Άμετρα λόγια και μέτρα κατά της Τουρκίας

Είναι κοινός τόπος ότι ο Δεκέμβριος είναι ένας σημαντικός σταθμός στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Μιας πορείας χωρίς προεξοφλημένο ενταξιακό τέλος και γεμάτης δυσκολίες και εμπόδια, αλλά που βολεύει, αυτή καθ’ εαυτή και με το ρυθμό που συντελείται, τους πάντες, εντός και εκτός της Τουρκίας.
Βολεύει και την Ελλάδα και την Κύπρο, διότι αποτελεί, δεδηλωμένα, τη βάση της στρατηγικής τους για επίλυση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών διαφορών.
Έτσι, το ορόσημο του Δεκεμβρίου προσφέρεται για την Κύπρο και την Ελλάδα όχι για δονκιχωτικές ενέργειες και πομπώδεις διακηρύξεις, που θα αναιρούν τη στρατηγική τους, αλλά για ορθολογικούς, προσγειωμένους στόχους και σωστές κινήσεις.
Η Κύπρος τον Δεκέμβριο έχει τις εξής επιλογές: Να τορπιλίσει την έκδοση συμπερασμάτων από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, εάν και εφόσον δεν επιβάλλονται κυρώσεις στην Τουρκία. Να συμφωνήσει με την έκδοση συμπερασμάτων με ισχυρό, έστω, προειδοποιητικό λεκτικό για την Τουρκία και με διατήρηση του παγώματος των οκτώ κεφαλαίων.
Να συναινέσει στην αναβολή της αξιολόγησης.
Να επιδιώξει επιβολή κυρώσεων με αναστολή μηνών.
Να συναινέσει στην έκδοση συμπερασμάτων υπό διαμαρτυρία και με επιφύλαξη χρήσης του δικαιώματος αρνησικυρίας στο άνοιγμα και κλείσιμο κεφαλαίων της ενταξιακής διαπραγμάτευσης.
Για λόγους τακτικής, η τελική επιλογή της Κύπρου ορθά έχει συμφωνηθεί από Αθήνα και Λευκωσία να αποφασιστεί τη δωδεκάτη και θα πρέπει να είναι ορθολογική και καθόλου συναισθηματική. Βασικός στόχος είναι, με την πιο ορθή επιλογή της Κύπρου, να πεισθεί η Τουρκία να επιδείξει διαλλακτικότητα στην επίλυση του Κυπριακού.
Γι’ αυτό το εύρος της υποστήριξης της Κύπρου εντός του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην επιλογή που θα κάνει και η αποφυγή της απομόνωσης είναι μεγίστης σημασίας. Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια της απομόνωσης, δεδομένου ότι είναι με τη στήριξη του ευρωπαϊκού και διεθνούς παράγοντα που θα επιτύχει κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας.
Αυτή την ώρα, όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε., άλλα καλοπροαίρετα και άλλα υστερόβουλα, τονίζουν ότι δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά οι ενδοκυπριακές συνομιλίες από τις αποφάσεις του Δεκεμβρίου.
Πέρα, όμως, από αυτό το επιχείρημα, που ευνοεί την Τουρκία, είναι γνωστό ότι η Τουρκία έχει ισχυρότατους υποστηρικτές εντός του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που δεν θα επιτρέψουν να δικαστεί η Τουρκία δίκαια και να καταδικαστεί δεόντως.
Έτσι, οι συνθηματολογικές θέσεις και οι παλληκαρισμοί που ακούγονται για συντριβή της Τουρκίας, ελάχιστη απήχηση έχουν στο γήπεδο της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Τα άμετρα λόγια δεν μετρούν. Τα εφικτά μέτρα είναι που μετρούν.
Ας μην ξεχνούμε ότι το Δεκέμβριο του 2004 και τον Οκτώβριο του 2005 η κατεχόμενη από την Τουρκία Κύπρος βρέθηκε στην ανάγκη να δώσει στην Τουρκία ευρωπαϊκό εισιτήριο, εγκαταλείποντας και το αίτημα του τερματισμού της κατοχής και την αρχή της αποκατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι καλό να θυμούμαστε, ότι το μόνο θριαμβευτικό αντάλλαγμα που πήρε η Κύπρος τότε, ήταν το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων της Τουρκίας στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα… και το αίτημα της ομαλοποίησης των σχέσεων Τουρκίας - Κύπρου, δηλαδή της ομαλοποίησης της ανωμαλίας της στρατιωτικής κατοχής…
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από πικρίες και συναισθηματικές εξάρσεις, η Κύπρος θα πρέπει να παραμείνει προσγειωμένη στο στόχο της. Και ο κύριος στόχος της Κύπρου είναι όχι τόσο η εφαρμογή του πρόσθετου Πρωτοκόλλου, αλλά μέσω της πίεσης για εφαρμογή του, η έμπρακτη επίδειξη από την Τουρκία της απαιτούμενης συμβιβαστικής διάθεσης, για σωστή και λειτουργική λύση του Κυπριακού.
Διά ταύτα, αντί των διαπραγματεύσεων μεταξύ μας και της πλειοδοσίας, όσον αφορά την τιμωρία της Τουρκίας ή τον εξαναγκασμό της να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της για την Κύπρο, θα πρέπει να επικεντρωθούν Κυβέρνηση και πολιτικοί ηγέτες στα ουσιωδώς ωφέλιμα.
Ο Δεκέμβριος προσφέρεται για αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι τόσο όσον αφορά το Πρωτόκολλο ΕΕ - Τουρκίας, αλλά όσον αφορά ουσιαστικές πτυχές του Κυπριακού (κατοχή, εποικισμός, εγγυήσεις, ανθρώπινα δικαιώματα κλπ). Εδώ πρέπει να επικεντρωθούμε. Να πείσουμε για την ορθότητα των θέσεών μας σ’ αυτά τα κεφαλαιώδη θέματα, για τα οποία οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν αναπτυγμένες
ευαισθησίες.
Καταληκτικά, εάν και εφόσον η Κύπρος και η Ελλάδα δεν κατορθώσουν, μέχρι τη δωδεκάτη, να επιτύχουν ομοφωνία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για άμεση επιβολή αποτελεσματικών κυρώσεων επί της Τουρκίας, λόγω μη εφαρμογής του πρόσθετου Πρωτοκόλλου, τότε θα πρέπει να επιδιωχθεί, στην έσχατη ανάγκη, η λήψη μέτρων με μεταχρονολογημένη ισχύ.
Δεν είναι κάποιοι, λίγοι μήνες, που μετρούν μπροστά στα τριάντα πέντε χρόνια κατοχής, εάν και εφόσον το προβλεπόμενο πολιτικό κόστος για την Τουρκία θα την εξαναγκάσει σ’ εκείνη την τελική φάση των ενδοκυπριακών συνομιλιών, να συμβάλει δραστικά, πλέον, στην εξεύρεση σωστής λύσης του Κυπριακού. Άλλωστε, η Κύπρος έχει, ήδη, ένα το κρατούμενο, δηλαδή το πάγωμα, με ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του 2006, οκτώ κεφαλαίων, συν το μονομερές δικαίωμα αρνησικυρίας.
Η σύμπραξη, όμως, όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για λήψη περαιτέρω μέτρων κατά της Τουρκίας, ακόμη και περιορισμένων, είναι, οπωσδήποτε, πιο αποτελεσματική ενέργεια από τις μονομερείς συγκρουσιακές, ίσως, ενέργειες αρνησικυρίας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση