Ο μεγάλος ύπνος

Δεν ξέρω ακριβώς πώς προέκυψε και ποιος είναι ο «ιδιοκτήτης» του επικοινωνιακού στρατηγήματος της Νέας Δημοκρατίας. Εκείνο που ξέρω, εκ του αποτελέσματος, είναι ότι αυτό το στρατήγημα, του «μεγάλου ύπνου», διαμορφώνει τον οδικό χάρτη προς την κυβερνητική εξουσία με καθαρή αυτοδυναμία.

Ο «μεγάλος ύπνος» στην επικοινωνιακή τακτική της Νέας Δημοκρατίας προκύπτει ως στρατήγημα μετά τον θρίαμβο των ευρωεκλογών με διαφορά περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.

Δύο παράγοντες καθορίζουν αυτή τη διαφορά. Ο πρώτος προκύπτει από τον βαθμό συσπείρωσης. Ο δεύτερος από το ποσοστό των κομμάτων που δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τον απαραίτητο και μαγικό αριθμό του 3%.

Χαμηλή, εξαιρετικά χαμηλή, η συσπείρωση των ψηφοφόρων του Αλέξη Τσίπρα. Σαρωτική η συσπείρωση της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή η χαμηλή πτήση ερμηνεύεται εις τριπλούν. Το πρώτο πως οι ψηφοφόροι του Αλέξη προσήλθαν με μισή καρδιά. Το δεύτερο πως αρκετοί πρώην ψηφοφόροι απείχαν από την εκλογική διαδικασία. Και το τρίτο πως αρκετοί προτίμησαν να το ρίξουν σε κάποια από τα κόμματα που δεν κατάφεραν να κερδίσουν το απαραίτητο 3%. Ας πούμε στο Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής, το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη.

Ο δεύτερος παράγοντας, δηλαδή τα κόμματα που δεν συγκέντρωσαν το 3% και έμειναν εκτός, είναι ακόμα πιο καταλυτικός. Με ποσοστιαίο άθροισμα 21% και 1.187. 000 ψήφους.

Αρα, δύο τα συμπεράσματα. Το πρώτο ότι η Νέα Δημοκρατία με τη σαρωτική της συσπείρωση έπιασε ταβάνι. Το δεύτερο ότι ο Τσίπρας προσδοκά να ταρακουνήσει τους δικούς του ώστε να εξασφαλίσει μεγαλύτερη συσπείρωση και περισσότερα εκλογικά κέρδη.


Ποιος είναι ο ασφαλής δρόμος για τη συσπείρωση των οπαδών του Τσίπρα; Μα φυσικά τα αντιδεξιά ανακλαστικά. Και πώς ενεργοποιούνται τα αντιδεξιά ανακλαστικά; Μα φυσικά με την αντιπαράθεση. Φυσικά με τις πολεμικές κραυγές. Και, φυσικά, με την πόλωση.

Ποιος είναι ο ασφαλής δρόμος για την κατάκτηση της κυβερνητικής αυτοδυναμίας του Κυριάκου Μητσοτάκη; Μα φυσικά ο «μεγάλος ύπνος». Μα φυσικά η αποφυγή αντιπαράθεσης. Μα φυσικά η αποφυγή πόλωσης. Μα φυσικά ο «μεγάλος ύπνος».

Μόνο ο Τσίπρας έχει να λαμβάνει από μια τέτοια πόλωση. Επειδή ακριβώς έχει χαμηλή συσπείρωση. Αντιθέτως, η εξαιρετικά μεγάλη συσπείρωση της Νέας Δημοκρατίας απαιτεί επικοινωνιακή στρατηγική ηρεμίας. Όσο λιγότεροι συσπειρώνονται προς τα αριστερά τόσο χαμηλότερα θα είναι του ΣΥΡΙΖΑ τα εκλογικά ποσοστά.

Και για να συμβεί αυτό πρέπει απαραιτήτως να πέφτουν οι θερμοκρασίες στις αντιπαραθέσεις των υποψηφίων της Νέας Δημοκρατίας με τους εκπροσώπους του Αλέξη Τσίπρα.

Γι’ αυτό ο Κυριάκος αποφεύγει ευθεία τηλεοπτική αντιπαράθεση με τον Αλέξη Τσίπρα. Και γι’ αυτό ο Τσίπρας επιμένει πεισματικά να γίνει debate με τον μεγάλο αντίπαλό του. Γι’ αυτό οι περισσότεροι «γαλάζιοι» υποψήφιοι διαρκώς επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο. Πως δηλαδή ό, τι είχαμε να πούμε για τον Τσίπρα το είπαμε. Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε προς την επόμενη μέρα. Και γι’ αυτό ο Αδωνις Γεωργιάδης προσέρχεται σαν καλός, φρόνιμος «μαθητής». Όσο πιο χαμηλά τόσο καλύτερα για εμάς τα «γαλάζια» παιδιά.

Με απλά λόγια, η «υπνηλία» είναι βολική για τη Νέα Δημοκρατία. Η αντιπαράθεση και η πόλωση βολεύουν τον Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έχει προεξοφλήσει τα επικείμενο των εθνικών εκλογών. Αν μάλιστα προστεθούν ψήφοι από κόμματα εκτός Βουλής, καθώς και το γεγονός ότι οι περισσότεροι ακολουθούν τον νικητή, τότε η αυτοδυναμία είναι κατάληξη ενός δρόμου χωρίς επιστροφή.

Και ο κίνδυνος μεγάλης αποχής; Μπροστά στην αντιπαράθεση και την πόλωση, που θα διευκόλυναν τη στρατηγική του Τσίπρα, η αποχή μοιάζει με Μίκι Μάους. Άλλωστε η αποχή είναι εχθρός των μικρότερων κομμάτων. Ο «μεγάλος ύπνος» είναι ο... γαλάζιος στρατηγός. Ο αδιαμφισβήτητος και ακατανίκητος πορθητής της αυτοδυναμίας της λατρευτής!

Δημήτρης Δανίκας
Πρώτο Θέμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση