Περί Χάγης και άλλων δαιμονίων

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ύπουλη και ωμή τουρκική απειλή. Την ίδια ώρα βαλλόμεθα από ένα ασυγκράτητο και φυσικά ανεξέλεγκτο ισλαμικό (λαθρο)εποικισμό. Το πολιτικό μας προσωπικό δεν παρέχει σοβαρά δείγματα αυτοσυνειδησίας των κινδύνων που εγκυμονούνται από αυτήν την εξέλιξη.

Είναι επιτακτική ώρα για έναν εκ βαθέων αναστοχασμό. Η Άγκυρα έχει «εργαλειοποιήσει» τις λαθρομεταναστευτικές ροές και αυτές οι «υβριδικές» επιλογές της, όπως π.χ. πλατφόρμες τελευταίας τεχνολογίας μάς βρίσκουν πολύ πίσω.

Βιώνουμε μια ραγδαία δημογραφική κατάρρευση. Έχουν βαρύνουσα σημασία οι επισημάνσεις τού Πολυβίου (203-130 π.Χ.) για τα αίτια της δημογραφικής πτώσεως που οδήγησαν στην υποταγή τού Ελληνισμού στους Ρωμαίους.

«Επέσχεν ἐν τοῖς καθ' ἡμᾶς καιροῖς τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἀπαιδία καὶ συλλήβδην ὀλιγανθρωπία, δι' ἣν αἵ τε πόλεις ἐξηρημώθησαν καὶ ἀφορίαν εἶναι συνέβαινε, καίπερ οὔτε πολέμων συνεχῶν ἐσχηκότων ἡμᾶς οὔτε λοιμικῶν περιστάσεων (…) τῆς αἰτίας προφανοῦς ὑπαρχούσης καὶ τῆς διορθώσεως ἐν ἡμῖν κειμένης»(=Συνέβη στον καιρόν μας να επικρατήσει σ’ όλη την Ελλάδα έλλειψη παιδιών και γενικώς έλλειψη ανθρώπων, εξαιτίας της οποίας και οι πόλεις ερημώθηκαν τελείως και επήλθε αφορία των [καρπών της γης] αν και ούτε συνεχείς πόλεμοι μάς κατέλαβαν, ούτε περιστάσεις μεταδοτικών ασθενειών» (…) η αιτία ήταν εμφανής και η διόρθωση ήταν στα χέρια μας).

«Τῶν γὰρ ἀνθρώπων εἰς ἀλαζονείαν καὶ φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων (…), ταχέως ἔλαθε τὸ κακὸν αὐξηθέν»(=διότι οι άνθρωποι είχαν εκτραπεί στην αλαζονεία και την φιλοχρηματία, και επίσης στην τεμπελιά. Έτσι το κακό αυξήθηκε χωρίς να γίνει αντιληπτό).


Πολύς λόγος περί Χάγης. Κίνδυνος – θάνατος! Θυμούμαι στο υπουργικό συμβούλιο τής 27.03.1987 τον Ανδρέα Παπανδρέου να ξεκαθαρίζει απόλυτα το ζήτημα τής Χάγης: «Εμείς έχουμε καλέσει, και επαναλαμβάνω και τώρα την Τουρκία να προχωρήσει στην αποδοχή της πρότασής μας να πάμε στη Χάγη. Αυτό προϋποθέτει ένα συνυποσχετικό υπογραμμένο από τους δύο και με αυτή την έννοια διάλογος για το συνυποσχετικό είναι λογικός. Και ουδέποτε είχαμε ή έχουμε αντίρρηση για την πραγματοποίησή του. Πολιτικό διάλογο με την Τουρκία για άλλα θέματα δεν είναι δυνατόν να κάνουμε γιατί είναι όλα πολιτικά και αφορούν αποκλειστικά το ποια κυριαρχικά δικαιώματα η Ελλάδα θα παραχωρήσει στη Τουρκία. Αυτό δεν λέγεται διάλογος. Αυτό είναι μήνυμα προς ηττημένο και δεν δεχόμαστε τέτοια μηνύματα»!

Ο τούρκος όμως αντιγράφοντας εν προκειμένω τον Κινέζο Πρόεδρο δεν δέχεται τις διατάξεις τού δικαίου της θάλασσας (UNCLOS), επιλέγει ποιες τού συμφέρουν, ενώ απορρίπτει εκείνες που δεν του συμφέρουν…

Ωστόσο η κυβέρνησή μας, χωρίς να το λέει ξεκάθαρα, φαίνεται να ερωτοτροπεί με την Χάγη. Είναι προφανές ότι μεμια τέτοια επιλογή συμπίπτουν οι έξωθεν οδηγίες (ανάγνωθι: Βερολίνο!).

Το ΔΔ της Χάγης δεν διαθέτει προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των μελών του, όπως π.χ. ένα εθνικό δικαστήριο. Είναι δικαστήριο πολιτικών σκοπιμοτήτων. Οι κινέζοι πήγαν στη Χάγη, αλλά όταν η απόφαση δεν τους βόλευε, έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν θα την εκτελέσουν!

«Η διένεξή μας με την Τουρκία είναι (γεω)πολιτική. Μπορούμε να φανταστούμε 15 ακεραίους διεθνείς δικαστές να κρίνουν μια διακρατική διαφορά αιρόμενοι υπεράνω σκοπιμοτήτων;» Μετά λόγου μεγίστης γνώσεως έγραψε αυτά ο πρώην Πρόεδρος κ. Χ. Σαρζετάκης (Εστία, 31/12/19).

Οι καναλάρχες φαντάζονται ότι η προβολή ειδεχθών εγκλημάτων στην οποία συχνότατα επιδίδονται (π.χ. «τεμάχισε τον νουνό του και τον πέταξε στα σκουπίδια» ή «το θύμα φιμωμένο και δεμένο χειροπόδαρα σε καρέκλα» κ.τ.τ.) τους εξασφαλίζει μπόλικο φιλοθεάμον κοινό. Γελιούνται μάλλον, ενώ δηλητηριάζουν την αισθητική και προπαντός την ηθική ευαισθησία τού Λαού που ευτυχώς παρά την μακρόχρονη διάβρωση σε σημαντική μερίδα τού κόσμου επιβιώνουν και αυτές.

Λίγη αυτοσυγκράτηση και κάποιος σεβασμός στο κοινό τους επιτέλους. Αλλιώς υπάρχουν διατάξεις, οι οποίες όμως «αργούν». Γιατί;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση