Μακαριακό μήνυμα στον "ευέλικτο" Δ. Χριστόφια

Η Θεωρία της Ευελιξίας

Η πολιτική της «Ευελιξίας» δεν είναι κάτι που εφευρέθηκε πρόσφατα, ακόμη κι αν δίδεται από αρκετούς αυτό το προσωνύμιο στον κ. Χριστόφια. Κατ’ ακρίβεια ήταν οι οπαδοί αυτής της θεωρίας που έπεισαν το Μακάριο να προχωρήσει στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου.
Η θεωρία είναι απλή: «Με το να απορρίπτεις τις απαιτήσεις του κατακτητή σου, δεν λύνεται το πρόβλημά σου. Πρέπει να φανείς ευέλικτος και να τις συζητήσεις και γιατί όχι, να τις αποδεκτείς». Σε ένα απελπισμένο λαό, με το 1/3 του να είναι εκτοπισμένοι και πρόσφυγες, δεν είναι δύσκολο να επιβάλεις αυτή τη θεωρία. Επιβάλλεις βέβαια ταυτόχρονα και μια πνευματική τρομοκρατία: «όποιος δεν είναι ευέλικτος, είναι εχθρός της λύσης, σωβινιστής, εθνικιστής, πραξικοπηματίας, περιθωριακός».
Η θεωρία της «Ευελιξίας» καθιερώθηκε από τον αρχιτέκτονα της διχοτόμησης, τον κ. Χένρι Κίσινγκερ. Ο ιδιαίτερα ευφυής Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, έλεγε τα ακόλουθα στην Ιταλίδα δημοσιογράφο Οριάνα Φαλάτσι, σε μία συνέντευξη που της έδωσε για το βιβλίο της «Συνάντηση με την Ιστορία» το τέλος του 1974:
«Ορίανα Φαλάτσι: Μακαριώτατε, είτε έχετε δίκαιο είτε άδικο, η πραγματικότητα σήμερα είναι διαφορετική. Οι Τούρκοι κατέχουν 40% του νησιού και…
Μακάριος: Και δε θα το αποδεχτώ. Γιατί δεν αναγνωρίζω ένα fait accompli (τετελεσμένο). Δεν μπορώ να νομιμοποιήσω με την υπογραφή μου μία κατάσταση που δημιουργήθηκε με τη χρήση βίας. Διάφοροι υποτιθέμενοι ρεαλιστές με συμβουλεύουν να διαπραγματευτώ μία γεωγραφική ομοσπονδία με τους Τούρκους. Λεν ότι πρέπει να είμαι λιγότερο σκληρός. Αντί να κρατούν 40% οι Τούρκοι, επαναλαμβάνουν (οι υποτιθέμενοι ρεαλιστές), οι Τούρκοι μπορεί να είναι ικανοποιημένοι με 30%. Οπότε να είμαστε ευέλικτοι. Δε θέλω να είμαι ευέλικτος.»
Στη συνέχεια της συνέντευξης ο Μακάριος επιβεβαιώνει έμμεσα ότι η πατρότητα της ιδέας της «Ευελιξίας» ανήκει στον κ. Κίσιγκερ.
Δυστυχώς, κάτω από την πίεση της ανάγκης για άμεση επιστροφή των προσφύγων, το 1977, ο Μακάριος πείστηκε να φανεί ευέλικτος, να μπει στον κυκεώνα των «δικοινοτικών συνομιλιών» και να συμφωνήσει άνευ βλάβης βέβαια τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Η υποσχόμενη επιστροφή των προσφύγων βέβαια αποδείχτηκε δόλωμα και μέσο για εξαπάτηση του Μακαρίου.Το δις εξαμαρτείν, όμως, «ουκ ανδρός σοφού». Και ο Μακάριος ήταν ένας ικανότατος ηγέτης. Από μόνος του, δημόσια αποκήρυξε τις συμφωνίες στις 20/7/1977 παραδεχόμενος ότι οι συνομιλίες απέτυχαν και διακηρύττοντας ότι το κλειδί της λύσης του Κυπριακού βρίσκεται στην Άγκυρα. Δυστυχώς, τον πρόλαβε ο θάνατος.
Ο Σ. Κυπριανού που τον διαδέχθηκε, όπως πρόσφατα απεκάλυψε η έγκριτη ιστορικός και συγγραφέας Φανούλλα Αργυρού, «ήθελε να εγκαταλείψει τις 4 κατευθυντήριες γραμμές του Μακαρίου, ήθελε να ξεκινήσει με το 3212 για απελευθέρωση, αλλά απέτυχε, δυστυχώς, αφού άφησε να περάσουν οι αγγλόφιλοι πέριξ του».
Και από τότε, με κάποιες περιόδους που αποτελούσαν την εξαίρεση στον κανόνα, ακολουθούμε την πολιτική της «Ευελιξίας». Με συνεχείς υποχωρήσεις προς την Τουρκία και υπαναχωρήσεις από διακηρυγμένες θέσεις μας. Η κατοχική Τουρκία βέβαια, δεν κάνει καμία υποχώρηση. Αποενοχοποιημένη βλέπει, σήμερα, τις κάποτε περιθωριακές θέσεις του ΑΔΗΣΟΚ και του Ν. Ρολάνδη να μετατρέπονται σε επίσημη κρατική μας πολιτική και έναν αυτοαποκαλούμενο (με τον τίτλο του Κίσιγκερ) «Ευέλικτο», στο ανώτατο αξίωμα. Κάθε φωνή αντίστασης δε, αποκαλείται “εθνικισμός/σωβινισμός”.
Η πολιτική της «Ευελιξίας», πολιτική που μοιάζει με αυτήν των «ευέλικτων» δοσιλόγων και ταγματασφαλιτών της κατεχόμενης από τους Ναζί Αθήνας, την οποία προσπαθούν με χυδαίο τρόπο οι αυτοαποκαλούμενοι «ευέλικτοι» να φορτώσουν ιστορικά στο Μακάριο, ακολουθώντας δήθεν «τις παρακαταθήκες του», έχει αποενοχοποιήσει την Τουρκία στη διεθνή κοινότητα και μας οδηγεί νομοτελειακά στη νομιμοποίηση της κατοχής.
Εμείς βέβαια, μακαριακοί και μη, επαναλαμβάνουμε ότι «Δε θέλουμε να είμαστε ευέλικτοι» κι απαντούμε στα «ευέλικτα» πολιτικά βαφτιστήρια του Κίσιγκερ, με άλλη μία (αυθεντική) ρήση – παρακαταθήκη του Μακαρίου: «αν δεν μπορούμε να επιβάλουμε λύση, έστω υποφερτή, μπορούμε τουλάχιστον να εμποδίσουμε μια άδικη λύση».

Δημοσιεύθηκε 5/12 στο Φιλελεύθερο, 10/12 στη "Σημερινή" και παλαιότερα στο ΠΟΝΤΙΚΙ (με τίτλο Μακάριος: "Δε θέλω να είμαι ευέλικτος")

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση