Η λήθη των πεπραγμένων, κακός οιωνός

Του Γιάννη Σιδέρη

Η σύγκριση του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον νυν Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν εμφανής, όσον αφορά τον χρόνο και τις γενιές που εκπροσωπούσαν.

Ο Τσίπρας παρά το νεαρόν της ηλικίας, έφερνε στις πλάτες του το ιδεολογικό φορτίο των παλιών χρόνων. Εκπροσωπούσε την παλαιά άποψη των «λαϊκών ρήξεων», ως φετίχ δικαίωσης και λόγο ύπαρξης της αριστερής πολιτικής παρουσίας του. Ρήξεις σε τοπία που τα είχε ξεπεράσει ο χρόνος, και με μεθόδους που ήταν ασύχρονες σε εποχή παγκοσμιοποίησης. Γι αυτό και η ήττα που υπέστη δεν ήταν απλώς εκλογική. Ήταν ιδεολογική, ως ξεπερασμένος από την εποχή. Το καταγράφουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις - χαρακτηριστική είναι η στροφή νοοτροπίας των πολιτών στο θέμα δημόσιας ευταξίας.

Ο Μητσοτάκης απέπνεε την αίσθηση ότι είναι συγχρονισμένος με την εποχή του. Ξεπερνούμε τις διάφορες «παροχές» όπως μειώσεις φόρων κλπ, έτσι κι αλλιώς το σημείωμα αυτό αλλού στοχεύει. Εστιάζουμε μόνο, και παρεμπιπτόντως, στο ότι έδωσε έμφαση στις επενδύσεις, εισάγοντας μια νέα πολιτική κουλτούρα (πάει ο καιρός που ο Τσίπρας προειδοποιούσε ότι θα χάσουν τα λεφτά τους όσοι επενδύσουν και το κοινό συνηγορούσε), και στον εκσυγχρονισμό του κράτους.


Στην ψηφιακή εποχή που εισήλθαμε, κατά την οποία ελαύνει θυελλωδώς η 4η επανάσταση των 5G που θα αλλάξει δραματικά και ακραία τις παραγωγικές σχέσεις, την ανάπτυξη και την εφηρμοσμένη επιστήμη σε όλο τον πλανήτη, η Ελλάδα δείχνει επί τέλους να συμβαδίζει με την εποχή της. Η πραγματικότητα έρχεται αμείλικτη χωρίς να μας ρωτάει και ξεπερνάει τις – σεβαστές – αντιρρήσεις των διανοητών περί του «τεχνοφασισμού» της εποχής. Δεν είναι η μικρή Ελλάδα που έχει λόγο να παίξει τον ρόλο του παγκόσμιου «Λουδίτη», όπως την προόριζε η ψηφιακή φοβικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως ο επαγγελματισμός και ο τεχνοκρατισμός που υπόσχεται με τους δοκιμασμένους επαγγελματίες - αλλά όχι επαγγελματίες πολιτικούς - που έχει στους κόλπους της η κυβέρνηση, δεν θα πρέπει να την ωθήσει να ξεχάσει την πολιτική και να πει ο γέγονε γέγονε.

Δεν κατανοεί η στήλη την ρήση Μητσοτάκη ότι δεν θα μετατρέψει τη Βουλή σε βιομηχανία εξεταστικών. Στην συνέντευξη και στην ερώτηση αν θα γίνουν εξεταστικές για το πρώτο εξάμηνο του 2015, για το θέμα της Novartis και άλλα, απάντησε ότι αυτές είναι θέμα της Βουλής και όχι της κυβέρνησης, και ότι η δικαστική διερεύνησή τους είναι θέμα της ανεξάρτητης δικαιοσύνης.

Αυτό σαφώς ισχύει για τη Novartis, αφού οι σπιλωθέντες πολιτικοί προσέφυγαν στη δικαιοσύνη, και ελπίζεται ότι θα βγει στο φως η αναίσχυντη προσπάθεια προεκλογικής κατακρεούργησης ανθρώπων και κομμάτων («άσκησε εσύ ποινική δίωξη και ας πάνε παρακάτω να δικαιωθούν). Ωσπου να πάνε παρακάτω να δικαιωθούν, θα είχαν γίνει εκλογές, με τα εμβληματικά πρόσωπα της αντιπολίτευσης -άρα και τα κόμματά τους –θα ήταν κρεμασμένα ως σφάγια στην προεκλογική βιτρίνα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας κάποια ενασχόληση τη δικαιοσύνης με το σαμποτάζ που έγινε στη χώρα το πρώτο εξάμηνο του 2015. Αντιθέτως ως μεθεόρτια βλέπουμε κόκκινα χαλιά, πόζες και σταριλίκια σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, από άτομα που χωρίς καμία συναίσθηση ευθύνης έπαιζαν θεωρίες παιγνίων στις πλάτες ενός λαού – το καλά να τα πάθει ο λαός, τα επέλεξε ο ίδιος, είναι άλλο θέμα.

Το πρώτο εξάμηνο του 15 έχει ήδη παραγραφεί. Οπότε ουδείς θα τιμωρηθεί. Ωστόσο πρέπει να διερευνηθεί τι έγινε. θα είναι βήμα ωρίμανσης για όλους μας. Η διερεύνηση μόνο τυπικά είναι θέμα Βουλής. Επί της ουσίας εναπόκειται στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης. Και προφανώς δεν ισχύει η θεωρία ότι οι πολιτικές ευθύνες αποδόθηκαν δια των εκλογών. Είδαμε ότι δεν αποδόθηκαν.

Επίσης ουδείς έχει προσφύγει απ’ όσο ξέρουμε στη δικαιοσύνη για το θέμα της ΔΕΗ. Υπάρχουν βέβαια οι δηλώσεις Χατζηδάκη των πρώτων ημερών της νέας κυβέρνησης περί ποινικών ευθυνών της προηγούμενης, αλλά βλέπουμε μια σταδιακή διαφοροποίηση. Χθες δήλωσε «εάν υπάρξουν θέματα τα οποία σχετίζονται με τη Δικαιοσύνη, θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη». Κάλεσε επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει πως «ενώ παρέλαβε μία επιχείρηση με 90 εκατ. κέρδη, την παρέδωσε με 900 εκατ. ζημιές».

Ποιος θα κρίνει «εάν» υπάρχουν θέματα που σχετίζονται με τη δικαιοσύνη; Και πότε; Και πως θα κριθεί όταν η κυβέρνηση δεν προσφεύγει η ίδια; Και πως θα διαπιστωθεί αν ισχύει μόνο ο ισχυρισμός της κυβέρνησης (που ισχύει) για τα 900 εκ ζημιές, αλλά δεν ισχύει παράλληλα και ο ισχυρισμός του πρώην αρμόδιου υπουργού Σταθάκη ότι «Η ΔΕΗ έχει μειώσει τα χρέη της κατά 1 δισ. Ευρώ, και τα έχει αναχρηματοδοτήσει με μακροχρόνιο δανεισμό»; Ποιος θα το εξετάσει, και πόσο θα πεισθεί ο λαός για το δίκιο του ενός ή του άλλου αν δεν γίνει άμεσα εξεταστική;

Η αναγκαία σύσταση εξεταστικών δεν είναι ρεβανσισμός, ούτε είναι θέμα προσώπων ή κομμάτων. Η διενέργειά τους λειτουργεί κυρίως προληπτικά, είναι ας πούμε μια «προσημείωση» για ένα μέλλον ευνομίας. Αν ως τώρα είχε καταδικαστεί κάποιος, πολύ θα το σκέφτονταν οι παρελθόντες, οι νύν και οι μέλλοντες, να ασελγήσουν ελαφρά τη καρδία επί του δημοσίου συμφέροντος.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση