Αυτή η Παιδεία εφαρμόζεται στη Θράκη, δυστυχώς

• Πέφτει το σκοτάδι στη χώρα του φωτός;
• Οκνηροί, αδαείς και επίορκοι συνεχίζουν να βρίσκονται μέσα στους ναούς της γνώσης, στα σχολεία

Η Παιδεία στην Ελλάδα διανύει ίσως την χειρότερη ιστορικά περίοδό της. Δάσκαλοι και καθηγητές, εκπαιδευτικοί που χρέος έχουν να δημιουργήσουν ανθρώπους σκεπτόμενους και ικανούς να αντεπεξέλθουν στο αύριο, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης σε έναν συνεχή αγώνα του οποίου οι καρποί θα αποδώσουν ή θα κατακρημνίσουν αξίες και ιδανικά, που με τόσο αγώνα και μόχθο οι προγενέστεροί τους μόχθησαν να μεταφέρουν στις επόμενες γενιές.
Σήμερα, δυστυχώς, οι μέντορες των νέων, αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή, επειδή έχουν στρεβλή αντίληψη για τον ρόλο τους. Φυσικά δεν γίνεται αναφορά στους πολλούς, αλλά σε εκείνους τους λίγους, τους ελάχιστους ίσως, που θα έπρεπε πρώτη η εκπαιδευτική κοινότητα να καταγγείλει και να φροντίσει να τους πετάξει άμεσα μέσα από τις αίθουσες διδασκαλίας, ως λίαν επικίνδυνους για την εκπαίδευση.
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές στάθηκε μία συνάντησή μου με νεαρά παιδιά, μαθητές του γυμνασίου. Παιδιά ελλήνων μουσουλμάνων και χριστιανών, που γνωρίζουν μέχρι και σήμερα την αθλιότητα κάποιων «δασκάλων» που απλώς φέρουν την ιδιότητα ενώ δεν ανταποκρίνονται σε καμία απαίτηση του ρόλου που τους έχει επιφορτίσει η Ελληνική πολιτεία.
Με αφορμή την δυσκολία να μιλούν καθαρά την ελληνική γλώσσα, που συναντάται στους νεαρούς μουσουλμάνους, τα νέα αυτά παιδιά μου κατέθεσαν σοκαριστικά συμβάντα που παραμένουν κρυφά, με ευθύνη των εκπαιδευτικών - συναδέλφων (δασκάλων κα καθηγητών) και που οι οποίοι μέσα από την οκνηρία τους αποδίδουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ένας φυσιολογικός δάσκαλος-εκπαιδευτικός οφείλει να παράγει σαν εκπαιδευτικό έργο.
Καταθέτω την σύντομη συνομιλία, όπως ακριβώς αυτή έγινε, και αφήνω την κρίση σε όλους τους έλληνες και σε όλους τους υπεύθυνους, προκειμένου έστω και σήμερα να παρέμβουν και να διορθώσουν τα τραγικά λάθη των επίορκων εκπαιδευτικών.
- Πώς μπορείτε και μιλάτε τρεις γλώσσες; Ελληνικά, Πομακικά και Τουρκικά; Δεν δυσκολεύεστε;
- Φυσικά μας είναι δύσκολο. Αλλά αυτό δεν το έχουμε αποφασίσει εμείς. Άλλοι αποφασίζουν για εμάς.
- Απορώ γιατί δεν μιλάτε καλά τα ελληνικά, αφού εδώ ζείτε, εδώ διασκεδάζετε, εδώ πηγαίνετε σχολείο, εδώ θα εργαστείτε…
- Ναι, θα μπορούσαμε να μιλάμε καλύτερα τα ελληνικά αν δεν μας «φόρτωναν» τόσο με τα τούρκικα, αλλά είπαμε, άλλοι αποφασίζουν. Όμως, και στο σχολείο που πάμε, τι γίνεται; Τίποτε!!! Σπάνια έρχονται καλοί δάσκαλοι. Κάποια στιγμή, στο δικό μου χωριό είχε έρθει ένας πάρα πολύ καλός δάσκαλος. Ήταν νέος. Όλοι τον είχαν αγαπήσει. Προσπαθούσε να μάθουν τα παιδιά γράμματα. Αλλά δεν τον πρόλαβα, γιατί έμεινε μία μόνο χρονιά. Μετά έφυγε…
- Εγώ, είχα έναν δάσκαλο στο δημοτικό, που είχε μπει μέσα στην αίθουσα μόνο τρεις φορές ολόκληρη την χρονιά. Εκείνη τη χρονιά είμασταν συνέχεια στην αυλή (προαύλιο) για διάλειμμα. Κι ενώ την προηγούμενη χρονιά ήμουν πρώτος μαθητής στην τάξη, από εκεί και μετά, χάλασα… έγινα τελευταίος… από τότε δεν τα πάω καλά με το διάβασμα...
Δεν άντεξα, έπρεπε να τον ρωτήσω τι εννοούσε με αυτά που μου είπε. Τον ρώτησα λοιπόν:
- Τι εννοείς μπήκε στην αίθουσα τρεις φορές ολόκληρη τη χρονιά; Μήπως δεν ερχόταν στο σχολείο επειδή αρρώστησε;
- Όχι! Ερχόταν στο σχολείο κάθε μέρα, αλλά έμενε στο γραφείο των δασκάλων και έπαιζε τάβλι και χαρτιά με άλλους δασκάλους. Απλά ήρθε και τρεις φορές για να μας κάνει μάθημα…
Απίστευτο και όμως αληθινό! Σοκαριστικό; Ίσως… Αλλά είναι ένα σαφές (αν και κακό δείγμα) του τι είδους υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει ένας κακός δάσκαλος-εκπαιδευτικός μέσα σε μία σχολική αίθουσα, όταν απαξιεί να εργαστεί και να δικαιολογήσει (έστω) τον μισθό που παίρνει.
Η συνέχεια όμως, ήταν συγκλονιστικότερη, επειδή κατέδειξε τον «αντίποδα» του κακού και ασυνείδητου δασκάλου. Τον λόγο πήρε μία μουσουλμάνα κοπέλα λέγοντάς μου:
- Και να φανταστείτε πως έχουμε και μουσουλμάνους δασκάλους, οι οποίοι είναι χειρότεροι. Μας μιλάνε για το πόσο ωραία είναι στην Τουρκία, μας λένε διάφορες ιστορίες από την Τουρκία και σπάνια κάναμε μάθημα. Τώρα ευτυχώς πηγαίνουμε σε δημόσιο γυμνάσιο και όχι στο μειονοτικό..
- Τι εννοείς; Τι ιστορίες σας λένε; Τόλμησα να ρωτήσω, φοβούμενος για την απάντηση που θα έπαιρνα…
- Εννοώ πως μας λένε ότι εδώ στη Θράκη, αυτά τα μέρη ήταν τουρκικά και τα πήραν οι Έλληνες από τους Τούρκους και άλλα τέτοια… Μας λένε διάφορα, που να σας τα λέω τώρα…
Τότε, πετάχτηκε ένας νεαρός μουσουλμάνος από την παρέα λέγοντάς μου:
- Εγώ πάντως θα γίνω δάσκαλος.
- Γιατί θα γίνεις δάσκαλος; τον ρώτησα χαμογελώντας. Θέλεις να βοηθήσεις τους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι μέσα από αυτά που θα τους μάθεις;
- Όχι, φυσικά. Θέλω να γίνω μουσουλμάνος δάσκαλος για να παίρνω δύο μισθούς…
- Δύο; Και γιατί να παίρνεις δύο μισθούς; Απόρησα... και το χαμόγελό μου εξαφανίστηκε.
- Επειδή αυτοί οι δάσκαλοι, οι μουσουλμάνοι, πληρώνονται και από την Τουρκία… Όλοι στο χωριό το ξέρουν αυτό...
Μήπως είπατε τίποτε; Μήπως κάποιος σκέφτηκε για την ελληνική παιδεία; Μήπως κανείς σας σκέφτηκε για δικαιώματα στην εκπαίδευση που παραβιάζονται; Μήπως κανείς αναρωτήθηκε εάν κάτω από τέτοιες συνθήκες μέσα στα ελληνικά σχολεία δημιουργούνται οι αυριανοί γενίτσαροι και πολέμιοι της χώρας μας;
Είχα σκύψει το κεφάλι, δεν είχα τι να πω… Τότε, ένας άλλος νεαρός μίλησε, χριστιανός μαθητής του γυμνασίου, με έκανε να θυμώσω αλλά και να μην ξέρω πλέον τι να του απαντήσω…
- Εμάς, στο σχολείο, ένας καθηγητής μας είπε πως δεν υπάρχει ο θεός που πιστεύουμε. Μας είπε πως οι χριστιανοί όταν ήρθαν στην Ελλάδα έκαψαν και σκότωσαν για να επιβάλουν το χριστιανισμό… έχτισαν τις εκκλησίες πάνω στους αρχαίους ναούς και επιβλήθηκαν στους Έλληνες με την βία… Μας είπε ότι ο ίδιος είναι χριστιανός, αλλά αυτά τα έμαθε στο πανεπιστήμιο από τον καθηγητή του…
- Και τι μάθημα σας κάνει αυτός ο καθηγητής; Αναρωτήθηκα φωναχτά. Θρησκευτικά; Είναι Θεολόγος;
- Όχι, μας κάνει γεωγραφία, μου απάντησε ο μαθητής, αλλά σχεδόν ποτέ δεν κάνουμε μάθημα, αφού μας αφήνει να κάνουμε ό,τι θέλουμε στην ώρα του μαθήματος…
Έσκυψα το κεφάλι μου, έχασα το χαμόγελό μου. Δεν είχα λόγια να πω και να εξηγήσω σε αυτά τα παιδιά πως δεν είναι αυτή η ελληνική Παιδεία.
Μετά από λίγο αποχαιρέτησα τα παιδιά, ελπίζοντας να βρω κουράγιο να τα ξανακοιτάξω στα μάτια, ενώ μέχρι και τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες ο νους μου δεν μπορεί να χωρέσει αυτό που συμβαίνει και που κατακερματίζει τις ψυχές και την ηθική αυτών των νέων παιδιών.
Οι μέντορες της απάτης, της κονόμας και της τεμπελιάς, τοποθετήθηκαν από την πολιτεία για να προάγουν στο μυαλό των νέων ανθρώπων ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει. Καλοθελητές του ωχαδερφισμού ή του επεκτατισμού του μίσους μεταξύ των ανθρώπων, συναγελάζονται εις βάρος άλλων που προσπαθούν άοκνα και τίμια να προσφέρουν. Ευτυχώς, είναι λίγοι οι κακοί δάσκαλοι, μα εμένα δεν θα σταματήσει να με ανησυχεί η πιθανότητα να γίνουν περισσότεροι...
Κωνσταντίνος

Σχολιασμός από Ολυμπία
Δεν θα μπορούσε κανείς να συγγράψει μία τόσο γλαφυρή έρευνα για το όνειδος της Ελληνικής κοινωνίας όπως αυτή που παρέθεσε ο Κώστας.
Το πρώτο σκέλος της, η διαχρονική αιτία των δεινών του Ελληνισμού, η έσχατη προδοσία της κληρονομιάς και της ευθύνης του να είσαι Έλληνας. Γιατί δεν υπάρχει σημαντικότερη ευθύνη από το να είσαι βιολογικός και εντόπιος κληρονόμος ενός πολιτισμού που γέννησε ό,τι όμορφο έχει απομείνει σήμερα στη Γη. Από άκρη σ’ άκρη, από την Δύση της κοινωνικής ανθρωποφαγίας μέχρι την Ανατολή της μισάνθρωπης κοινωνίας, μόνο τα Ελληνικά ιδεώδη είναι αποκούμπι και ελπίδα κάθε βαλλόμενου από την εξουσία.
Η λιθοβολημένη κοπέλα στο Αφγανιστάν, αναπολεί τους καιρούς όπου κυκλοφορούσε ελεύθερη, μορφωνόταν, τραγουδούσε, καλλωπιζόταν, χαιρόταν το Φώς που της στερούν τώρα οι μισάνθρωποι μουλάδες της USAID. Αναπολεί ακριβώς αυτό το Φως.
Ο Δυτικός, κατεστραμμένος ψυχολογικά «κυρίαρχος» πολίτης, ψάχνει απαντήσεις στα αδιέξοδα της ψυχής του. Ψάχνει να βρει τους λόγους που η Δημοκρατία του κατάντησε κίβδηλη, το σύστημα Υγείας του μολυσματικό, η Τέχνη του εξουσιαστική, οι επιστήμες του στην υπηρεσία του τρόμου και του σκότους. Αναπολεί το Φως που κάποτε έκανε τον άνθρωπο ελεύθερο, τη Γυναίκα ισότιμη, το παιδί σεβαστό και προστατευόμενο. Το Φως το Ελληνικό.
Στην Ελλάδα λοιπόν, οι κοινωνοί της γνώσης, οι φορείς αυτού του τεράστιου οπλοστασίου που μπορεί να φέρει το κατά φύσιν ζειν, την κοινωνική δικαιοσύνη, την Ειρήνη, τον αλληλοσεβασμό, το πραγματικό Φως…, κατεβάζουν τον διακόπτη.
Όχι, δεν είναι θύματα, αλλά συνένοχοι... Δεν είναι «αδικημένοι» αλλά άδικοι... Είναι οι ίδιοι που ανοίγουν τον φαύλο κύκλο της μισανθρωπίας, καλυμμένοι πίσω από ένα αρρωστημένο εγωϊσμό που έντεχνα τους καλλιέργησε το απολίτιστο σύστημα που φοβάται το Φως, γιατί τρέφεται από το σκοτάδι.
«Μπες να βολευτείς», αντί «Δίδαξε, πρόσφερε, ανάκαμψε».
«Τι λες ρε;, Κορόιδο είσαι να δουλεύεις για ψίχουλα;», «κάνε κανένα ιδιαίτερο, κονόμα», "Μην προσφέρεις ρε κορόιδο, χαλάς την πιάτσα".
Άιντε να απεργήσουμε να πάρουμε κανένα φράγκο παραπάνω...
Ένας φίλος, Αλβανός οικογενειάρχης, με ρωτούσε με απορία: «Μα το παιδί μου λέει να πληρώσω τον καθηγητή του για να έρχεται στο σπίτι να του κάνει ιδιαίτερα». «Εγώ του λέω ότι είναι τεμπέλης και δεν διαβάζει, αφού αυτά του τα διδάσκουν στο σχολείο. Αυτός όμως επιμένει ότι όλοι κάνουν ιδιαίτερα μαζί του, αφού οι ασκήσεις που τους βάζει είναι άγνωστες και τον παίρνουν όλοι για ιδιαίτερο». «Τον είδα μάλιστα και στην τηλεόραση σε μία πρωϊνή εκπομπή».
Άντε να εξηγήσω εγώ στον Αλβανό που ήρθε εδώ για ένα καλύτερο μέλλον, ότι ο ινστρούχτορας που βγαίνει στο πρωϊνάδικο και μιλάει για το κακό κράτος, τα συλλογικά δικαιώματα και ζητά «λεφτά για την παιδεία», είναι ένας κοινός απατεώνας που εκβιάζει τις αθώες ψυχές, λευκές σαν χαρτί που πέφτουν στα χέρια του για να γεμίσει την τσέπη του.
Τα παιδιά που ζητούν Φως, πέφτουν στα χέρια του μαύρου ινστρούχτορα για να τα ποτίσει με μίσος και σκοτάδι…
Σαν αυτό που περιγράφει ο Κώστας. Τα μουσουλμανάκια που τα πετάει ο τεμπελχανάς κρατικός υπάλληλος από το παράθυρο. Γι’ αυτό η Νικολοπούλου είναι εξαίρεση, γι’ αυτό κάνει τα μουσουλμανάκια να αγαπούν την ίδια αλλά και την Ελλάδα. Γιατί απλούστατα, ασχολήθηκε μαζί τους με την καρδιά της. Τους έδωσε το Φως το άδολο, που είπε και ο Κάρολος. Γι’ αυτό και έχουν λυσσάξει οι σκοταδιστές μαζί της. Αυτή όμως βαστά, όπως βαστά το Φως μέσα στους αιώνες και ας τρεμοπαίζει.
Και τέλος, η ημιμάθεια, που γίνεται φονικό όπλο στα χέρια του εγωϊστή, που ανακάλυψε τον τροχό, ότι «οι Χριστιανοί κατεδάφισαν τους ναούς» και κρίνει σκόπιμο να διαφωτίσει με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά.
Μπράβο ρε μεγάλε, είσαι υπεράνω. Είσαι ο καλύτερος, παραπάνω από τα κορόιδα.
Και πήγε μετά να πιεί τον δηλητηριώδη φραπέ και την κοκα κόλα του, για να κατέβει κάτω ευκολότερα η μπριζόλα του.
Για πες μας βρε γίγαντα γνώστη, τι ακριβώς πρέσβευαν οι Αρχαίοι πρόγονοι; Γιατί και πριν από τον Χριστιανισμό, ήρθε άλλο ιερατείο, που επέβαλλε τον Δία αντί της Γαίας. Όπως ο Απόλλωνας που σκότωσε τον Πύθωνα.
Για εξήγησε μας λοιπόν, όχι ποιος ήταν ο «καλός» αλλά τι στην ευχή ήταν η αιτία ύπαρξης του Έλληνα στην πλάση. Πέραν από τις όποιες θρησκευτικές δομές.
Ποιος είναι ο διαχρονικός σκοπός του «Έλληνα» στη Γη; Να πουλάει εξυπνάδα σε παιδάκια; Να υπηρετεί το διαίρει και βασίλευε;
Ο Παρθενώνας ήταν «γκαλερί» όπως ήθελε να μας πείσει ο Γαβράς και η Δαμανάκη και τον κατεδάφισαν λόγω γούστου; Ή ήταν Λατρευτικός Ναός όπως δήλωσε ο… Χριστιανός Άνθιμος;
Η διατροφή σου της μπριζόλας και του φραπέ είναι Ελληνική; Ή μήπως οι «Χριστιανοί» αγιορείτες εφαρμόζουν πιστά τη διατροφή του Πυθαγόρα;
Είναι «Ελληνικό» να ξεσκίζεσαι στο τάβλι την Μεγάλη Εβδομάδα; Ή μήπως η κατανυκτική κορύφωση των «Χριστιανών» είναι πιο κοντά στην Ορφική μυσταγωγία πριν την ανάσταση;
Όχι φίλε, ουδείς φοβάται την Αλήθεια. Αλλά η αλήθεια "α λα καρτ" είναι η μάστιγα. Η αποσπασματική αλήθεια που μας βολεύει για να μην ιδρώσουμε. Για να γεμίσουμε εύκολα τις τσέπες μας. Για να σκοτώσουμε την ώρα μας και μαζί το αιώνιο χρέος μας στο Φως και το ορθό.
Και αυτή η ολοκληρωμένη, προαιώνια Ελληνική αλήθεια δόθηκε με τον καλύτερο τρόπο από έναν «Χριστιανό». Τον Μακαριστό Χριστόδουλο που ακόμα τρέμουν οι σκοταδιστές.
Όταν αναβίωσε την Αρχαία λαμπαδηδρομία από τις εφτά εκκλησίες των Αθηνών, Μεγάλη Παρασκευή όταν η ισχυρή Ελλάδα βούταγε στον πλούτο του χρηματιστηρίου και παρέα με τους σκοταδιστές του πλανήτη βομβάρδιζε την Σερβία:
«Από τη μία υπάρχει ο δρόμος των σταυρωτών. Αυτών που σταυρώνουν έναν ολόκληρο λαό. Ο εύκολος δρόμος, της αδικίας και του εφήμερου πλούτου».
«Από την άλλη, η εικόνα του εσταυρωμένου. Του μαρτυρίου, του αγώνα».
«Ούτε στιγμή μην διστάσετε για το ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσετε. Να μην παρασυρθείτε από τα εφήμερα φώτα γιατί σας περιμένει το αιώνιο σκοτάδι. Ενώ ο δρόμος του αγώνα οδηγεί στο αιώνιο το Φως το Ελληνικό».
Η πανάρχαια παραβολή του Ηρακλέους για τους δρόμους της Αρετής και της Κακίας δηλαδή. Έπειτα ξέσπασε η φούσκα του χρηματιστηρίου, όπως τώρα οι «βολεμένοι» θα ψάχνουν τα επιδόματα και των 14ο μισθό.
Όπως και να το δεις, το Φως παραμένει εκτυφλωτικό και Ελληνικό. Ενώ το σκοτάδι θα παραμένει ζοφερό και απεχθές ό,τι προβιά και να του φορέσεις…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση