Στο ΥΠΕΞ ξέρουν για το Σουδάν ή πρέπει να τους το θυμίσει κάποιος;

Η… “άλλη Λιβύη” στη “γειτονιά” μας με το ΥΠΕΞ να δείχνει(;) πως δεν έχει πάρει χαμπάρι

Στην παρούσα περίοδο της γεωπολιτικής αναταραχής στη Μεσόγειο έχει ενδιαφέρον ίσως να στρέψει κανείς το βλέμμα του και λίγο πιο κάτω από τη Λιβύη. Προς το Σουδάν. Το Σουδάν και η Λιβύη ως γείτονες ενίοτε είχαν άσχημες σχέσεις. Το Σουδάν γενικώς, παρότι μουσουλμανική χώρα, φοβόταν επίθεση της Λιβύης. Το Σουδάν λοιπόν χρειαζόταν επιπλέον στήριξη για να εξισορροπήσει την κατάσταση και να προστατευθεί από τις βλέψεις του Καντάφι.

Στην περίπτωση αυτή ο ισορροπιστής της κατάστασης, η χώρα που θα αναχαίτιζε την επιθετικότητα της Λιβύης, ήταν η Αίγυπτος. Για να επιτεθεί η Λιβύη στο Σουδάν (επί διακυβέρνησης Καντάφι) θα έπρεπε να το κάνει αποσύροντας στρατεύματα από τα ανατολικά σύνορα της Λιβύης, δηλαδή από τα σύνορα με την Αίγυπτο. Αν όμως η Λιβύη το έκανε αυτό θα έμενε ευάλωτη στις ορέξεις της Αιγύπτου. Αν όμως η Αίγυπτος αποφάσιζε να επιτεθεί με τη σειρά της στη Λιβύη τότε θα βρισκόταν ευάλωτη στα σύνορά της με το Ισραήλ.

Πριν το 1978 (συμφωνία Μπέγκιν- Σαντάτ), όπου το Ισραήλ “τα βρήκε” με την Αίγυπτο, η επίθεση του Ισραήλ στην Αίγυπτο ήταν πραγματικός κίνδυνος. Μέχρι το 1978 η Λιβύη ένοιωθε λοιπόν πιο ασφαλής από πιθανή επίθεση από την Αίγυπτο καθώς Αίγυπτος και Ισραήλ βρισκόταν στα μαχαίρια.

Όμως από το 1978 και μετά αυτό άλλαξε, καθώς Ισραήλ και Αίγυπτος εξομάλυναν τις διμερείς σχέσεις σε μεγάλο βαθμό αποκτώντας “κώδικα συνεννόησης”, οπότε ο κίνδυνος ενδεχόμενης επίθεσης του Ισραήλ στην Αίγυπτο έπαψε σε μεγάλο βαθμό να υφίσταται. Οπότε το Σουδάν, μετά το 1978, δεν μπορούσε να στηρίζεται εξίσου στην Αίγυπτο για την αποτροπή της, ευελπιστώντας ότι θα έλεγχε τις βλέψεις της Λιβύης σε βάρος του Σουδάν. Όμως από τότε δύο πράγματα έχουν αλλάξει.


1. Ο Καντάφι δεν υπάρχει πια. Σήμερα στη Λιβύη υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Η μία πλευρά είναι η αμιγώς φιλομουσουλμανική - φιλοτουρκική και φιλικά προσκείμενη στο ISIS. Η άλλη πλευρά είναι πιο κοντά στην κοσμική Δύση και στη Ρωσία.

2. Το δεύτερο πράγμα που άλλαξε είναι η κατάσταση στο ίδιο το Σουδάν. Το 2017 o Ερντογάν είχε επισκεφθεί το Σουδάν για να ενισχύσει την εκεί παρουσία της νεο-οθωμανικής του “αυτοκρατορίας” προς την Αφρική. Μέχρι και τον Απρίλιο του 2019 βρισκόταν στην εξουσία του Σουδάν – επί 30 έτη – ένας σκληρός δικτάτορας – φανατικός μουσουλμάνος: ο Ομάρ αλ Μπασίρ. Αυτόν επισκέφθηκε ο Ερντογάν το 2017.

Τι όμως προέκυψε σε εκείνη την επίσκεψη του Ερντογάν στο Σουδάν; Ο τότε δικτάτορας του Σουδάν χάρισε στον Ερντογάν ένα νησί! Το νησί Suakin. Το νησί αυτό βρίσκεται σε πολύ σημαντική γεωγραφική θέση μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Σουδάν. Ο Ερντογάν ήθελε να τεθεί ως ο νέος προστάτης του Σουδάν και να επεκταθεί σε όλη την Αφρική. Όμως, ο Σουδανός φανατικός μουσουλμάνος δικτάτορας Μπασίρ ανετράπη τον Απρίλιο του 2019 και ο Ερντογάν έχασε ένα στρατηγικό του σύμμαχο στην Αφρική. Ένα σύμμαχο ο οποίος θα απειλούσε για λογαριασμό του (proxy) τα συμφέροντα τόσο της Αιγύπτου όσο και της Σαουδικής Αραβίας ταυτόχρονα. Οι οποίες φέρονται να ενεπλάκησαν στην ανατροπή του Μπασίρ…

Όμως όπως προαναφέρθηκε, από τον Απρίλιο του 2019 ο φανατικός μουσουλμάνος και στρατηγικός σύμμαχος του Ερντογάν στο Σουδάν δεν βρίσκεται πια στην εξουσία. Η νέα κυβέρνηση του Σουδάν είναι σαφέστατα πιο κοσμική και φίλα προσκείμενη προς τη Δύση. Η νέα εξουσία του Σουδάν κάνει διαρκώς ανοίγματα προς τη Δύση.

Π.χ. στις 25 Νοεμβρίου 2019, πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια φανατικής μουσουλμανικής εξουσίας στο Σουδάν, πραγματοποιήθηκε ανοικτή μουσική συναυλία με συγκροτήματα στο Χαρτούμ.

Στις 29 Νοεμβρίου 2019 με διάταγμα της νέας κυβέρνησης του Σουδάν διατάχτηκε η διάλυση του κόμματος του φανατικού μουσουλμάνου δικτάτορα Μπασίρ, του συμμάχου του Ερντογάν.

Στις 3 Δεκεμβρίου 2019, Σουδανοί πολιτικοί, καλλιτέχνες και ακτιβιστές οι οποίοι ζουν στο εξωτερικό ζήτησαν με επιστολή τους στον Πρόεδρο Τραμπ να βγάλει (ο Τραμπ) το Σουδάν από την επίσημη λίστα κρατών τα οποία στηρίζουν την τρομοκρατία. Το Σουδάν βρίσκεται σε αυτή τη λίστα κρατών που στηρίζουν την τρομοκρατία από το 1993. Ένας επιστήμονας από τους συνυπογράφοντες την επιστολή ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Τα πράγματα έχουν αλλάξει».

Το πιο σημαντικό: στις 5 Δεκεμβρίου 2019, μετά από 23 ολόκληρα χρόνια, οι ΗΠΑ και το Σουδάν αντήλλαξαν πρέσβεις.

Στις 9 Δεκεμβρίου 2019 η νέα κυβέρνηση του Σουδάν ανακοίνωσε την αποζημίωση των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στο Ναϊρόμπι και στο Νταρ ες Σαλάαμ (1998). Το Σουδάν θα αποζημιώσει πολίτες της Τανζανίας και της Κένυας.

Στις 10 Δεκεμβρίου 2019 η νέα κυβέρνηση του Σουδάν ανακοίνωσε επίσης την αποζημίωση οικογενειών Αμερικανών θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στο Ναϊρόμπι και στο Νταρ ες Σαλάαμ (1998) και του πλοίου του αμερικανικού ναυτικού USS Cole το 2000.

Αυτή την περίοδο λοιπόν, στη Λιβύη βρίσκεται στην εξουσία μία κυβέρνηση η οποία είναι φανατική μουσουλμανική και αντίθετη ίσως(;) στα συμφέροντα και στην εθνική ασφάλεια του Σουδάν, στο οποίο βρίσκεται στην εξουσία αμιγώς φιλοδυτική-κοσμική κυβέρνηση.

Το Σουδάν δεν μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά στην Αίγυπτο η οποία μέχρι τότε λειτουργούσε ως αντίβαρο στις ορέξεις του Καντάφι. Αν και όσα αναφέρονται στο παρόν σχόλιο, έχουν προ πολλού επισημανθεί σωστά τόσο στο Κάιρο, όσο στο Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία σε όλες τις “φυσιολογικές” χώρες του πλανήτη. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών το γνωρίζει καλά. Όπως και ότι τα συμφέροντα του σημερινού Σουδάν είναι εκ διαμέτρου αντίθετα προς τα συμφέροντα της “αναγνωρισμένης κυβέρνησης” στην Τρίπολη της Λιβύης, η οποία είναι φιλομουσουλμανική.

Τα συμφέροντα του “επισήμως αναγνωρισμένου” από τον ΟΗΕ στρατηγικού συμμάχου του Ερντογάν στη Λιβύη, συγκρούονται με τα συμφέροντα της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΑΕ, αλλά από τον Απρίλιο του 2019 και του Σουδάν. Ο μοναδικός σύμμαχος της φανατικής μουσουλμανικής κυβέρνησης της Τρίπολης στη Λιβύη είναι ο Τούρκος ηγέτης.

Οι ελληνικές διπλωματικές -και όχι μόνο- αρχές ας κοιτάξουν και στο Σουδάν, στο οποίο κάποτε υπήρξε σημαντική ελληνική παροικία και η ελληνική Εκκλησία δρούσε για πολλές δεκαετίες. Ποιος ξέρει; Δεν θα μπορούσε να προκύψει ένας νέος σύμμαχος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων; «Τα πράγματα έχουν αλλάξει» κ. Ερντογάν… Ας του το δείξουμε επιτέλους στην πράξη.

Ειδικός Συνεργάτης
Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση