελλάδας, της Πορτογαλία, της Ισπανίας και της Ιταλίας τις έχει φέρει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Και αυτό εξαιτίας του φθηνού χρήματος που τους έφερε το ευρώ. Αντί να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα αυτά για να δημιουργήσουν βιώσιμη ανάπτυξη, το χρησιμοποίησαν για πρόωρο πλουτισμό με αποτέλεσμα την εκρηκτική αύξηση του χρέους. Για την Ελλάδα συγκεκριμένα, το υπερβολικό χρέος θα οδηγήσει είτε σε χρεοκοπία ή σε κοινωνική επανάσταση χωρίς να αποκλείεται να συμβούν και τα δύο.
Σε συνέντευξή του ,ο Γερμανός Υπ.Οικονομικών Wolfgang Schauble τόνισε ότι όποιο κράτος-μέλος δεν πληροί τις οικονομικές προϋποθέσεις του ευρώ, θα πρέπει να αποβάλλεται από την Ευρωζώνη. Δεν λέει τόποτα το ότι δεν υπάρχει νομικός τρόπος να επιτευχθεί αυτό. Αυτό που είναι πολύ σοβαρό είναι ότι άτομα της βαρύτητας του Schauble δεν συνηθίζουν να προχωρούν σε τέτοιες απειλές. Και το γεγονός ότι η δήλωση αυτή έρχεται από τη Γερμανία που είναι το πιο κρίσιμο μέλος της Ενωσης δείχνει ότι η τελευταία είναι έτοιμη να ανα-διαμορφώσει την ευρωζώνη για να καλύπτει τα δικά της συμφέροντα. Μπορεί να μην το πράξει τελικά, ή μπορεί να μη το κάνει άμεσα, αλλά αφού η πρόθεσή της έχει ειπωθεί οπωσδήποτε θα αλλάξει τη σχέση της Γερμανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη, ηρεάζοντας το μέλλον και του ευρώ.
Το "παράδειγμα" πάνω στο οποίο χτίστηκε η Ε.Ε.- ότι δηλαδή θα κρατούσε τη Γερμανία περιορισμένη- αλλάζει. Η Γερμανία σήμερα όχι μόνο βρήκε τη δική της φωνή και αρχίζει να την εκφράζει με σκοπό να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα. Στη Γερμανία έχει αναδυθεί μια πολιτική ομοφωνία που είναι εντελώς αντίθετη με τη βοήθεια προς την Ελλάδα αλλά ζητά και στο να αλλάξουν οι κανόνες της Ε.Ε. προς όφελος της Γερμανίας. Όμως αυτή δεν ήταν η Ένωση στη οποία εισήλθαν οι υλόποιποι Ευρωπαίοι. Αυτή είναι η γερμανική Ευρώπη που θυμίζει άλλες εποχές...
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση