Ιταλία: Η ώρα της πρωθυπουργίας Σαλβίνι πλησιάζει

Του Ferdinando Giugliano

Ιταλία και πρωθυπουργία Σαλβίνι: Το λαϊκιστικό Κίνημα Πέντε Αστέρων της Ιταλίας ένωσε τις δυνάμεις του με το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα πριν από πέντε μήνες προκειμένου να "πετάξει" εκτός εξουσίας τον πρώην κυβερνητικό του εταίρο Ματέο Σαλβίνι. Οι εκλογές, αυτή την εβδομάδα, σε μια περιφέρεια στην αριστερή "καρδιά" της χώρας θα δείξουν πόσο πολύ έχει αποτύχει το συγκεκριμένο πείραμα.

Η περιφέρεια της Εμίλια-Ρομάνια έχει στηρίξει σταθερά την Αριστερά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - ακόμη και όταν η υπόλοιπη Ιταλία υποστήριζε διαδοχικούς ηγέτες των Χριστιανοδημοκρατών ή τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η "Κόκκινη Εμίλια", έκτη μεγαλύτερη περιφέρεια της Ιταλίας σε πληθυσμό και μία εκ των πλουσιότερων της χώρας, υπήρξε επίσης ένα από τα πιο αξιόπιστα οικονομικά "στηρίγματα" για την Αριστερά. Από άποψη πολιτικής παράδοσης, θα αποτελούσε μικρότερη έκπληξη η Βοστώνη στις ΗΠΑ να ψηφίσει Ρεπουμπλικανούς παρά η Εμίλια να επιλέξει συντηρητικό περιφερειάρχη.

Ωστόσο, η Λέγκα του Σαλβίνι και οι υπόλοιποι δεξιοί εταίροι της παλεύουν "στήθος με στήθος" με το Δημοκρατικό Κόμμα λίγο πριν την κρίσιμη ψηφοφορία της Κυριακής. Μια νίκη θα είναι ο συμβολικά σημαντικότερος εκλογικός θρίαμβος του Σαλβίνι μέχρι σήμερα και θα ενισχύσει την εικόνα του ως πρωθυπουργού εν αναμονή. Μια τέτοια εξέλιξη θα έκανε επίσης αρκετά πιο δύσκολη την αποστολή των αντιπάλων του να τον κρατήσουν εκτός του πρωθυπουργικού θώκου.


Ο κυβερνών συνασπισμός θα προσπαθήσει απελπισμένα να παραμείνει αρραγής προκειμένου να αποφευχθούν πρόωρες εθνικές βουλευτικές εκλογές, ωστόσο τα μέρη που τον συναποτελούν ήδη έχουν αρχίσει να καταρρέουν. Ο Λουίτζι Ντι Μάιο εγκαταλείπει την αρχηγία των Πέντε Αστέρων μετά από μια σειρά εκλογικών απογοητεύσεων και πριν ακόμη προλάβει να δει το αποτέλεσμα στην Εμίλια - Ρομάνια.

Ο αργός δρόμος της Ιταλίας προς την οικονομική ανάκαμψη

Η εύκολα προβλέψιμη "γιγάντωση" του στρατοπέδου Σαλβίνι

Η αδιάκοπη άνοδος του Σαλβίνι από το περασμένο καλοκαίρι ήταν, από πολλές απόψεις, προβλέψιμη. Πέντε Αστέρια και Δημοκρατικοί είχαν τη συνήθεια να ανταλλάσσουν προσβολές εδώ και χρόνια. Ήταν σαφές ότι επέλεξαν να σχηματίσουν από κοινού κυβέρνηση μόνον επειδή φοβούνταν τη διεξαγωγή νέων εκλογών, οι οποίες θα οδηγούσαν τη συμμαχία της Δεξιάς στην εξουσία.

Η Λέγκα εμφανίστηκε να χάνει υποστήριξη στις δημοσκοπήσεις για μερικές εβδομάδες, στη συνέχεια ωστόσο ανέκαμψε. Μαζί με τους συμμάχους της των Αδελφών της Ιταλίας και της Forza Italia, φαίνεται να ελέγχει περίπου το 50% των ψήφων του έθνους, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Οι αποτυχίες της κυβέρνησης Πέντε Αστέρων - Δημοκρατικών ήταν πολύ πιο αξιοσημείωτες. Ο προϋπολογισμός της για το 2020 βασίστηκε σε διαδοχικές οβιδιακές στροφές, οι οποίες δημιούργησαν ελάχιστο δημοσιονομικό χώρο προκειμένου να μπορούν να εφαρμοστούν ουσιαστικές φορολογικές περικοπές ή αύξηση δαπανών, ενώ την ίδια ώρα έδιναν την εντύπωση ενός ετοιμόρροπου κυβερνητικού σχήματος.

Στην εξωτερική πολιτική, η Ιταλία έχει χάσει οποιαδήποτε επιρροή στη Λιβύη, όπου παραδοσιακά διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο, όπως διαπιστώθηκε στις συνομιλίες για τη διακοπή των εχθροπραξιών στην βορειοαφρικανική χώρα. Ο Τζουζέπε Κόντε, πρωθυπουργός της Ιταλίας και ο Ντι Μάιο, υπουργός Εξωτερικών, εμφανίστηκαν ως αμελητέα μεγέθη, όταν παίκτες του μεγέθους της Ρωσίας και της Τουρκίας αποφάσισαν να μπουν στο "παιχνίδι".

Όσον αφορά το μεταναστευτικό, η κυβέρνηση Πεντάστερων και Δημοκρατικών φοβάται πολύ να καταργήσει τα σκληρά διατάγματα που πέρασε ο Σαλβίνι όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών. Η κυβέρνηση αδυνατεί επίσης να αποφασίσει οριστικά τι θα πράξει σχετικά με έναν μακρύ κατάλογο υποθέσεων σχετικών με επιχειρηματικά ζητήματα - από το μέλλον της πτωχευμένης αεροπορικής εταιρείας Alitalia έως εκείνο της προβληματικής χαλυβουργίας ILVA και το τι μέλλει γενέσθαι με τις παραχωρήσεις των ιταλικών εθνικών αυτοκινητοδρόμων.
Πεντάστεροι και Δημοκρατικοί "έστρωσαν το έδαφος"

Ο κυβερνητικός συνασπισμός μπορεί πιθανόν να πιστωθεί ότι με την πολιτική βοήθησε στη μείωση του κόστους δανεισμού της χώρας, το οποίο είχε εκτοξευθεί τους πρώτους μήνες του προηγούμενου κυβερνητικού σχήματος συνεργασίας Πέντε Αστέρων και Λέγκας. Ωστόσο, αυτό αποδεικνύεται ολοένα και δυσκολότερο να "πουληθεί" ως επίτευγμα σε ένα όλο και πιο απογοητευμένο και ματαιωμένο εκλογικό σώμα.

Η πορεία του ιταλικού 10ετούς ομολόγου μετά την πολιτική "γιγάντωση" του φαινομένου Σαλβίνι

Ο Σαλβίνι απέχει πολύ από το να προσφέρει μια συνεκτική απάντηση στα προβλήματα της Ιταλίας, τα οποία εκτείνονται από τη θλιβερά χαμηλή αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας έως τη γενικευμένη διαγενεακή και διαπεριφερειακή ανισότητα. Πλέον ο ίδιος ισχυρίζεται ότι η Λέγκα δεν επιθυμεί η Ιταλία να εγκαταλείψει το ευρώ, αλλά τμήματα του οικονομικού του προγράμματος φαίνονται ασυμβίβαστα με το πλαίσιο της Ευρωζώνης σχετικά με τη φορολογία και τις κρατικές ενισχύσεις.

Μολονότι η προοπτική μιας νέας κυβερνητικής αλλαγής στην Ιταλία θα προκαλούσε αναμφίβολα μια κάποια αναταραχή στις τάξεις των επενδυτών, θα ανάγκαζε τουλάχιστον τον Σαλβίνι να γίνει σαφέστερος για την κατεύθυνση στην οποία θέλει να οδηγήσει τη χώρα.

Το Δημοκρατικό Κόμμα και τα Πέντε Αστέρια σπρώχνουν την Ιταλία στα χέρια του Σαλβίνι. Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί αυτό το σαββατοκύριακο στην Εμίλια-Ρομάνια, φαίνεται ότι είναι μόνον θέμα χρόνου η δεξιά συμμαχία υπό τον Σαλβίνι να αναλάβει την εξουσία.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση