Είναι η Ελλάδα ταυτόσημη με τους αγώνες για την Ελευθερία;

• Οι Έλληνες αγάπησαν την ελευθερία περισσότερο από καθε λαό. Το μόνο κράτος που έχει εθνικό ύμνο με θέμα την ελευθερία είναι το ελληνικό

Ο Έλληνας όμως, όπως είναι κοινώς αποδεκτό είναι άνθρωπος της υπερβολής και όχι του μέτρου. Στον κανόνα αυτό η ελευθερία δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αίσθημα της ελευθερίας συχνά το συνοδεύουν οι κοινές στους αρχαίους και στους νέους ΄Ελληνες υπερβολές, γενικά οι τάσεις τους να απολαύσουν την ελευθερία ως τα άκρα, έστω και σε βάρος των συνανθρώπων τους, των διπλανών τους.
Και αναρωτιέται κανείς μήπως αυτά τα χρυσά έπη των αρχαίων φιλοσόφων «μέτρον άριστον», «μηδέν άγαν» κλπ δεν ήταμ παρά κοινά συνθήματα που χαρακτήριζαν την ψυχολογία των περισσοτέρων Ελλήνων, την ροπή προς την υπερβολή, προς τα άκρα, συνθήματα με τα οποία προσπαθούσαν οι σοφοί να φέρουν την ισορροπία στις ταραγμένες ψυχές τους ότι πέρα από τον αγώνα για την ελευθερία υπάρχει και ο αγώνας για την δικαιοσύνη. Αν η φυλή μας δεν απέφευγε τις υπερβολές σε απλά θέματα πως θα μπορούσε να τις αποφύγει σε σοβαρότερα;
Μελετώντας την ιστορία της υπόδουλης Ελλάδας ανακαλύπτουμε γεγονότα τα οποία εκ πρώτης όψεως φαίνονται παράλογα και προκαλόυν απορία, αλλά εξηγούνται εύκολα αν λάβουμε υπόψιν το μέγεθος της αγάπης των Ελλήνων για την ελευθερία. Όταν οι Ενετοί προσεβλήθησαν από τις δυνάμεις του Βαγιαζήτ το 1496, προσκάλεσαν τους Έλληνες σε επανάσταση και το παραδοξότερο ήταν ότι οι περισσότερες επαρχίες της Πελοποννήσου υπάκουσαν στην πρόσκληση αυτή, παρόλο που τρία χρόνια πρωτύτερα οι Ενετοί είχαν εγκαταλείψει τους Έλληνες,αφού πρώτα τους παρότρυναν να επαναστατήσουν κατά των Τούρκων.
Οι Έλληνες εν τούτοις ανταποκρίνονται θετικά και αυτό όχι επειδή ήσαν ανόητοι, αλλά το πάθος τους για την ελευθερία ήταν τόσο μεγάλο ώστε αυτό γεννούσε ευσεβείς πόθους, που ασφαλώς δεν συνήδαν με τις μνήμες του νωπού παρελθόντος.
Πάντοτε άλλωστε ο άνθρωπος είναι διατεθειμένος να πιστέψει κάτι τόσο εύκολα,όσο το έχει ανάγκη. Οφείλουμε όμως να αντικρύσουμε κατάματα την σκληρή αλήθεια για τον εαυτό μας και δυστυχώς η αλήθεια αυτή είναι ότι οι Έλληνες πολίτες είμαστε περισσότερο του τύπου και λιγότερο της ουσίας. Αν μας πει κάποιος ανοιχτά ότι θα μας στερήσει ελευθερίες, τότε θα ξεσπάσει τεράστια αναταραχή, αν όμως περάσει τα ίδια μέτρα χωρίς να μας το πει ευθέως, τότε θα το καταπιούμε πολύ ευκολότερα.
Ο Κων. Τσάτσος στο βιβλίο «Αφορισμοί και Διαλογισμοί»αναφέρει:
«Δεν πρέπει ποτέ να δώσεις στον Έλληνα την εντύπωση ότι του αφαίρεσες την ελευθερία του. Άφησε τον, όσο μπορείς , να ταράζεται, να θορυβεί και να ικανοποιεί την πολιτική του μανία, μέσα στην σφαίρα που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Εσύ πρέπει να έχεις την τέχνη να επεμβαίνεις μόνο την τελευταία στιγμή, όταν δεν μπορείς να βάλεις τους Έλληνες τους ίδιους να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Πάντοτε βρίσκονται οι διαφωνούντες μεταξύ των Ελλήνων, που θα είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν είτε θεληματικά, είτε συνηθέστερα αθέλητα τους. Υποβοηθώντας το τυφλό παιχνίδι των φατριών από το παρασκήνιο, χωρίς να προσβάλλεις την περηφάνεια τους, μπορείς να οδηγήσεις τις ελληνικές πόλεις προς το καλό πολύ ευκολότερα παρά με τις σοφότερες διαταγές που θα εξέδιδες αν ήσουν ανθύπατος στην Ισπανία ή στην Ιλλυρία».
Η τάση του Έλληνα να θεωρεί ότι έχει πάντα δίκιο,φαίνεται ότι παρείχε τις απαραίτητες προϋποθέσεις στους Ρωμαίους (και αργότερα σε άλλους λαούς) να εφαρμόζουν εις βάρος μας την πανάρχαια τακτική του «διαίρει και βασίλευε» όπως μας λέει εμμέσως πλην σαφώς ο Κ. Τσάτσος. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν –και στο θέμα αυτό- ίδιοι με εμάς. Αλλιώς γιατί αυτοί που ύμνησαν τόσο πολύ την ελευθερία, όσο οι αγωνιστές του ’21 που την έκαναν και κεντρικό θέμα στον εθνικό μας ύμνο,ανέχτηκαν τους Ρωμαίους; Μήπως αυτοί οι μεγάλοι στρατηγοί και πολεμιστές δεν μπορούσαν, αν ήθελαν, να νικήσουν τους Ρωμαίους; Απλά οι Ρωμαίοι κατάλαβαν τι έπρεπε να κάνουν και αυτό ήταν να δώσουν όσες περισσότερες ελευθερίες γινόταν στους Έλληνες, έτσι ώστε να μην έχουν προβλήματα μαζί τους.
Η αγάπη και οι αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία αποτέλεσαν έμπνευση για τους υπολοίπους λαούς όλων των εποχών. Όπως οι νικηφόροι αγώνες των αρχαίων Ελλήνων στους Περσικούς πολέμους ενέπνευσαν πολλές φορές ολόκληρο τον κόσμο, έτσι και οι νίκες των Ελλήνων εναντίον των Οθωμανών και εναντίον της Ιταλίας και της Γερμανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και ελπίδας όχι μόνο για τους λαούς της Ευρώπης,αλλά και όλης της υφηλίου.
Στον αντίποδα, υπάρχει και ο ραγιαδισμός. Λέξη μεθύστερη της δουλικότητας και της εξαγοράς συνείδησης. Ο ραγιαδισμός αποτέλεσμα ασθένεια επίκτητη στον Ελληνισμό αλλά δυστυχώς ρίζωσε βαθιά στις καρδιές εκείνων που ποτέ δεν αγάπησαν τίποτε άλλο πέρα από την πεπερασμένη ζωή τους και το χρήμα…
Πηγή: Η φυλετική συνέχεια των Ελλήνων
Συγγραφέας : Αλέξανδρος Αγγελής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση