Γκρούεφσκι, Μιλόσοσκι, Ελένοφσκι: Ποιός ο ρόλος της ηγετικής ομάδας των Σκοπίων;
Είναι τα αγαπημένα παιδιά των ΗΠΑ;
Τι πραγματικά συμβαίνει στα Σκόπια;
Καθώς το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ελάχιστο φως έχει μέχρι στιγμής ριχθεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (πΓΔΜ). Σειρά ερωτημάτων χρήζει άμεσων απαντήσεων.
Ποια είναι, τι ακριβώς πρεσβεύει και πού αποσκοπεί με τις κινήσεις της η ηγετική ομάδα των Σκοπίων;
Ποιες είναι οι επιρροές της και πόσο ευσταθεί η άποψη ότι αποτελείται από ανθρώπους που είναι «χαϊδεμένα παιδιά» των Αμερικανών;
Ποιες και πόσο σταθερές είναι οι πολιτικές ισορροπίες μεταξύ Σλαβομακεδόνων και Αλβανών;
Και τέλος, πόσο πιθανή είναι μια ανάφλεξη στις αλβανόφωνες περιοχές, ενδεχομένως ύστερα από ένα «ναυάγιο» στις διαπραγματεύσεις για το τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου;
Η αδιάλλακτη και άτεγκτη στάση την οποία τηρεί, για τους δικούς της λόγους, η σκοπιανή ηγεσία έχει φέρει στο προσκήνιο δύο προσωπικότητες: η μία είναι ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρουέφσκι και η άλλη ο υπουργός Εξωτερικών Αντόνιο Μιλοσόσκι.
Και οι δύο έχουν κατά καιρούς αιφνιδιάσει με τις προκλητικές δηλώσεις τους. Χαρακτηριστικότερη όλων υπήρξε εκείνη του κ. Γκρουέφσκι, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα απέρριψε κατηγορηματικά οποιονδήποτε συμβιβασμό στο πλαίσιο των εισηγήσεων του ειδικού διαπραγματευτή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς για αποδοχή άλλης ονομασίας, πλην της συνταγματικής «Δημοκρατία της Μακεδονίας», προς διεθνή χρήση από τη χώρα του. Ωστόσο και ο κ. Μιλοσόσκι δεν υστέρησε όταν πρότεινε να μετονομαστεί η ελληνική Μακεδονία σε «αρχαία Μακεδονία» προκειμένου να βρεθεί λύση.
Ο κ. Γκρουέφσκι είναι μια αντιφατική, περίεργη, αλλά παράλληλα, όπως αποδεικνύει η υψηλότατη δημοτικότητά του, χαρισματική προσωπικότητα. Προέρχεται από πολιτική οικογένεια και ο θείος του διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών επί προεδρίας Κίρο Γκλιγκόροφ. Ανθρωπος με εθνικιστικές ιδεολογικές καταβολές, ο 37χρονος Γκρουέφσκι ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την ηθοποιία και την... πυγμαχία προτού εισέλθει στον πολιτικό στίβο.
Σπούδασε Οικονομικά και εργάστηκε σε ερευνητικά ινστιτούτα (think tanks) προτού αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση του Λιούπσο Γκεοργκιέφσκι (1998-2002), τον οποίο και διαδέχθηκε στην ηγεσία του εθνικιστικού VMRO - DMPNE το 2003. Στην πρωθυπουργία εξελέγη τον Ιούλιο του 2006.
Το πρώτο στοιχείο που εντυπωσιάζει αναφορικά με τον Αντόνιο Μιλοσόσκι είναι η ηλικία του, καθώς δύσκολα βρίσκει κανείς διεθνώς υπουργό Εξωτερικών ηλικίας 32 ετών. Γεννηθείς στο αλβανόφωνο Τέτοβο, ο Μιλοσόσκι προέρχεται από τα «σπλάχνα» του VMRO - DMPNE. Σπούδασε στη Γερμανία όπου αυτή την περίοδο προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο του Ντούισμπουργκ με θέμα - τι άλλο; - τη διαμάχη με την Ελλάδα για την ονομασία της πΓΔΜ. Ενδιαμέσως, το 2001, πέρασε ως υπότροφος του Προγράμματος Κόκκαλη από τη Σχολή Διακυβέρνησης Τζον Κένεντι του φημισμένου αμερικανικού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Μια τρίτη προσωπικότητα που αξίζει να προσεχθεί είναι ο υπουργός Αμυνας Λάζαρ Ελενόφσκι. Ηπιότερος στις απόψεις του, ο κ. Ελενόφσκι έχει καλλιεργήσει στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων την εικόνα του πολιτικού που διαθέτει σύγχρονη νοοτροπία. Ο κ. Ελενόφσκι, ο οποίος πρέπει να σημειωθεί ότι δεν προέρχεται από το VMRO - DMPNE αλλά από το μικρότερο Νέο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, θα μπορούσε ευκολότερα να θεωρηθεί «παιδί των Αμερικανών» σε σχέση με τους κκ. Γκρουέφσκι και Μιλοσόσκι, καθώς έχει διατελέσει πρόεδρος της Ευρωατλαντικής Ενωσης των Σκοπίων. Το δίκτυο των Ευρωατλαντικών Ενώσεων στις πρώην κομμουνιστικές χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης θεωρείται το όχημα για την προσέλκυση αυτών σε νατοϊκή (δηλαδή αμερικανική) τροχιά.
Το «αγκάθι» στις σχέσεις προέδρου - πρωθυπουργού
Το πολιτικό σκηνικό αυτή την εποχή στα Σκόπια είναι ιδιαίτερα ρευστό. Αυτό οφείλεται σε δύο πράγματα: πρώτον, στις διαπραγματεύσεις για την ονομασία και, δεύτερον, στην αναταραχή που επικρατεί στις αλβανόφωνες περιοχές, όπου τους τελευταίους τρεις μήνες έχουν σημειωθεί αρκετά ένοπλα αιματηρά επεισόδια (ευτυχώς χωρίς νεκρούς αμάχους προς το παρόν).
Η πολιτική του πρωθυπουργού Γκρουέφσκι απέναντι στην αλβανική μειονότητα (η οποία αντιπροσωπεύει περίπου το 25%-30% του πληθυσμού) έχει σύμφωνα με ελληνικές διπλωματικές πηγές ως απώτερο στόχο να διαιρέσει το αλβανικό στοιχείο. Η απόφασή του να μη συνεργαστεί με το κόμμα της Δημοκρατικής Ενωσης για την Ενσωμάτωση (DUI) υπό τον Αλί Αχμέτι, το μεγαλύτερο των Αλβανών, αλλά με μικρότερους κομματικούς σχηματισμούς της μειονότητας, όπως το Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανών (DPA) του Μέντουχ Θάτσι, προκάλεσε αντιδράσεις.
Ο Γκρουέφσκι θέλησε με τον τρόπο αυτό να αποφύγει να καταστεί όμηρος του Αχμέτι σε μια σειρά ζητημάτων. Ωστόσο, καθώς το DUI διατηρεί την πλειοψηφία στους περισσότερους τοπικούς δήμους των αλβανόφωνων περιοχών, η επιρροή της κυβέρνησης εκεί παραμένει περιορισμένη. Ο Γκρουέφσκι σχεδιάζει να προσφέρει περισσότερες έδρες στις μειονότητες της χώρας (Τούρκους, Ρομά, Σέρβους, Βοσνίους) ώστε να αποδυναμώσει τους Αλβανούς. Τα επεισόδια στην ευρύτερη περιοχή του Τετόβου, με αποκορύφωμα τη μεγάλη επιχείρηση της εβδομάδας στην οποία σκοτώθηκαν έξι ένοπλοι που θεωρήθηκαν εγκληματικά στοιχεία, προκαλούν ανησυχία στην κυβέρνηση του VMRO - DMPNE. Ετσι εξηγείται και η επιθυμία της να προχωρήσει γρήγορα η ένταξή της στο ΝΑΤΟ, που θεωρείται αυτή τη στιγμή κρισιμότερη για τη σταθερότητα της χώρας από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ).
Στο πλαίσιο αυτό εμπλέκεται και η εκκρεμότητα της ονομασίας. Η σκοπιανή κυβέρνηση επιθυμεί μεν την ένταξη στην Ατλαντική Συμμαχία, από την άλλη πλευρά όμως θεωρεί ότι μια διολίσθηση από την πάγια θέση περί διατήρησης της συνταγματικής ονομασίας θα επαναφέρει δυναμικά στο προσκήνιο πιέσεις από γειτονικές χώρες, όπως η Βουλγαρία και η Σερβία, καθώς το ζήτημα είναι στενά συνδεδεμένο με την κρατική υπόσταση της πΓΔΜ.
Το ζήτημα της ονομασίας αποτελεί και αγκάθι στις σχέσεις του πρωθυπουργού Γκρουέφσκι με τον σκοπιανό πρόεδρο Μπράνκο Τσερβενκόφσκι. Ο δεύτερος, ο οποίος θεωρείται πιο μετριοπαθής και προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό στρατόπεδο (Σοσιαλδημοκράτες), φαίνεται ότι αιφνιδιάστηκε από τις προκλητικές δηλώσεις του πρώτου το περασμένο Σαββατοκύριακο με τις οποίες ουσιαστικά τορπίλισε τη διαπραγματευτική προσπάθεια Νίμιτς. Ωστόσο, καθώς ο Τσερβενκόφσκι γνωρίζει ότι η κοινή γνώμη εγκρίνει τη στάση Γκρουέφσκι, δεν επιθυμεί να «καεί πολιτικά» διαφοροποιούμενος αισθητά από την επίσημη γραμμή.
Τι πραγματικά συμβαίνει στα Σκόπια;
Καθώς το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ελάχιστο φως έχει μέχρι στιγμής ριχθεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (πΓΔΜ). Σειρά ερωτημάτων χρήζει άμεσων απαντήσεων. Ποια είναι, τι ακριβώς πρεσβεύει και πού αποσκοπεί με τις κινήσεις της η ηγετική ομάδα των Σκοπίων;
Ποιες είναι οι επιρροές της και πόσο ευσταθεί η άποψη ότι αποτελείται από ανθρώπους που είναι «χαϊδεμένα παιδιά» των Αμερικανών;Ποιες και πόσο σταθερές είναι οι πολιτικές ισορροπίες μεταξύ Σλαβομακεδόνων και Αλβανών;
Και τέλος, πόσο πιθανή είναι μια ανάφλεξη στις αλβανόφωνες περιοχές, ενδεχομένως ύστερα από ένα «ναυάγιο» στις διαπραγματεύσεις για το τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου;
Η αδιάλλακτη και άτεγκτη στάση την οποία τηρεί, για τους δικούς της λόγους, η σκοπιανή ηγεσία έχει φέρει στο προσκήνιο δύο προσωπικότητες: η μία είναι ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρουέφσκι και η άλλη ο υπουργός Εξωτερικών Αντόνιο Μιλοσόσκι.
Και οι δύο έχουν κατά καιρούς αιφνιδιάσει με τις προκλητικές δηλώσεις τους. Χαρακτηριστικότερη όλων υπήρξε εκείνη του κ. Γκρουέφσκι, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα απέρριψε κατηγορηματικά οποιονδήποτε συμβιβασμό στο πλαίσιο των εισηγήσεων του ειδικού διαπραγματευτή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς για αποδοχή άλλης ονομασίας, πλην της συνταγματικής «Δημοκρατία της Μακεδονίας», προς διεθνή χρήση από τη χώρα του. Ωστόσο και ο κ. Μιλοσόσκι δεν υστέρησε όταν πρότεινε να μετονομαστεί η ελληνική Μακεδονία σε «αρχαία Μακεδονία» προκειμένου να βρεθεί λύση.
Ο κ. Γκρουέφσκι είναι μια αντιφατική, περίεργη, αλλά παράλληλα, όπως αποδεικνύει η υψηλότατη δημοτικότητά του, χαρισματική προσωπικότητα. Προέρχεται από πολιτική οικογένεια και ο θείος του διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών επί προεδρίας Κίρο Γκλιγκόροφ. Ανθρωπος με εθνικιστικές ιδεολογικές καταβολές, ο 37χρονος Γκρουέφσκι ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την ηθοποιία και την... πυγμαχία προτού εισέλθει στον πολιτικό στίβο.
Σπούδασε Οικονομικά και εργάστηκε σε ερευνητικά ινστιτούτα (think tanks) προτού αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση του Λιούπσο Γκεοργκιέφσκι (1998-2002), τον οποίο και διαδέχθηκε στην ηγεσία του εθνικιστικού VMRO - DMPNE το 2003. Στην πρωθυπουργία εξελέγη τον Ιούλιο του 2006.
Το πρώτο στοιχείο που εντυπωσιάζει αναφορικά με τον Αντόνιο Μιλοσόσκι είναι η ηλικία του, καθώς δύσκολα βρίσκει κανείς διεθνώς υπουργό Εξωτερικών ηλικίας 32 ετών. Γεννηθείς στο αλβανόφωνο Τέτοβο, ο Μιλοσόσκι προέρχεται από τα «σπλάχνα» του VMRO - DMPNE. Σπούδασε στη Γερμανία όπου αυτή την περίοδο προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο του Ντούισμπουργκ με θέμα - τι άλλο; - τη διαμάχη με την Ελλάδα για την ονομασία της πΓΔΜ. Ενδιαμέσως, το 2001, πέρασε ως υπότροφος του Προγράμματος Κόκκαλη από τη Σχολή Διακυβέρνησης Τζον Κένεντι του φημισμένου αμερικανικού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Μια τρίτη προσωπικότητα που αξίζει να προσεχθεί είναι ο υπουργός Αμυνας Λάζαρ Ελενόφσκι. Ηπιότερος στις απόψεις του, ο κ. Ελενόφσκι έχει καλλιεργήσει στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων την εικόνα του πολιτικού που διαθέτει σύγχρονη νοοτροπία. Ο κ. Ελενόφσκι, ο οποίος πρέπει να σημειωθεί ότι δεν προέρχεται από το VMRO - DMPNE αλλά από το μικρότερο Νέο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, θα μπορούσε ευκολότερα να θεωρηθεί «παιδί των Αμερικανών» σε σχέση με τους κκ. Γκρουέφσκι και Μιλοσόσκι, καθώς έχει διατελέσει πρόεδρος της Ευρωατλαντικής Ενωσης των Σκοπίων. Το δίκτυο των Ευρωατλαντικών Ενώσεων στις πρώην κομμουνιστικές χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης θεωρείται το όχημα για την προσέλκυση αυτών σε νατοϊκή (δηλαδή αμερικανική) τροχιά.
Το «αγκάθι» στις σχέσεις προέδρου - πρωθυπουργού
Το πολιτικό σκηνικό αυτή την εποχή στα Σκόπια είναι ιδιαίτερα ρευστό. Αυτό οφείλεται σε δύο πράγματα: πρώτον, στις διαπραγματεύσεις για την ονομασία και, δεύτερον, στην αναταραχή που επικρατεί στις αλβανόφωνες περιοχές, όπου τους τελευταίους τρεις μήνες έχουν σημειωθεί αρκετά ένοπλα αιματηρά επεισόδια (ευτυχώς χωρίς νεκρούς αμάχους προς το παρόν).
Η πολιτική του πρωθυπουργού Γκρουέφσκι απέναντι στην αλβανική μειονότητα (η οποία αντιπροσωπεύει περίπου το 25%-30% του πληθυσμού) έχει σύμφωνα με ελληνικές διπλωματικές πηγές ως απώτερο στόχο να διαιρέσει το αλβανικό στοιχείο. Η απόφασή του να μη συνεργαστεί με το κόμμα της Δημοκρατικής Ενωσης για την Ενσωμάτωση (DUI) υπό τον Αλί Αχμέτι, το μεγαλύτερο των Αλβανών, αλλά με μικρότερους κομματικούς σχηματισμούς της μειονότητας, όπως το Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανών (DPA) του Μέντουχ Θάτσι, προκάλεσε αντιδράσεις.
Ο Γκρουέφσκι θέλησε με τον τρόπο αυτό να αποφύγει να καταστεί όμηρος του Αχμέτι σε μια σειρά ζητημάτων. Ωστόσο, καθώς το DUI διατηρεί την πλειοψηφία στους περισσότερους τοπικούς δήμους των αλβανόφωνων περιοχών, η επιρροή της κυβέρνησης εκεί παραμένει περιορισμένη. Ο Γκρουέφσκι σχεδιάζει να προσφέρει περισσότερες έδρες στις μειονότητες της χώρας (Τούρκους, Ρομά, Σέρβους, Βοσνίους) ώστε να αποδυναμώσει τους Αλβανούς. Τα επεισόδια στην ευρύτερη περιοχή του Τετόβου, με αποκορύφωμα τη μεγάλη επιχείρηση της εβδομάδας στην οποία σκοτώθηκαν έξι ένοπλοι που θεωρήθηκαν εγκληματικά στοιχεία, προκαλούν ανησυχία στην κυβέρνηση του VMRO - DMPNE. Ετσι εξηγείται και η επιθυμία της να προχωρήσει γρήγορα η ένταξή της στο ΝΑΤΟ, που θεωρείται αυτή τη στιγμή κρισιμότερη για τη σταθερότητα της χώρας από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ).
Στο πλαίσιο αυτό εμπλέκεται και η εκκρεμότητα της ονομασίας. Η σκοπιανή κυβέρνηση επιθυμεί μεν την ένταξη στην Ατλαντική Συμμαχία, από την άλλη πλευρά όμως θεωρεί ότι μια διολίσθηση από την πάγια θέση περί διατήρησης της συνταγματικής ονομασίας θα επαναφέρει δυναμικά στο προσκήνιο πιέσεις από γειτονικές χώρες, όπως η Βουλγαρία και η Σερβία, καθώς το ζήτημα είναι στενά συνδεδεμένο με την κρατική υπόσταση της πΓΔΜ.
Το ζήτημα της ονομασίας αποτελεί και αγκάθι στις σχέσεις του πρωθυπουργού Γκρουέφσκι με τον σκοπιανό πρόεδρο Μπράνκο Τσερβενκόφσκι. Ο δεύτερος, ο οποίος θεωρείται πιο μετριοπαθής και προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό στρατόπεδο (Σοσιαλδημοκράτες), φαίνεται ότι αιφνιδιάστηκε από τις προκλητικές δηλώσεις του πρώτου το περασμένο Σαββατοκύριακο με τις οποίες ουσιαστικά τορπίλισε τη διαπραγματευτική προσπάθεια Νίμιτς. Ωστόσο, καθώς ο Τσερβενκόφσκι γνωρίζει ότι η κοινή γνώμη εγκρίνει τη στάση Γκρουέφσκι, δεν επιθυμεί να «καεί πολιτικά» διαφοροποιούμενος αισθητά από την επίσημη γραμμή.
Αναρτήσεις
Γκρούεφσκι, Μιλόσοσκι, Ελένοφσκι: Ποιός ο ρόλος της ηγετικής ομάδας των Σκοπίων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τα αγαπημένα παιδιά των ΗΠΑ;
Τι πραγματικά συμβαίνει στα Σκόπια;
Θα ήταν αδύνατο να περιγράψω μερικά πράγματα.
Δεν έχω την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου.
Κάποια στιγμή σου το υπόσχομαι θα σου τα πω.
Γενικά το άρθρο σου είναι πολύ καλό και πολύ κοντά στην πραγματικότητα.
Εκπλήσσομαι μόνο όταν αναρωτιέσαι αν είναι τα αγαπημένα παιδιά των ΗΠΑ;
Τι είναι αυτό που σε κάνει να το αμφιβάλεις?
Νομίζεις ότι δεν είναι?
Θέλεις να πιστέψουμε ότι οι Αμερικανοί είναι ανιστόρητοι? Άσε το γιατί το δικό μας μυαλό θεωρεί ότι το δίκαιο μας είναι αυταπόδεικτο και αυτονόητο. Μα έτσι είναι. Όλοι το ξέρουν.
Το γιατί το παίζουν «βλάκες» είναι το ζητούμενο.
Και αν «δεν» είναι τα αγαπημένα παιδιά των ΗΠΑ, τότε είναι τα νέα «ρομπότ» των ΗΠΑ.
Πάντα ήθελαν τέτοιους πολιτικούς. Να νομίζουν ότι ασκούν εξουσία , αλλά πάντα να είναι κάτω από την δική τους εξουσία. Μικρούς δικτάτορες.
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι αν ήθελαν οι ΗΠΑ, το πρόβλημα θα είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει?
Ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις σε χρόνο μηδέν και σε πολύ πιο ισχυρά κράτη από την ΠΓΔΜ. «βλέπε Ελλάδα????».
Τι διάολο πρέπει να πιστέψουμε? Ότι τους φοβούνται?
Όταν οι Σκοπιανοί νομίζουν ότι τους κάνουμε ¨ντα¨ τρέχουν να κρατηθούν από το φουστάνι τους και ζητούν προστασία και συμβουλές.
Η ότι όλα αυτά που κάνουν οι Σκοπιανοί δεν είναι σχέδια, προστασία και προώθηση από ΗΠΑ?
Η ότι δεν ξέρουν ότι δικαίως η Ελλάδα διαμαρτύρεται?
Κωνσταντίνε , δεν ήξερες….δεν ρωτούσες…?
11,000,000 Έλληνες.
Ρώτα τους , όπου και αν ανήκουν – κομματικά- όσα γαζάκια και αν πετούν, όσα μικρόβια και αν εξαπολύουν, σε όποιον Θεό και αν πιστεύουν, να σου ανοίξουν την καρδιά τους και να σου απαντήσουν τι πιστεύουν?
Η ΠΓΔΜ είναι τα αγαπημένα παιδιά των ΗΠΑ;