Κι όμως ο Ερντογάν την "πάτησε"...

Η Τουρκία πριν από λίγες μέρες στο πλαίσιο της κλιμάκωσης των κυκλωτικών κινήσεων εναντίον της Ελλάδας, έβγαλε το ερευνητικό "Ορούτς Ρέις" από το λιμάνι της Αττάλειας με σαφείς ενδείξεις πως θα κατευθυνθεί για έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές...

Παράλληλα εξήλθε από τους ναυστάθμους το σύνολο σχεδόν του τουρκικού στόλου για ασκήσεις σε παρακείμενες θαλάσσιες ζώνες που είχε δεσμεύσει κατά τα ειωθότα.

Από ελληνικής πλευράς υπήρξε μια πρωτοφανής διπλωματική και στρατιωτική κινητοποίηση η οποία θύμισε ανάλογες καταστάσεις με το "Χόρα" και το "Πίρι Ρέις" τη δεκαετία του ‘80.

Από όσα έγιναν γνωστά μέσω δημοσιευμάτων η Τουρκία δέχτηκε σοβαρές διπλωματικές πιέσεις ακόμη και από χώρες όπως η Γερμανία με την οποία διατηρεί στενές οικονομικές και πολιτικές σχέσεις και στην οποία επίσης η Τουρκία ασκεί επιρροή μέσω της παρουσίας αρκετών εκατομμυρίων Τούρκων που ζουν εκεί, αρκετοί από τους οποίους έχουν αποκτήσει εκλογικό δικαίωμα.

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ μίλησε ξεκάθαρα για τα δικαιώματα των ελληνικών νησιών σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα ενώ το αμερικανικό αεροπλανοφόρο "Αϊζενχάουερ" κατέπλευσε στην Κρήτη και προέβη σε κοινές ασκήσεις με πλοία του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και αεροπλάνα της πολεμικής μας αεροπορίας.

Ξεκάθαρη θέση πήρε για άλλη μια φορά και η Γαλλία με δήλωση του προέδρου Ε. Μακρόν, την οποία ανάρτησε στα ελληνικά και τούτο παρά τις πληροφορίες για ματαίωση (προς το παρόν) της αγοράς των δυο γαλλικών φρεγατών από την Ελλάδα.

Είναι προφανές πως οι κινήσεις αυτές κρύβουν ελληνικές διπλωματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες φαίνεται να αποδίδουν προς το παρόν. Παράλληλα, οι πληροφορίες υποστηρίζουν πως η κινητοποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων κατέδειξε την αποφασιστικότητα της χώρας να μην ανεχτεί μονομερείς κινήσεις. Είναι αυτονόητο πως υπάρχουν φιλικές χώρες με υψηλή τεχνολογία, οι οποίες υποστήριξαν και υποστηρίζουν τις ελληνικές δυνάμεις.


Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Λιβύη, ούτε Συρία, διαθέτει το σθένος και την υποδομή να υπερασπίζεται αυτά που θεωρεί πως της ανήκουν ακόμη και όταν απέναντι έχει ισχυρότερες δυνάμεις, μεγαλύτερες οικονομίες και πολυπληθέστερες χώρες.

Αυτό είναι το συμπέρασμα που συνάγεται από τις τελευταίες εξελίξεις.

Είτε ο Ερντογάν σχεδίαζε πράγματι να διεξάγει έρευνες σε αμφισβητούμενες ζώνες, είτε απλά δοκίμαζε τα ελληνικά αντανακλαστικά η απόσυρση του στόλου από τις επίμαχες ζώνες και η επιστροφή του "Ορούτς Ρέις" στην Αττάλεια είναι υποχώρηση και συνιστά ήττα του. Τούτο σημαίνει πως θα έχει πολιτικό κόστος σε μια περίοδο που η παντοδυναμία του στη γείτονα αμφισβητείται.

Παρά το γεγονός πως ήταν η Τουρκία αυτή που υποχώρησε από το "Παίγνιο του δειλού"* η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα προσανατολισμό και στάση απέναντι στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ο δημογραφικός δυναμισμός της Τουρκίας σε συνδυασμό με τη στροφή της κοινωνίας προς το ισλάμ διαμορφώνει τους πολιτικούς προσανατολισμούς μακριά από την φιλοδυτική κεμαλική παράδοση.

Η μουσουλμανική στροφή μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού διχάζει τη γείτονα και μακροπρόθεσμα την αποδυναμώνει. Προς το παρόν όμως ακόμη και αν ο Ερντογάν απομακρυνθεί από την εξουσία το πλειοψηφικό ισλαμικό ρεύμα θα αναδείξει κάποιους άλλους με παρόμοια χαρακτηριστικά στην εξουσία.

Η Τουρκία ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το Μαρόκο και το Ιράκ μέχρι τη Βιέννη και τη Βουδαπέστη. Η Τουρκία ονειρεύεται την επικυριαρχία σε χώρες όπως η Ελλάδα και άλλες γειτονικές οι οποίες θα διοικούνται από τοπικές ελίτ τύπου "κοτζαμπάσηδες"** οι οποίες θα έχουν την έγκριση της Υψηλής Πύλης, όπως ακριβώς συνέβαινε επί Τουρκοκρατίας. Η Τουρκία σκοπεύει στην επιρροή των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη μέσω της κινητοποίησης των εκατομμυρίων μουσουλμάνων που ζουν σαν μετανάστες εκεί.

Μπορεί λοιπόν ο Ερντογάν να αναδιπλώθηκε αλλά αυτό μοιάζει με μια τακτική κίνηση απέναντι στη σθεναρή αντίσταση που βρήκε, η οποία ενδεχομένως να ήταν και μη αναμενόμενη.

Είναι θέμα χρόνου η Τουρκία να επανέλθει στις κινήσεις υλοποίησης των μαξιμαλιστικών της φιλοδοξιών, οι οποίες έχουν λάβει πλέον υπόσταση υπαρξιακή.

* "Παίγνιο του δειλού": Πρόκειται για το περιβόητο Chicken game, το οποίο θα μπορούσε εναλλακτικά να αποδοθεί με τους όρους Παίγνιο του Φοβισμένου, του Υποχωρητικού, του Αναποφάσιστου.

Υποθετικό Σενάριο: Υπάρχει κάτι, ας το πούμε Λ, από το οποίο μπορεί να επωφεληθούν δύο μέρη αλλά όχι από κοινού, όπως π.χ. μια λεία από ένα γεράκι ή ένα περιστέρι. ‘Ένα ενδεχόμενο είναι ο ένας αντίπαλος να δειλιάσει και να αφήσει το άλλο μέρος να το ιδιοποιηθεί αυτό το Λ. Άλλο ενδεχόμενο είναι να δειλιάσουν και τα δύο μέρη και το Λ να παραμείνει ανεκμετάλλευτο. Και, το τρίτο ενδεχόμενο είναι να συγκρουστούν καταστρέφοντας αυτό το Λ αλλά και υφιστάμενοι τις θυσίες της σύγκρουσης.

** Οι προεστοί ή πρόκριτοι, ή κοτζαμπάσηδες (από το τούρκικο kocabaṣı, koca = μέγας, μεγάλος, γέροντας + baṣ = κεφάλι, πρώτος), ή δημογέροντες, ή πρωτόγεροι ήταν κοινοτικοί άρχοντες, οι επικεφαλής σε επίπεδο επαρχίας των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων (ως δεύτερη βαθμίδα της αυτοδιοίκησης), επί Τουρκοκρατίας. Οι προεστοί εκπροσωπούσαν τις χριστιανικές κοινότητες σε όλες τις σχέσεις που αφορούσαν την οθωμανική εξουσία· μεταξύ αυτών οι διοικητικές, οικονομικές και διαδικασίες τήρησης της τάξης. Είτε διορίζονταν από την οθωμανική διοίκηση είτε εκλέγονταν από τους δημογέροντες των κατά τόπους χωριών. Ο θεσμός καταργήθηκε από την Αντιβασιλεία του Όθωνα το 1833 με την έκδοση του νόμου "περί των Δήμων" του κράτους, με τον οποίο θεσμοθετήθηκαν ως άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης οι Δήμαρχοι οι οποίοι αντικατέστησαν τους προκρίτους.
Πηγή: Wikipedia

Κώστας Στούπας
Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση