Ο Τραμπ γύρισε την πλάτη στον Μητσοτάκη

Αυτός ο Αμερικανός πρόεδρος μας έτυχε, με αυτόν θα πορευθούμε… Δεν καταλαβαίνει τίποτα!

Του Νίκου Μελέτη

Η χθεσινή εμφάνιση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στην συνάντηση του με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη «σοκάρισε» ίσως όσους είχαν ξεχάσει την προηγούμενη συνάντηση του συγκεκριμένου Αμερικανού προέδρου με τον προηγούμενο Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και όσους πίστευαν ότι η Ελλάδα είναι τόσο σημαντική στο μυαλό του Αμερικανού προέδρου που θα τον μεταμόρφωναν σε φανατικό και ένθερμο υποστηρικτή της και σε έναν ορθολογιστή και καλότροπο ηγέτη και όχι σε αυτό που πραγματικά είναι:

Ένας απρόβλεπτος ηγέτης με προσωπικές εμμονές, ορμές, προτιμήσεις και ένα εντελώς προβληματικό στυλ συμπεριφοράς.

Ο κ. Τραμπ αναφέρθηκε με θερμά λόγια για την ελληνική οικονομία και την «επιστροφή» της Ελλάδας μετά από 10 χρόνια κρίσης, κάτι που είναι σημαντικό την στιγμή που η ελληνική οικονομία αναζητά εναγωνίως ξένες επενδύσεις. Όμως πέταξε δημοσίως την μπάλα στην εξέδρα σε δυο σημαντικά για την Αθήνα ζητήματα: την συζήτηση για ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα των F-35 και για το θέμα της Λιβύης.

Οι απαντήσεις που έδωσε ή δεν έδωσε στις σχετικές ερωτήσεις, απλώς διαλύουν ψευδαισθήσεις που έχουν δημιουργηθεί (και) στα χρόνια της θητείας του κ. Τραμπ, ότι η Ελλάδα μπορεί να υπολογίζει και να στηριχθεί στην στήριξη των ΗΠΑ.


Ο κ. Τραμπ ενώ συνήθως είναι έτοιμος να …πανηγυρίσει όταν κάθε χώρα ζητά την ένταξη της σε πρόγραμμα προμήθειας αμερικανικών οπλικών συστημάτων, στην ερώτηση για το εάν η Ελλάδα θα ενταχθεί στο πρόγραμμα των F-35, απέφυγε να απαντήσει. Θυμήθηκε την …Ομογένεια και τους στενούς δεσμούς με την Ελλάδα αλλά δεν έκανε την οποιαδήποτε νύξη στα F-35.

Προφανώς είναι ένα ευαίσθητο ζήτημα καθώς θα εξόργιζε τον «φίλο» του Ταγίπ Ερντογάν μια και η Τουρκία αν και συμμετείχε στο πρόγραμμα συμπαραγωγής του F-35 με τις αποφάσεις της Γερουσίας και του Κογκρέσου και του Πενταγώνου έχει αποκλεισθεί από το πρόγραμμα λόγω της αγοράς των ρωσικών S-400.

Στο θέμα της Λιβύης ήταν ακόμη πιο απογοητευτική η παρέμβαση του κ. Τραμπ. Όταν ρωτήθηκε για τα Μνημόνια Λιβύης-Τουρκίας, έκανε λόγο για τον φίλο του τον Ερντογάν, για τον ρόλο πολλών χωρών στην περιοχή…

Και όταν ο κ. Μητσοτάκης πήρε τον λόγο εξήγησε ότι τα Μνημόνια αυτά παραβιάζουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και δήλωσε ότι η Ελλάδα προσδοκά για την αμερικανική στήριξη, η απάντηση του κ. Τραμπ ήταν «σιωπή» και αλλαγή θέματος.

Η συνάντηση εκτός όλων των άλλων και του θετικού κλίματος που δημιουργεί για την ελληνική οικονομία, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, γιατί η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό πολιτικό σύστημα γνωρίζουν πλέον τι έχουν να περιμένουν από την Ουάσιγκτον σε περίπτωση κλιμάκωσης της κρίσης με την Τουρκία και ότι είναι υψηλού ρίσκου επιλογή να στηρίζουν τους σχεδιασμούς τους σε θολές υποσχέσεις και δηλώσεις Αμερικανών «υπηρεσιακών» παραγόντων..

Δυστυχώς ενώ για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες τόσο καθαρά η γραφειοκρατία των ΗΠΑ στέκεται απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό και δείχνει κατανόηση στις ελληνικές θέσεις και ανησυχίες, ο Αμερικανός πρόεδρος επιβάλει μια προσωπική με ιδιοτελή κριτήρια κινούμενη πολιτική σε σχέση με την Τουρκία και τον ηγέτη της Ταγίπ Ερντογάν.

Και η συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας είναι πολύ χρήσιμη καθώς μπροστά στην χώρα ανοίγεται ένας πολύ δύσκολος δρόμος και πολλές προσδοκίες είχαν επενδυθεί στην αμερικανική στήριξη.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση