Θα ξυπνήσει έγκαιρα η Ευρώπη και θα βάλει φρένο στον Ερντογάν;

Η Αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης

Η διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού αποτελεί την Αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης. Με το που ανέλαβε την εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Ταγίπ Ερντογάν του έστειλε πεσκέσι νέες ορδές μεταναστών, με αποτέλεσμα να γίνει το αδιαχώρητο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Η αδυναμία των κρατικών μηχανισμών να διεκπεραιώσουν τα αιτήματα ασύλου και το υπάρχον τότε νομικό καθεστώς που είχε θεσμοθετήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, οδηγούσαν σε χρονοβόρες διαδικασίες με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη η σύντομη απονομή ή απόρριψη αιτημάτων ασύλου.

Δεδομένη ήταν επίσης και η απροθυμία της κυβέρνησης Σύριζα να προχωρήσει στις επαναπροωθήσεις, καθιστώντας στην ουσία ανενεργή την Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας του 2016.

Δεν ήταν όμως μόνο ο όλος μηχανισμός που έπασχε, ήταν και η άποψη που επικρατούσε στο εσωτερικό της τότε κυβέρνησης, ότι όλοι οι παρανόμως εισερχόμενοι, έπρεπε να παραμείνουν στη χώρα μας.
Όταν ο Ερντογάν άνοιξε την στρόφιγγα των εισροών το 2015, στην Αθήνα σφύριζαν κλέφτικα, κάνοντας δηλώσεις του τύπου, ότι λιάζονται όσοι είχαν κατασκηνώσει στην Πλατεία Ομονοίας.

Τραγικό λάθος υπήρξε η αποδοχή από ελληνικής πλευράς του σημείου της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, ότι οι επαναπροωθήσεις θα γίνονται μόνο από όσους θα παραμείνουν στα νησιά του Α. Αιγαίου και όχι από αυτούς που έχουν προωθηθεί στην ενδοχώρα.

Αυτή η υποχρέωση οδήγησε στην συσσώρευση δεκάδων χιλιάδων σε Μυτιλήνη, Χίο και Σάμο. Νησιά που σήκωσαν το μεγάλο βάρος των παρανόμως εισερχομένων από την Τουρκία.


Τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης της ΝΔ δεν λειτούργησαν γρήγορα όταν ανέλαβε την εξουσία, με αποτέλεσμα να βρεθούν σε μικρό διάστημα πάνω από τριάντα χιλιάδες νέοι πρόσφυγες και μετανάστες στη Μυτιλήνη.

Είδε το όλο θέμα από την αστυνομική πλευρά του και γι’ αυτό ενέταξε την μεταναστευτική πολιτική, στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Η εκ των υστέρων διόρθωση είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος.

Τα κλειστά κέντρα, που προεκλογικά επαγγέλθηκαν δεν στήθηκαν στα νησιά του Α. Αιγαίου. Η κυβέρνηση έκανε πίσω φοβούμενη το πολιτικό κόστος, από τις αντιδράσεις του τοπικού πληθυσμού.
Η πανσπερμία των παρανόμως εισελθόντων από Ασία και Αφρική, οι περισσότεροι από τους οποίου δεν είχαν προσφυγικό προφίλ, δημιούργησε εντός των ανεξέλεγκτων αυτών κέντρων φυτώρια παρανομίας, που είχαν σαν αποτέλεσμα τον εμπρησμό της Μόριας, εκβιάζοντας έτσι για την άμεση αποχώρησή τους από το νησί, καθώς και την καταστροφή των αρχείων αιτημάτων ασύλου, που είχαν για πολλούς είχαν απορριφθεί.

Το γεγονός ότι έγινε οργανωμένα και σε τρεις φάσεις αποδεικνύεται από την οργανωμένη και συντεταγμένη αποχώρηση όσων διέμεναν εκεί, μαζί με τα υπάρχοντά τους. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν υπήρξαν θύματα ή τραυματισμοί.

Αφορμή έδωσε η ανάγκη απομόνωσης των 35 κρουσμάτων κορονοϊού, όπως ακούστηκε, που έφερε τον εμπρησμό, που είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν οι νοσούντες μέσα στο πλήθος των ατάκτως μετακινηθεντων, στους δρόμους της Μυτιλήνης.

Η ανυπαρξία ενός δικτύου εσωτερικής πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα εντός της δομής, δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον εμπρησμό από πρόσωπα παραβατικά, που ουδείς γνωρίζει αν είναι πράκτορες, προβοκάτορες ή ανόητοι.

Το μπέρδεμα οικογενειών με μικρά παιδιά με μοναχικούς άνδρες, όπως συνέβη με τον Σομαλό, που ενώ είχε πάρει άσυλο επέστρεψε από την Αθήνα στην δομή με κορονοϊό, για να τον μεταδώσει στο camp, αποδεικνύει την ανεξέλεγκτη κατάσταση.

Κάποιοι επιχειρούν να συγκρίνουν το κύμα οικονομικών μεταναστών πριν είκοσι χρόνια από την Αλβανία, με αυτό των εισερχομένων μέσω Τουρκίας. Μιλούν για ανόμοια πράγματα.

Οι πρώτοι μπαίνοντας στην Ελλάδα χωρίς να έχουν που την κεφαλήν κλίνε, ξεκινώντας με δουλειές του ποδαριού, κατάφεραν όχι μόνο να στεριώσουν, αλλά και να εγκλιματιστούν στη χώρα μας έχοντας σήμερα δραστηριότητες στον τεχνικό κλάδο με τον οποίο δεν καταδέχονται να ασχοληθουν οι Έλληνες.

Οι δεύτεροι βολεύονται για χρόνια με απανωτά αιτήματα ασύλου που τους εξασφαλίζουν στέγη και τροφή με χρήματα που παρέχει η ΕΕ προσπαθώντας να βουλώσει το στόμα της Ελλάδας, μια και απέτυχε να απορροφήσει παρά τις σχετικές αποφάσεις, η κάθε ευρωπαϊκή χώρα αναλογικά, ένα ποσοστό αυτών των ανθρώπων.
Με το Δουβλίνο 2 ως Δαμόκλειο σπάθη απαιτούν από την πρώτη χώρα υποδοχής να κάνει την βρομοδουλειά, ταυτοποίηση, αίτηση ασύλου και παροχή του ή επαναπροώθηση, για να έχουν οι κέντρο-βόρειοι το κεφάλι τους ήσυχο.

Όπως είναι γνωστό υπάρχουν ήδη πάνω από δέκα χιλιάδες πρόσφυγες που έχουν πάρει καθεστώς ασύλου και αρνούνται να εγκαταλείψουν τις δομές φιλοξενίας βολεμένοι με την δωρεάν τροφή και στέγη. Για αναζήτηση εργασίας ούτε λόγος.

Από κοντά και κάποιες υπόπτου ρόλου ΜΚΟ, που παίζουν περίεργα παιχνίδια επιχειρώντας να αποπροσανατολίσουν τους μετανάστες με σκοπό να δημιουργήσουν προβλήματα στη χώρα που τους φιλοξενεί και παράλληλα να διαιωνίσουν την παρουσία τους στα ελληνικά νησιά.

Η τεταμένη κατάσταση με την Τουρκία, και οι πολεμικές ιαχές του Ερντογάν δεν επιτρέπουν καμία νέα συμφωνία με την γειτονική χώρα. Εξάλλου την υπάρχουσα και ανενεργή πλέον συμφωνία, την τορπίλισε ο ίδιος ο νέο-σουλτάνος της Τουρκίας.

Αντικειμενικός σκοπός του ήταν όπως έγινε φανερό να κατακλύσει την Ελλάδα και στη συνέχεια την Ευρώπη με τις ετερόκλητες αυτές στρατιές από κάθε γωνιά της Ασίας και της Αφρικής, που μοναδικός συνδετικός τους κρίκος είναι το Ισλάμ, να αποσταθεροποιήσει την ελληνική κυβέρνηση και ταυτόχρονα να εκβιάσει την ΕΕ.

Ότι δεν κατάφερε ο προκάτοχός του Καρά Μουσταφά Πασάς, που αποκρούσθηκε από τους Ευρωπαίους έξω από την Βιέννη το 1683, επιχειρεί να το πετύχει τώρα μέσω του προσφυγικού-μεταναστευτικού ο Σελίμ ο Β’ κατά κόσμον Ερντογάν.

Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν και οι φανερές πλέον φιλοδοξίες του να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 2071, (θα ζει άραγε;) χίλια χρόνια από την μάχη του Ματζικέρτ, που άνοιξε το δρόμο προς δυσμάς των μογγολικής καταγωγής Σελτζούκων, με την κατάληψη της Μικράς Ασίας της Μέσης Ανατολής της Βορείου Αφρικής και τέλος των Βαλκανίων.

Μένει να δούμε αν η Ευρώπη θα ξυπνήσει έγκαιρα βάζοντας φρένο στις επεκτατικές ορέξεις του εθνικιστή-ισλαμιστή Ερντογάν, ή θα κωφεύσει όπως έκαναν οι προκάτοχοί τους, με τον Χίτλερ, από το 1933 έως το 1936…

Τάσος Παπαδόπουλος
Οργή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση