Παιδεία: Ένα διαχρονικό έγκλημα με ανεκπαίδευτους εκτελεστές
Οι απαίδευτοι εκπαιδευτές…
Το ζήτημα της Παιδείας είναι ένα από τα πλέον σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίστηκε ανεπιτυχώς από όλες τις κυβερνήσεις αυτής της χώρας. Για την ακρίβεια, δεν αντιμετωπίστηκε αλλά παραγκωνίστηκε και δοκιμάστηκαν απείρου κάλλους «φαεινές ιδέες» πολιτικών και κομμάτων.
Το αποτέλεσμα που σήμερα «γευόμαστε» είναι η πλήρης ισοπέδωση κάθε αξίας (επιστημονικής, κοινωνικής, ηθικής, ιδεολογικής) και δυστυχώς κανείς δεν τολμά να καταδείξει τον πραγματικό υπαίτιο αυτής της κατάντιας. Μιάς κατάντιας τέτοιας που οι σημερινοί μαθητές δεν γνωρίζουν να μιλάνε, να γράφουν ή να σκέφτονται με την μητρική τους γλώσσα, μίας κατάντιας τέτοιας που οι μαθητές – εκπαιδευόμενοι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα αντικείμενα εργασίας τους, δεν επιθυμούν να προσέρχονται στους χώρους εκπαίδευσής τους, δεν διαβάζουν, δεν επικοινωνούν και ταυτόχρονα οραματίζονται άκοπα πλούτη και μία παραδεισένια ζωή, εργαζόμενοι με «κομπίνες» και κινούμενοι μέσα σε νομότυπα και όχι απαραίτητα νόμιμα πλαίσια!!!
Έχει αναρωτηθεί, αλήθεια, κανείς ποιος είναι ο κύριος υπαίτιος (εκτός των κυβερνήσεων) γι αυτό το χάλι; Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί τα παιδιά σήμερα προτιμούν να πηγαίνουν σε φροντιστήρια και γιατί βρίσκουν σαν χάσιμο χρόνου τις καθημερινές τους επισκέψεις στο σχολείο;
Η απάντηση, για όσους γνωρίζουν είναι απλή και ακούει σε μία λέξη: Εκπαιδευτής… Δηλαδή, καθηγητής, δάσκαλος, εκπαιδευτικός, πείτε το όπως θέλετε, αλλά εκεί εστιάζεται η ουσία του προβλήματος. Στον άνθρωπο που θα πρέπει να λειτουργεί ως μέντορας, σε αυτόν που θα πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση, σε αυτόν που σε καθημερινή βάση επικοινωνεί με τον μαθητή και διαπλάθει τον χαρακτήρα αλλά και καθοδηγεί το πνεύμα των νεαρών…
Ρωτάω, λοιπόν: Τι γίνεται με τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς;
- Γνωρίζουν από εκπαίδευση; Έχουν διδαχτεί εκπαιδευτικά συστήματα, μεθόδους και είναι ικανοί να διαχειρίζονται τις κρίσεις μέσα στην αίθουσα;
- Γνωρίζουν από ψυχολογία παιδιών ή εφήβων;
- Έχουν διδαχτεί και έχουν αξιολογηθεί για ικανότητες στην ευθυκρισία τους; (ικανότητα πραγματικής αξιολόγησης και όχι τυπικής)
- Γνωρίζουν από σχεδιασμό εκπαίδευσης και εναλλακτικούς τρόπους εφαρμογής μέσα σε μία αίθουσα;
- Γνωρίζουν το αντικείμενο το οποίο διδάσκουν ή απλά βρίσκονται μέσα στις αίθουσες εκπαίδευσης προκειμένου να δικαιολογήσουν τον μισθό που λαμβάνουν;
- Γνωρίζουν πως η δική τους συνειδητή εργασία θα δημιουργήσει πολίτες που θα έχουν παρόμοια συνείδηση και θα εμφορούνται από παραπλήσιο αν όχι το ίδιο «πνεύμα» στις γενικότερες λειτουργίες τους ως μέλη της αυριανής κοινωνίας των πολιτών;
- Γνωρίζουν πως αυτοί πρώτα πρέπει να αποδέχονται την δική τους αξιολόγηση και έπειτα )εφ' όσον βρεθούν ικανοί) να προχωρούν στην αξιολόγηση των μαθητών τους;
- Γνωρίζουν οι απαίδευτοι εκπαιδευτικοί πως η ψυχική τους υγεία (ή η απώλειά της) επηρεάζουν άμεσα τον ψυχικό κόσμο των εκπαιδευομένων μαθητών τους; Έχουν ελεγχθεί ποτέ εάν διατηρούν «σώας τα φρένας» πριν εισέλθουν σε μία τάξη εκπαίδευσης;
Οι παραπάνω απορίες έχουν προκύψει από μεγάλο πλήθος περιστατικών, που αποδεικνύουν την ανεπάρκεια των σημερινών εκπαιδευτικών, που ενώ θα έπρεπε να λειτουργούν ως «δάσκαλοι» και καθοδηγητές μίας καλύτερης γενιάς, επιδίδονται στην καταστροφή και της παραμικρής πιθανότητας για μία πορεία προς το καλύτερο.
Όπως είναι φυσικό, υπάρχουν και εκπαιδευτικοί «διαμάντια», που άοκνα και σιωπηλά εργάζονται και προσπαθούν να δημιουργήσουν και όχι να καταστρέψουν το αύριο. Εκπαιδευτικοί που προβληματίζονται, που αγωνιούν, που προσπαθούν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, που παλεύουν με αντιξοότητες και αντιμετωπίζουν τα πλείστα όσα προβλήματα στον καθημερινό στίβο της εκπαίδευσης. Δυστυχώς όμως, αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα της κατάπτωσης του εκπαιδευτικού χώρου, αποτελούν μικρές εστίες φωτός στο σκοτάδι που σήμερα έχει σκεπάσει την Παιδεία, η οποία με τη σειρά της δολοφονείται συστηματικά από ανθρώπους που είναι, το λιγότερο, επικίνδυνοι (αν όχι ανίκανοι) στον τομέα αυτό.
Δυστυχώς, όταν η Παιδεία θα έχει δολοφονηθεί, στην ταφόπλακα θα μπορεί εις εκ των σημερινών απαίδευτων εκπαιδευτικών να διαβάζει το δικό του όνομα ως συντελεστή και συναυτουργού ενός ανήκεστου και ιδιαιτέρως απεχθούς φόνου… του πνεύματος και της ηθικής.
Το ζήτημα της Παιδείας είναι ένα από τα πλέον σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίστηκε ανεπιτυχώς από όλες τις κυβερνήσεις αυτής της χώρας. Για την ακρίβεια, δεν αντιμετωπίστηκε αλλά παραγκωνίστηκε και δοκιμάστηκαν απείρου κάλλους «φαεινές ιδέες» πολιτικών και κομμάτων.Το αποτέλεσμα που σήμερα «γευόμαστε» είναι η πλήρης ισοπέδωση κάθε αξίας (επιστημονικής, κοινωνικής, ηθικής, ιδεολογικής) και δυστυχώς κανείς δεν τολμά να καταδείξει τον πραγματικό υπαίτιο αυτής της κατάντιας. Μιάς κατάντιας τέτοιας που οι σημερινοί μαθητές δεν γνωρίζουν να μιλάνε, να γράφουν ή να σκέφτονται με την μητρική τους γλώσσα, μίας κατάντιας τέτοιας που οι μαθητές – εκπαιδευόμενοι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα αντικείμενα εργασίας τους, δεν επιθυμούν να προσέρχονται στους χώρους εκπαίδευσής τους, δεν διαβάζουν, δεν επικοινωνούν και ταυτόχρονα οραματίζονται άκοπα πλούτη και μία παραδεισένια ζωή, εργαζόμενοι με «κομπίνες» και κινούμενοι μέσα σε νομότυπα και όχι απαραίτητα νόμιμα πλαίσια!!!
Έχει αναρωτηθεί, αλήθεια, κανείς ποιος είναι ο κύριος υπαίτιος (εκτός των κυβερνήσεων) γι αυτό το χάλι; Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί τα παιδιά σήμερα προτιμούν να πηγαίνουν σε φροντιστήρια και γιατί βρίσκουν σαν χάσιμο χρόνου τις καθημερινές τους επισκέψεις στο σχολείο;
Η απάντηση, για όσους γνωρίζουν είναι απλή και ακούει σε μία λέξη: Εκπαιδευτής… Δηλαδή, καθηγητής, δάσκαλος, εκπαιδευτικός, πείτε το όπως θέλετε, αλλά εκεί εστιάζεται η ουσία του προβλήματος. Στον άνθρωπο που θα πρέπει να λειτουργεί ως μέντορας, σε αυτόν που θα πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση, σε αυτόν που σε καθημερινή βάση επικοινωνεί με τον μαθητή και διαπλάθει τον χαρακτήρα αλλά και καθοδηγεί το πνεύμα των νεαρών…
Ρωτάω, λοιπόν: Τι γίνεται με τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς;- Γνωρίζουν από εκπαίδευση; Έχουν διδαχτεί εκπαιδευτικά συστήματα, μεθόδους και είναι ικανοί να διαχειρίζονται τις κρίσεις μέσα στην αίθουσα;
- Γνωρίζουν από ψυχολογία παιδιών ή εφήβων;
- Έχουν διδαχτεί και έχουν αξιολογηθεί για ικανότητες στην ευθυκρισία τους; (ικανότητα πραγματικής αξιολόγησης και όχι τυπικής)
- Γνωρίζουν από σχεδιασμό εκπαίδευσης και εναλλακτικούς τρόπους εφαρμογής μέσα σε μία αίθουσα;
- Γνωρίζουν το αντικείμενο το οποίο διδάσκουν ή απλά βρίσκονται μέσα στις αίθουσες εκπαίδευσης προκειμένου να δικαιολογήσουν τον μισθό που λαμβάνουν;
- Γνωρίζουν πως η δική τους συνειδητή εργασία θα δημιουργήσει πολίτες που θα έχουν παρόμοια συνείδηση και θα εμφορούνται από παραπλήσιο αν όχι το ίδιο «πνεύμα» στις γενικότερες λειτουργίες τους ως μέλη της αυριανής κοινωνίας των πολιτών;
- Γνωρίζουν πως αυτοί πρώτα πρέπει να αποδέχονται την δική τους αξιολόγηση και έπειτα )εφ' όσον βρεθούν ικανοί) να προχωρούν στην αξιολόγηση των μαθητών τους;
- Γνωρίζουν οι απαίδευτοι εκπαιδευτικοί πως η ψυχική τους υγεία (ή η απώλειά της) επηρεάζουν άμεσα τον ψυχικό κόσμο των εκπαιδευομένων μαθητών τους; Έχουν ελεγχθεί ποτέ εάν διατηρούν «σώας τα φρένας» πριν εισέλθουν σε μία τάξη εκπαίδευσης;
Οι παραπάνω απορίες έχουν προκύψει από μεγάλο πλήθος περιστατικών, που αποδεικνύουν την ανεπάρκεια των σημερινών εκπαιδευτικών, που ενώ θα έπρεπε να λειτουργούν ως «δάσκαλοι» και καθοδηγητές μίας καλύτερης γενιάς, επιδίδονται στην καταστροφή και της παραμικρής πιθανότητας για μία πορεία προς το καλύτερο.
Όπως είναι φυσικό, υπάρχουν και εκπαιδευτικοί «διαμάντια», που άοκνα και σιωπηλά εργάζονται και προσπαθούν να δημιουργήσουν και όχι να καταστρέψουν το αύριο. Εκπαιδευτικοί που προβληματίζονται, που αγωνιούν, που προσπαθούν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, που παλεύουν με αντιξοότητες και αντιμετωπίζουν τα πλείστα όσα προβλήματα στον καθημερινό στίβο της εκπαίδευσης. Δυστυχώς όμως, αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα της κατάπτωσης του εκπαιδευτικού χώρου, αποτελούν μικρές εστίες φωτός στο σκοτάδι που σήμερα έχει σκεπάσει την Παιδεία, η οποία με τη σειρά της δολοφονείται συστηματικά από ανθρώπους που είναι, το λιγότερο, επικίνδυνοι (αν όχι ανίκανοι) στον τομέα αυτό.
Δυστυχώς, όταν η Παιδεία θα έχει δολοφονηθεί, στην ταφόπλακα θα μπορεί εις εκ των σημερινών απαίδευτων εκπαιδευτικών να διαβάζει το δικό του όνομα ως συντελεστή και συναυτουργού ενός ανήκεστου και ιδιαιτέρως απεχθούς φόνου… του πνεύματος και της ηθικής.
Κωνσταντίνος
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...