Οι πωλητές θρήνων και δακρύων

Το κύριο χαρακτηριστικό του δημαγωγικού λόγου είναι η πληθωρική ρητορεία λέξεων-αξιών ή όρων νοηματικά ρευστών. Είναι ένας πολιτικός λόγος με πλεονασμούς και διακριτικά συστατικά την κατάχρηση συνωνύμων, την έντονη συναισθηματική φόρτιση, τη μεγαλοστομία και τη νοηματική ασάφεια.
Ο δημαγωγικός αυτός λόγος δεν θέλει να αναδείξει κανένα πρόβλημα, απλώς εμπορεύεται τα προβλήματα. Στόχος αυτού του λόγου είναι η επικάλυψη της ουσίας του προβλήματος, η συγκάλυψη των αιτίων του και η παγίδευση το δέκτη συναισθηματικά και ηθικά.
Ο δημαγωγικός λόγος είναι η δολοφονία της γλώσσας και της επικοινωνίας. Γι’ αυτό μετατρέπει τις λέξεις από έννοιες σε ασαφείς και νοηματικά ρευστές ηθικές κατηγορίες. Προβάλλει την ηθική διάσταση σε βάρος του νοήματος και μαζί με την υπερβολή και το στόμφο εμποδίζει την κατανόηση και υποβάλλει την άκριτη αποδοχή. Αυτή η πληθωρική ασάφεια του δημαγωγικού λόγου πετυχαίνει την απομάκρυνση της λογικής και την παγίδευση του οπαδού στα «θαυμαστικά επιφωνήματα και κατάρες».
Σήμερα ζούμε την οργιώδη κατανάλωση καταγγελιών, τον κατακλυσμό ενός λόγου ηθικών δακρύων και αφορισμών.
Οι πάντες καταναλώνουν δάκρυα για την αποτρόπαια δολοφονία του άτυχου αστυνομικού και κατάρες για την «τρομοκρατία» και το «άχρηστο» κράτος.
Όλος αυτός ο «θρήνος» και τα ηθικά αναθέματα δεν είναι τίποτε άλλο από ένας πολιτικός, δημοσιογραφικός και διανοητικός ιησουητισμός.
Το ζήτημα της «τρομοκρατίας» συγκαλύπτεται, οι πραγματικοί ένοχοι αποκρύβονται και το χειρότερο: Αυτοί που παράγουν, οργανώνουν, καθοδηγούν και πωλούν την «τρομοκρατία» εμφανίζονται σαν «προστάτες» της κοινωνίας και «εχθροί» της «τρομοκρατίας», ζητώντας και από πάνω να παραχωρήσει ο ελληνικός λαός και τα υπολείμματα των ελευθεριών του στο κράτος για την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας».
Το ιδεολογικό σλόγκαν όλου αυτού του δημαγωγικού λόγου των δακρύων και των αναθεμάτων είναι: «ισχυρό κράτος» (να πάψει δηλαδή να είναι «ανίκανο» και «άχρηστο») και συστράτευση των πάντων με αυτό το κράτος, δηλαδή, ολοκληρωτική υποταγή στο κράτος!!!
Να ισχυροποιήσουμε δηλαδή το κράτος που παράγει και παίζει με την «τρομοκρατία» και να υποταχθούμε σε αυτό!!!
Αυτοί που δεν αποκαλύπτουν ότι είναι το κράτος (αναλύθηκε παραπάνω από τον «παλαίμαχο») αυτό που παράγει, σχεδιάζει και κινεί τα νήματα της «τρομοκρατίας» και ζητούν ένα δήθεν «ικανό κράτος» είναι με την «τρομοκρατία». Και μάλιστα με την πιο βρωμερή και εφιαλτική τρομοκρατία που έχει ασκηθεί ποτέ. Γιατί η σημερινή αυτή «τρομοκρατία» ασκείται στις πλέον αποτρόπαιες και μοχθηρές μορφές από το κράτος και τις μυστικές υπηρεσίες των δολοφόνων της υφηλίου: Των ΗΠΑ.
Αυτό το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ το παρασιωπούν και το αποκρύβουν όλοι αυτοί που ουρλιάζουν μετά δακρύων και αναθεματισμών εναντίον της «τρομοκρατίας». Αρκούνται στα ιδεολογικά κλισέ της Νέας Τάξης, αυτά περί «αριστερής» κ.λπ «τρομοκρατίας».
Αυτός ο πολιτικός ιησουητισμός παίρνει μορφές παράκρουσης στην «ακροδεξιά» δημαγωγία και στους ηπαρμένους διανοουμενίσκους. Αυτοί κλείνουν σε όλους του χρόνους το ρήμα «θρηνώ» και κραυγάζουν για «άχρηστο κράτος».
Όσοι δεν είναι, από δαύτους, πιόνια των μηχανισμών, είναι αθεράπευτα τυφλοί και φυσικά ειδωλολάτρες του καπιταλιστικού κράτους, ενός κράτος που βρίσκεται κάτω από την ολοκληρωτική κυριαρχία των μηχανισμών της Νέας Τάξης και των πλανητικών μυστικών υπηρεσιών. Ζητάνε, λοιπόν αυτοί, οι ηπαρμένοι της μικροαστικής τύφλωσης από τις μυστικές υπηρεσίας (των ΗΠΑ) οι οποίες κατασκευάζουν και καθοδηγούν την «τρομοκρατία» να μας σώσει από την «τρομοκρατία»!!!
Βεβαίως, είναι γνωστό, ότι οι σημερινοί διανοούμενοι και «εκλεκτοί» του τηλεθεάματος διαθέτουν μόνο το πνευματικό και ηθικό (για να μη μιλήσουμε για πρακτικό) εκείνο θάρρος τού να είσαι δειλός. Το θάρρος, δηλαδή, της ηρεμίας της σκλαβιάς: ιδεολογικής και πολιτικής σκλαβιάς.
Κάποιοι όψιμοι φωνακλάδες, πάνω στα καυτά προβλήματα της εποχής μας (λαθρομετανάστευση, «τρομοκρατία» κ.λπ) «θρηνούν» υστερικά και αναθεματίζουν, με μια αφόρητη ηθικολογική γλώσσα, τα «κακώς κείμενα» (τώρα που φωνασκούν και δημοκοπούν οι πάντες), αλλά με το «θάρρος» της δειλίας τους. Με το «θάρρος» της υποταγής τους στα ιδεολογικά στερεότυπα του «ικανού» και «ισχυρού» κράτους.
Μεγάλη «γενναιότητα» να αναθεματίζεις το «άχρηστο κράτος» και την «άχρηστη κυβέρνηση». Αυτό δηλαδή που κάνουν όλοι: «Νταβάδες», ΜΜΕ κόμματα, διανόηση.
Και διπλή «γενναιότητα» να χύνεις ποταμούς δακρύων και αναθεματισμών, να πουλάς κοπανιστό αέρα, αλλά να μην αποκαλύπτεις τίποτα το συγκεκριμένο, ούτε να θίγεις στο ελάχιστο τους συγκεκριμένους σκηνοθέτες της βαρβαρότητας, τα όργανά τους και τα μακάβρια παιχνίδια τους.
Γεμίσαμε από «γενναίους» της υποταγής στο σύστημα, από ηθικολόγους Φιλισταίους και εμπόρους θρήνων και δακρύων…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση