Τι είναι τελικά η σημερινή ισλαμική Τουρκία;

Εικόνα και ομοίωση του Ταγίπ Ερντογάν είναι…

Εν έτει 2020, η Ανατολική Μεσόγειος, η Ευρώπη, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, συνειδητοποιούν ότι μιλώντας για την Τουρκία, αναφέρονται σε ένα και μόνο πρόσωπο – τον Ταγίπ Ερντογάν.

Έναν φιλόδοξο πολιτικό και άνθρωπο, ο οποίος ανέλαβε το τιμόνι της Τουρκίας το 2003 και με τον οποίο, κακά τα ψέματα, ήλπιζαν τόσο η Λευκωσία, όσο και η Αθήνα, αλλά και οι Βρυξέλλες, να έχουν μία καλύτερη συνεννόηση. Ωστόσο, ο ίδιος στη συνέχεια έπραξε και πράττει ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να διαψεύδει συνεχώς τις όποιες προσδοκίες.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, διαφάνηκε ότι ο άνθρωπος αυτός, ακολουθεί μία αδιέξοδη πολιτική δίχως καμία σύνεση και λογική. Αντιθέτως, ασκεί μία πολιτική νεο-οθωμανισμού που δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο σε εκρήξεις που θα τις πληρώσει όλη η περιοχή. Όταν χτίζεις πάνω σε αίμα και αυτό το χτίσιμο προϋποθέτει κι άλλο αίμα, αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση θα σε οδηγήσει αναπόφευκτα σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις.

Ο Ερντογάν ακολουθεί την πάγια τουρκική πολιτική, που συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες. Το 1952 Ελλάδα και Τουρκία έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ. Υποτίθεται ότι αυτό θα βοηθούσε σε κάποια πράγματα.

Έχω την αίσθηση όμως, ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Μέχρι στιγμής ο ρόλος του ΝΑΤΟ περιορίζεται σε αυτόν του Πόντιου Πιλάτου και στο να σβήνει φωτιές λίγο πριν αυτές εξαπλωθούν και απειλήσουν την ίδια του την ύπαρξη.


Αυτό που σκέφτεται ο Ερντογάν είναι πώς θα σώσει τον εαυτό του. Δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα του. Κύριος στόχος του, είναι η παραμονή του στην εξουσία. Έχει ταυτίσει την Τουρκία με τον εαυτό του μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, καθώς βρήκε μια πολύ καλή ευκαιρία να «ξεκαθαρίσει» το εσωτερικό.

Πρόκειται για έναν σαφώς απρόβλεπτο και κατά συνέπεια επικίνδυνο τιμονιέρη που με ένα ολοκληρωτικό σύστημα που έχει εφαρμόσει στη χώρα του κάνει πολύ επικίνδυνους ελιγμούς. Νοιώθει ότι απειλείται και από τη στιγμή που πιστέψει ότι είναι χαμένος δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να οδηγήσει την περιοχή σε δυσάρεστες περιπέτειες.

Η προκλητική συμπεριφορά του, είναι εναντίον της ΕΕ και δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο, τις αρχές και τις αξίες της Ευρώπης. Η τουρκική κυβέρνηση, με την κλιμακούμενη επιθετική συμπεριφορά της εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου και την υπογραφή διμερών και παράνομων μνημονίων, είναι κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και παραβιάζει κάθε νόμο. Οι υφιστάμενες προκλήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο, είναι η συνέχιση αυτού που συμβαίνει στην Κύπρο εδώ και πολύ καιρό.

Θα μας χαροποιούσαν ιδιαίτερα ενέργειες ή τουλάχιστον προσπάθειες της Τουρκίας που υποδηλώνουν απτή δέσμευση της για ένταξη στην ΕΕ. Ωστόσο, αυτή προσπαθεί εδώ και χρόνια με κάθε τρόπο να μας πείσει για το αντίθετο. Άραγε με την κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ, στον Έβρο, στο Αιγαίο, στη Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, στη Λιβύη, τι ακριβώς θέλουν να υποδείξουν; Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί;

Οι μετανάστες με τους οποίους εκβιάζεται καθημερινά η Ευρώπη; Μήπως οι παρεμποδίσεις αεροσκαφών που μεταφέρουν ιατρικό εξοπλισμό και οι χιλιάδες διώξεις και φυλακίσεις ανθρώπων με συνοπτικές διαδικασίες αναδεικνύουν την τεράστια πρόοδό της; Οι ερωτήσεις μου είναι ρητορικές. Όλοι ξέρουμε τις απαντήσεις.

Είμαι πεπεισμένος, ότι είναι καιρός, όλοι να αντιληφθούμε, ότι το Κυπριακό δεν λύνεται με απόλυτη ευθύνη της Τουρκίας. Είναι μία αδιάλλακτη, σκληρή και αλαζονική Τουρκία, η οποία δεν προσπαθεί καν να αποκρύψει τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις της, με αποτέλεσμα το έργο της ελληνοκυπριακής πλευράς να καθίσταται ακόμη πιο δύσκολο και πιο επίπονο.

Από την πλευρά μας είμαστε πάντοτε έτοιμοι να παρακαθίσουμε στο τραπέζι των συνομιλιών, δίχως όμως τις απειλές των όπλων και δίχως εκβιασμούς. Ο δρόμος των διαπραγματεύσεων και του διαλόγου είναι ο μόνος και θα πρέπει να τον διανύσουμε με ελπίδα αλλά και αποφασιστικότητα απέναντι στις ξεκάθαρες πλέον τουρκικές επιδιώξεις.

Λουκάς Φούρλας
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση